در حالی که ملت های آفریقایی روز به روز  بیشتر نسبت به جنایات گذشته و کنونی فرانسه و دیگر کشورهای غربی در قاره خود متنفر می شوند، شاهد اثبات نقش پاریس در کشتار گسترده سه دهه گذشته در روآندا هستیم. نکته قابل توجه اینکه امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه نسبت به انفعال ( عامدانه) کشور فرانسه در جریان نسل کشی روآندا اقرار کرده، بدون آنکه نسبت به عوارض و تبعات سخنانش ترسی داشته باشد! عضویت دائمی فرانسه در شورای امنیت سازمان ملل متحد در کنار کشورهایی مانند انگلیس و آمریکا این امکان را به پاریس می دهد که مانع از محکومیت رسمی خود در این پرونده خونین شود. 
 ماکرون چه گفت؟
امانوئل ماکرون که قرار است به مناسبت سی‌اُمین سالگرد نسل‌کشی روآندا سخنرانی کند، تأکید کرد: «فرانسه با متحدان غربی و آفریقایی‌ خود می‌توانست جلوی نسل‌کشی در روآندا را بگیرد اما اراده‌ای نداشت.هنگامی که مرحلۀ نابودی کامل و نسل‌کشی توتسی‌های روآندا آغاز شد، جامعۀ بین‌الملل با تکیه بر اطلاعاتی که از طریق  نسل‌کشی ارامنه به‌دست آورده بود، ابزاری برای شناخت و اقدام داشت».
بر اساس بیانیۀ کاخ الیزه، امانوئل ماکرون در سخنرانی خود به مناسبت سی‌اُمین سالگرد نسل‌کشی روآندا، ظاهرا  تأکید خواهد کرد که «فرانسه در کنار روآندا و مردم این کشور می‌ایستد تا یاد یک میلیون کودک و زن و مردی را که به خاطر توتسی به‌دنیا آمدن کشته شدند، گرامی دارد».
امانوئل ماکرون پیش از این در سال ۲٠۲۱ «مسئولیت» فرانسه در نسل‌کشی روآندا را پذیرفته و به رسمیت شناخته بود.
 مسئولیت فرانسه در نسل کشی روآندا
مارسل کاباندا، مورخ فرانسوی روآندایی و رئیس انجمن غیردولتی «ایبوکا» در فرانسه که فعالیت آن متمرکز بر «عدالت و حمایت از بازماندگان نسل‌کشی توتسی‌های روآندا» است، در واکنش به اظهارات اخیر امانوئل ماکرون گفت: «او این بار حتی از سخنرانی بی‌سابقه‌ای که در مقر یادبود قربانیان نسل‌کشی روآندا در کیگالی ایراد کرد و بر مسئولیت فرانسه تأکید کرد نیز فراتر رفته است».
ونسان دوکلر، مورخ و پژوهشگر فرانسوی نیز در واکنش به اظهارات اخیر امانوئل ماکرون در آستانۀ سی‌امین سالگرد نسل‌کشی روآندا گفت: «بدون شک این یک گام به جلو است که در آن پذیرش تمام خطاهایی که  فرانسه از آغاز دهه ۹۰ در روآندا مرتکب شد، به چشم می‌خورد».
در سال ۱۹۹۴ حدود یک میلیون نفر توتسی به فجیع ترین وضع و در کمتر از سه ماه در روآندا قتل عام شدند.بسیاری از مورخان فرانسوی و روآندایی معتقدند که نظامیان فرانسه در نسل کشی روآندا همدست حاکمان نزدیک به قبیله «هوتو» بودند.امانوئل ماکرون همدست بودن دولت وقت فرانسه در این کشتار را نپذیرفته اما «مسئولیت» تاریخی فرانسه در نسل‌کشی روآندا را پذیرفته است.با این حال شواهد موجود نشان می دهد که نقش فرانسه در نسل کشی روآندا، فراتر از یک انفعال ساده بوده است! فرانسوی ها به عنوان بازیگرانی که دارای نفوذ گسترده در آفریقا بوده اند، نه تنها مولد این بحران، بلکه مشوق قبایل روآندا در استمرار منازعه بوده اند. به عبارت بهتر، نمی توان نقش فرانسه در نسل کشی روآندا را به یک بی عملی و سکون ساده تقلیل داد! از این رو باید مراقب آدرس های هدفمندی که از سوی رئیس جمهور فرانسه مخابره می شود، بود. 
