گروه فرهنگی
شب نوزدهم شب قدر است و شب ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) است. شب دعا و احیا است. قرآن درباره شب قدر می‌فرماید: هر چیزی را به اندازه قرار دادیم. برای هر چیزی قدری قرار دادیم.شب قدر همه کارها برنامه ریزی می‌شود. شب قدر برنامه یک‌سال تنظیم می‌شود و لذا شب بسیار مهمی است. یک شب برنامه یک‌سال تنظیم می‌شود، که امسال تا سال دیگر چه کسی می‌میرد وچه کسی زنده است؟ چه کسی خوش می‌شود؟ چه کسی سختی می‌بیند؟ چه کسی به کربلا می‌رود؟ چه کسی بچه دار می‌شود؟ چه کسی ازدواج می‌کند؟ حادثه‌های تلخ و حادثه‌های شیرین معلوم می‌شود. «فیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ»، آیه قرآن است یعنی در شب قدر تمام برنامه هایتان برنامه ریزی می‌شود. «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی‏ لَیْلَةِ الْقَدْرِ»، ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم «وَ ما أَدْراکَ ما لَیْلَةُ الْقَدْرِ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» نمی‌دانی شب قدر چه شبی است؟ شب قدر خیلی شب مهمی است. عبادتش، عبادت هزار ماه است. خرج کردنش، خرج کردن هزار ماه است. وقتی قرآن گفته «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» یعنی شب قدر از هزار ماه بهتر است. یک رکعت نماز در شب قدر از هزار رکعت در غیر شب قدر بهتر است. چون عمل در شب قدر بهتر از هزار ماه است. 
«إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی‏ لَیْلَةِ الْقَدْرِ»، ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم. قرآن یکباره در شب قدر نازل شد. بعد تدریجا هم نازل شد. «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ». «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ»، شب قدر شبی است که فرشته‌ها به زمین تشریف می‌آورند. بر چه کسی نازل می‌شوند؟ زمان پیغمبر، فرشته‌ها خدمت پیغمبر وارد می‌شدند. بعد از پیغمبر باید خدمت کسی برسند که در خصلت‌ها و صفات مثل پیغمبر باشد و آن جز امامان معصوم نمی‌تواند باشد. 
همین‌طور که در زمان پیغمبر فرشته‌ها بر شخص پیامبر نازل می‌شدند، بعد از پیامبر هم فرشته‌ها که در شب قدر نازل می‌شوند، باید بر کسی نازل بشوند که اخلاق و صفاتش مثل پیغمبر باشد. یعنی فرشته‌ها خدمت حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می‌رسند. «سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ»، شب قدر شب سلامتی است. شبی با برکت است، شبی است که بسیار خیر دارد. این درباره اهمیت شب قدر بودتا از شب قدر استفاده بشود. حیف است که انسان شب قدر را به بطالت بگذراند.
 نکته دیگر این‌که امیر المؤمنین(ع) در حالی در این شب به شهادت رسید که عاشق شهادت بود و برای حضرت افتخار است. می‌فرماید: من این قدر به شهادت علاقه دارم که بیش از علاقه‌ای است که طفل به پستان مادرش دارد. یکجا می‌گوید: اگر هزار بار در جبهه شهید بشوم شیرین‌تر از آن است که در رختخواب بمیرم. شهادت آرزویش بود و لذا شهید شد. ایشان فرمودند: «فزت و رب الکعبه» فزت از کلمه فوز است
 فوز یعنی چه؟ در قرآن بیست کمال آمده است. خدا به این بیست کمال فوز می‌گوید. وقتی حضرت علی(ع) شمشیر خورد فرمود: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة»، «فُزْتُ» یعنی به فوز رسیدم و رستگار شدم. حالا قرآن به چه چیز فوز می‌گوید؟ سوره آل عمران، احزاب، مائده، توبه، یونس، غافر، دخان، جاثیه، حدید، بروج، نور، مومنون، حشر، توبه که در تمام این سوره‌ها کلمه فوز است.
 به چه کاری فوز گفته می‌شود؟ «فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ»، هرکس از جهنم برهد و وارد بهشت بشود به فوز رسیده است. «وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظیماً» کسی که پیرو قرآن و رسول باشد، «فَقَدْ فازَ»فوز است. «رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» هرکس خدا از او راضی باشد و او هم از خدا راضی باشد، این فوز عظیم است. «فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُون»هرکس در راه خدا بجنگد و در راه خدا کشته شود این هم فوز است. «وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَخْشَ اللَّهَ وَ یَتَّقْهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ»هرکس تقوا داشته باشد فوز است. «فَضْلاً مِنْ رَبِّکَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ» هرکس مورد لطف خدا قرار بگیرد فوز است. «فَسَیُدْخِلُهُمْ فی‏ رَحْمَةٍ مِنْهُ وَ فَضْلٍ»هرکس را خدا وارد رحمت خودش کند، فوز است. «یَسْعى‏ نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدیهِمْ»هر کس روز قیامت پیش چشمش نور باشد و با نور خودش حرکت کند، فوز است. «الَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ». ایمان، هجرت، جهاد، فوز است. هرکس از خدا بترسد فوز است. «أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفائِزُونَ» اهل بهشت فائز هستند. «وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ» آن که در ایمان و جهاد سبقت دارد و از همه جلوتر است
 فائز است. حضرت امیر تا ضربت می‌خورد می‌گوید: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ»یعنی به خدا قسم که رستگار شدم. قرآن در سوره‌ها و آیه‌های مختلف به هر کاری فوز نمی‌گوید. حضرت امیر همین‌که ضربت می‌خورد می‌گوید: «فُزْتُ» یعنی من در ایمان جلو هستم، نورم در قیامت پیش رویم است. تقوا دارم، مقاوم هستم. «آمَنُوا» هستم. «جاهَدُوا» هستم. «هاجَرُوا» هستم. «رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ» از خدا راضی هستم. خدا از من راضی است. وقتی می‌گوید: «فُزْتُ» یعنی از همه این پله‌ها گذشتم این «فُزْتُ» شناسنامه شصت و سه سال عمر امیر المؤمنین علیه السلام است. این «فُزْتُ» عصاره شصت و سه سال حرکت است. این هم ضربت خوردن که برای فوز بود.خدایا، تو را به آبروی کسی که تا ضربت خورد گفت: «فُزْتُ» ما را هم از فائزین قرار بده.