ناهید دیناروند، کارشناس جمعیت و روانشناس بالینی و مشاور خانواده تجرد قطعی برای خانم‌ها را تا زمان امکان باروری دانسته و در خصوص دلایل رسیدن به این مرحله به « رسالت » می‌گوید: « طبق تحقیقاتی که از خود مردم کشور و در قالب پرسشنامه‌هایی انجام‌شده است، افراد مسائل و مشکلات اقتصادی را بیش از هر موضوع دیگری در عدم ازدواج خود دخیل دانسته بودند. البته متأسفانه یک‌سری تعهدات نیز فی‌مابین زن و شوهر وجود دارد که آن‌ها نیز بسیار کمرنگ شده‌اند و احساس مسئولیت در قشر جوان پایین آمده است و خیانت‌هایی که دو طرف به یکدیگر می‌کنند باعث شده است مسئله اعتماد بین دو جنس مخالف به‌شدت پایین بیاید ». 
وی در خصوص پیامدهای رسیدن افراد به تجرد قطعی بیان می‌دارد: « زمانی که این افراد به سن سالمندی می‌رسند، ما با آمار بالایی از سالمندی مواجه خواهیم بود که چون کسی نیست که از آن‌ها مراقبت کند باید مراکز نگهداری برایشان تعریف شود که خود این مسئله یک‌سری بودجه و فشارهای گزاف اقتصادی به دولت و کشور وارد می‌کند. 
در سطح فردی  بیماری‌های جسمانی زودرس خواهیم داشت. چراکه تنهایی فرسودگی روحی و جسمی را بیشتر می‌کند. برخلاف تصور بسیاری از افراد که توصیه به مجردی می‌کنند و احساس می‌کنند در مجردی بیشتر می‌توان کیف کرد و حال بهتری از متأهلی داشت، باید گفت این‌طور نیست.  مجرد بودن باعث می‌شود فرد به خودش نرسد و امید به زندگی به‌مرور در او کمتر شود، رسیدگی جسمانی و روانی و چکاپ‌های بهداشتی را انجام نمی‌دهد درنتیجه سن پیری و سالمندی در او زودتر اتفاق می‌افتد، اما افرادی که متأهل هستند چون عشق به زندگی و امید دارند همین‌ها باعث می‌شود سن شناسنامه‌ای و سن جسمانی‌شان باهم نخواند. به‌عنوان‌مثال ممکن است یک آقا یا خانم ۵۰ ساله متأهل را وقتی نگاه کنید به لحاظ سلامت جسمی و روانی به‌اندازه یک فرد ۴۰ ساله باشد. این‌ها خیلی مهم هستند. همچنین به لحاظ فرهنگی گفته می‌شود دختران بیشتر آسیب می‌بینند اما من می‌گویم آقایان. چرا؟ زیرا آقایان بیشتر نیاز به رسیدگی دارند. یک خانم که همسرش فوت کرده یا طلاق گرفته است شاید آسیب کمتری ازلحاظ رسیدگی ببینید تا یک آقا.  این خانم خودش می‌تواند کارهایش را رفع‌ورجوع کند و به‌مرور به روال عادی زندگی برگردد اما آقایان رسیدگی زیادی می‌خواهند. لذا فکر می‌کنم آسیب ازلحاظ جسمانی برای آقایان بیشتر است و ازلحاظ عاطفی برای خانم‌ها ». 
دیناروند با اشاره به تأکیدات رهبر انقلاب از سال ۹۳ تاکنون مبنی بر سونامی سالمندی و پیری جمعیت عنوان می‌دارد: « خود ایشان یک‌سری قوانین و ماده‌هایی را در قالب لوایح حمایتی برای ازدواج و مشوق‌هایی برای بچه‌دار شدن تنظیم کرده و به مجلس، هم به دولتمردان و هم به ادارات ابلاغ کردند که این‌ها را رعایت کنند و انجام بدهند اما متأسفانه علی‌رغم اجرای برخی بندها به‌صورت کلی سیاست‌گذاری‌ها همچنان کمرنگ است».
این مشاور خانواده راهکار را در این می‌داند که جوانان سطح توقعات خود را پایین بیاورند و در این خصوص می‌گوید: « جوانان ما بسیار رفاه‌زده، رفاه‌طلب و مادی‌گرا  شده‌اند. قدیمی‌ترهای ما سطح توقعشان از زندگی بسیار پایین بوده و در حقیقت برایشان خوشایندتر بوده است که در کنار همسرشان به بسیاری از چیزها برسند. اما اکنون به پسر می‌گویی چرا ازدواج نمی‌کنی؟ می‌گوید ماشین و خانه ندارم. هر زمان این دو را تهیه کردم ازدواج می‌کنم. یعنی ملاک‌های یک زندگی خوب و خوشبخت را در این‌ها می‌بینند. از آن‌طرف به خانم می‌گویی چرا شما ازدواج نمی‌کنی؟ می‌گوید من باکسی ازدواج می‌کنم که از تمام امکانات را داشته باشد و من در رفاه کامل باشم. خب این زمان‌بر است و شاید اصلاامکان‌پذیر نباشد.  سبک زندگی جوانان ما عوض‌شده است. باید یک نگرش نو به سبک زندگی خودمان داشته باشیم. منظورم جوانانی هستند که در سن ازدواج هستند. از طرف دیگر کشورهای دیگر نیز این مشکل رادارند اما آن‌ها یک‌سری مشوق‌هایی را مثل وام‌هایی با بهره‌های بسیار پایین و با پرداخت درازمدت در اختیار جوانان خود قرار می‌دهند. یک‌سری فرهنگ‌سازی‌ها باید توسط سازمان‌های مردم‌نهاد صورت بگیرد یعنی تنها نباید از دولت توقع داشت. افراد خیر از بین مردم می‌توانند برای تحقق ازدواج آسان جوانان پیش‌قدم شوند».