حدود سه سال پیش، یک کمیسیون تحقیق تاریخی که به دستور امانوئل ماکرون در باره نقش فرانسه در نسل‌ کشی روآندا تشکیل شده بود، گزارش خود در این زمینه را منتشرکرد. چهارده مورخ در تنظیم این گزارش تحقیقی که از سال ۲۰۱۸ آغاز شده بود شرکت داشتند.با این حال این کمیسیون، گزارش خود را در این خصوص به صورتی هدفمند و به نوعی در راستای تبرئه فرانسه در خصوص اتهام اصلی
 ( مشارکت عامدانه در نسل کشی)تنظیم کرده است. به عبارت بهتر، فرانسوی ها با تحریف تاریخ ، از یک سو مسئولیت خود در کشتار شهروندان روآندا و ساکنان قبایل آن را نادیده گرفته و آن را به نوعی انفعال غیر قابل قبول تقلیل داده اند. در مواجهه با این مسئله، قطعا اسناد و مدارکی از سوی محققان مستقل در جنگ روآندا ارائه خواهد شد که ادعاهای ماکرون را ابطال خواهد کرد.نکته دیگر اینکه ماکرون به سبب اذعان نسبت به “انفعال “کشورش در قبال نسل کشی روآندا خود را مستحق تشویق می داند و رسانه های غربی نیز از وی بابت این مواضع تمجید کرده اند! این وقاحت بی حد و حصر، بر گرفته از ساختار ناعادلانه سازمان ملل متحد و عدم وجود مکانیسمی واقعی برای مجازات قاتلان بشریت است. با توجه به این گزارش، دولت وقت فرانسه به ریاست جمهوری فرانسوا میتران، «مسئول» معرفی شده اما از هرگونه «همدستی» در این نسل کشی مبرا شده است! 
 تاریخ تکرار می شود! 
بدون شک حدود سه دهه دیگر نیز رئیس جمهور مستقر در کاخ الیزه، سخن از نقش کشورش در سال ۲۰۲۴ در جنگ غزه به میان می آورد، البته بدون آنکه مشارکت هدفمند پاریس و تل آویو در کشتار ونسل کشی غزه را بپذیرد! این دور باطل در سیاست خارجی فرانسه سال هاست ادامه دارد. پاریس به عنوان متحد آمریکا و رژیم اشغالگر قدس، یکی از اعضای ارشد ناتو و یکی از اعضای ثابت شورای امنیت سازمان ملل متحد نقش به سزایی در ایجاد و استمرار بحران های بشری در جهان داشته که جنگ غزه یکی از نمونه های واضح و مبرهن آن به شمار می آید. واقعیت امر این است که فرانسه، آلمان، انگلیس و آمریکا به عنوان چهارکشور اصلی حامی جنایات رژیم اشغالگر قدس، در طول ماه های اخیر تلاش کرده اند عملیات هفتم اکتبر را به مثابه “نقطه آغاز بحران”در منطقه قلمداد کرده و متعاقبا، اقدامات ددمنشانه و وحشیانه رژیم اشغالگر قدس در غزه، رفح و خان یونس را در چارچوب یک “واکنش طبیعی”مورد تحلیل قرار دهند. این برداشت دروغین و وقیحانه، منبعث از ارتباطات گسترده ایست که میان غرب و صهیونیستها وجود دارد. نباید فراموش کرد که افرادی مانند امانوئل ماکرون، رئیس جمهورفرانسه به اندازه ای نسبت به موج ضد صهیونیستی فراگیر ایجاد شده در کشورهایشان نگران هستند که حتی هر گونه ابراز مخالفت با نسل کشی فلسطینیان را “جرم انگاری”کرده اند. محدودیت برگزاری تظاهرات ضد صهیونیستی در پاریس و دیگر شهرها، موید همین حقیقت تلخ است. در چنین شرایطی دولت فرانسه که طبق اسناد و شواهدمتقن، در عرصه نظامی و اطلاعاتی نیز کمک کار صهیونیستها در نسل کشی کودکان غزه است، بلافاصله در رد اظهارات گزارشگر سازمان ملل متحد بیانیه می دهد و آن را محکوم می کند! بدون شک نام های  ماکرون و اولاف شولتس و سوناک را نیز باید در کنار نام های بایدن و نتانیاهو، به عنوان بانیان نسل کشی غزه و همچنین شکست خوردگان بی آبروی عملیات هفتم اکتبر مورد توجه قرار داد.