دولت فرانسه اخیرا  اعلام کرد که پوشش عبا (چادر بلند عربی) را در مدارس این کشور ممنوع می‌کند. این تصمیم که قرار است از نخستین روز سال تحصیلی جدید اجرایی شود، واکنش‌هایی را به دنبال داشته است. گابریل آتال، وزیر آموزش ملی فرانسه در جریان یک گفت‌وگوی تلویزیونی مدعی شده است :
«وقتی وارد یک کلاس درس می‌شوید، نبایستی با نگاه کردن به دانش‌آموزان شما بتوانید مذهب آن‌ها را تشخیص دهید.بر همین اساس،  دولت فرانسه تصمیم گرفته پوشیدن عبا در مدارس را ممنوع اعلام کند.»فراتر ازآنچه ذکر شد، دولت فرانسه از برنامه ویژه خود جهت آموزش  ۳۰۰ هزار نفر در موضوعات مرتبط با لائیسیته در مدارس خبر داده است! طی سال‌های اخیر دولت فرانسه به نام حمایت از لائیسیته، درصدد حذف نمادهای اسلامی در این کشور می‌باشد.مسلمانان فرانسه، مخاطبان اصلی کاخ الیزه در این نقشه ضد حقوق بشری محسوب می‌شوند.

درحالی‌که توهین به ادیان الهی و انتشار کاریکاتورهای پیامبر اعظم اسلام( صلی‌الله علیه و آله ) از سوی نشریه هتاک شارلی ابدو در قالب آزادی بیان از سوی امانوئل ماکرون و مقامات فرانسوی مورد توجیه و تحلیل قرار می‌گیرد و ترویج الگوهای جنسی نامتعارف و وقیحانه تبدیل به یک دستور کار رسمی در وزارت آموزش ملی این کشور و دیگر اعضای اتحادیه اروپا گردیده، دختران وزنان مسلمان حق استفاده از پوشش مذهبی متعارف خود را  ندارند! 

 نکته قابل‌تأمل، به تعارضات آشکار رفتاری و گفتاری مقامات فرانسوی در تقابل با مسلمانان بازمی‌گردد 
اولیویه وران، سخنگوی دولت امانوئل ماکرون پوشیدن عبا توسط برخی دانش‌آموزان مسلمان را یک اقدام تبلیغاتی می‌داند که با اصول یک جامعه لائیک در تعارض است! بااین‌حال مقامات فرانسوی به این سؤال مهم پاسخ نداده‌اند که اگر استفاده از حجاب اسلامی نماد ترویج و تبلیغ دین محسوب می‌شود، پس چرا تبلیغ انواع انحرافات اخلاقی و بشری  در این کشور رسمیتی آزاردهنده یافته است! بهتر است ماکرون به‌جای فراکنی و القائات دروغین، به نقش ویژه سرویس امنیتی کشورش و کاخ الیزه  در خلق نژادپرستی سیستماتیک اشاره کند!

رئیس‌جمهور ناتوان فرانسه در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۲ میلادی، با استناد به هراس از نژادپرستان و جبهه ملی فرانسه توانست آرای سلبی و اجباری شهروندان کشورش را به سبد رأی خود واریز کند.در آن زمان، برای مقامات فرانسوی اهمیتی نداشت که تبلیغ نژادپرستی و متعلقات آن  مخالف اصول لائیسیته محسوب می‌شود! قوانینی که به‌صورت عامدانه به‌صورت تفسیرپذیر در فرانسه به نگارش درآمده ، به دستمایه‌ای برای اسلام‌ستیزی وحتی اسلام هراسی در این کشور اروپایی مدعی آزادی بیان تبدیل‌شده ودر مقابل، مسیر را برای هر تفکر و روشی که آزار مسلمانان را مباح بداند باز گذاشته است.افزایش تصاعدی حملات نژادپرستانه و اسلام‌ستیزانه علیه پیروان آخرین و کامل‌ترین دین آسمانی طی سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ میلادی به‌وضوح چنین گزاره‌ای را اثبات می‌کند.

سکوت پارلمان اروپا و نهادهای پرادعای حقوق بشری در غرب نسبت به اعمال تبعیض سیستماتیک و دولتی فرانسوی‌ها علیه مسلمانان، پرده از ماهیت لائیسیته در اتحادیه اروپا برداشته است.قطعا این حقایق مسلم، از دید افکار عمومی دنیا ، خصوصا مسلمانان جهان پنهان نخواهد ماند.

 ارتباط اقدام فرانسوی‌ها با قرآن ستیزی در سوئد و دانمارک 
در سایه همین نگاه خطرناک، قرآن‌ستیزی در غرب از یک «ضد ارزش» تبدیل به«عملی مباح»شده و حتی نهادهای قضائی و دولتی در اسکاندیناوی و سرتاسر اروپا از این روند به‌صورت آشکار و پنهان حمایت می‌کنند. در شکل‌دهی و استمرار این معادله، نمی‌توان از بازی خاص رسانه‌های غربی غافل شد. رسانه‌های غربی به‌گونه‌ای ماجرای اهانت به قرآن را صورت‌بندی می‌كنند كه گویا یك گروه افراطی چنین اقدامی را انجام داده است و هرچند دولت‌های غربی موافق این مسئله نیستند اما در راستای آزادی بیان این مسئله را تحمل می‌كنند. بدون تردید این‌یک صورت‌بندی كاملا تصنعی و نوعی آدرس غلط به افکار عمومی جهان محسوب می‌شود! در این اسلام‌ستیزی سیستماتیک، منظومه‌ای طراحی‌شده که در آن دولت‌ها، رسانه‌ها و نهادهای امنیتی هر یک در چارچوب آن کارکرد و کارویژه خاص خود را داشته و در هم‌افزایی مطلق با یکدیگر حرکت می‌کنند. شرایطی كه دولت‌های غربی فراهم كرده‌اند باعث شده است گروه‌های افراطی، اسلام‌ستیز و قرآن‌ستیز نه‌تنها قدرت حیات در جامعه غرب پیداکرده‌اند بلكه وارد اركان رسمی قدرت ( دولت‌ها و پارلمان‌های اروپایی) شده‌اند.

 غرب هزینه اسلام‌ستیزی را خواهد داد 
اما  بدون شک، طراحی یک بازی به معنای فرجام بدون دردسر آن نخواهد بود! باید تأکید کنیم که نهادهای امنیتی غرب بدترین خطای محاسباتی ممکن را با حمایت از گروه‌های اسلام‌ستیز صورت داده‌اند زیرا در آینده‌ای نزدیک، هر دو تروریسم خودساخته غربی (تروریسم تکفیری و تروریسم نژادپرستانه و اسلام‌ستیزانه در اروپا)، مخاطرات و هزینه‌های خود را متوجه موجودیت صاحبان اصلی خود خواهند ساخت. در مواجهه با قرآن‌ستیزی در غرب، قطعا باید با قاطعیت کامل چنین اقداماتی را محکوم و دولت‌های غربی را در برابر آن پاسخگو ساخت اما این شرط کافی برای مواجهه با این روند نیست!کشورهایی آگاه مانند جمهوری اسلامی ایران باید در چارچوب وظیفه ذاتی خود مبنی بر جهاد تبیین، از شبکه حامی گروه‌های اسلام‌ستیز در غرب (یعنی دولت‌ها و نهادهای امنیتی در این کشورها) پرده برداشته و در این خصوص نشانه‌ها و شواهد محکم و غیرقابل‌انکار خود را به افکار عمومی جهان ارائه کنند.

بدیهی است که در سایه این تبیین و بصیرت‌افزایی جهانی، دیگر جایی برای بازی دستگاه‌های رسمی و نهان قدرت در غرب با کلمات و واژگانی تزئینی و مبهم مانند آزادی بیان و حق ابزار عقیده باقی نخواهد ماند. در این خصوص نباید حتی اندکی تعلل کرد.جریانات اسلام‌ستیز در غرب، خصلتشان به‌گونه‌ای است که حتی اگر در قدرت قرار بگیرند و اگر به ادعای مقامات امنیتی غرب کنترل شوند، باز درنهایت شرارت خود را خواهند داشت و به‌زودی کشورهایی که اکنون قرآن ستیزی را نماد آزادی بیان می‌دانند، متوجه این خطای دیدگاه و خطای محاسباتی خودشان خواهند شد.در این معادله، دولت‌هایی مانند فرانسه و سوئد با هزینه‌های سخت و جبران‌ناپذیری مواجه می‌شوند….