حانیه مسجودی
بیش از ۲۰ سال است که از اشغال و حضور آمریکا در افغانستان می‌گذرد. در تمام این سال‌ها تحلیل‌های مختلفی از زبان کارشناسان آمریکایی و بین‌المللی در مورد حضور این کشور در افغانستان به گوش رسید. اکنون اما بعد از ۲۰ سال تمام تحلیل‌ها بی‌معنا شده و شاهد خروج و فرار نیروهای آمریکایی از افغانستان هستیم. در ادامه به برخی از تحلیل‌ها اشاره و شرایط فعلی افغانستان را بررسی می‌کنیم.
 آمریکا چرا به افغانستان رفت و چرا در شرایط تصرف طالبان از این کشور خارج شد؟
عده‌ای می‌گفتند آمریکا برای ایجاد امنیت به این کشور رفته است و خواهان ایجاد یک دولت مردمی، کاهش تولید و کشت مواد مخدر سنتی و ایجاد یک جامعه مدرن غرب‌گراست که ثبات و امنیت دارد.برخی دیگر معتقد بودند حضور آمریکا در افغانستان صرفا برای استفاده از منابع این کشور و ایجاد ناامنی است. اما خیل عظیمی از کارشناسان مسائل افغانستان و تحولات بین‌الملل این نظریه را زیر سؤال می‌بردند و می‌گفتند اگر آمریکا به دنبال منافع و منابع افغانستان است چرا باید روزانه بیش از ۲۰ میلیون دلار برای حضور در این کشور هزینه کند و برای تأمین این هزینه از منابع مختلف هزینه کند؟ تا مدت‌ها کسی پاسخ قانع‌کننده‌ای برای این سؤال نداشت و جواب‌ها به‌قدری قوی نبود که بتواند صورت‌مسئله را پاک کند و خودش را به اذهان عمومی دنیا نشان دهد.
  رئیس‌جمهور آمریکا: استراتژی آمریکا برای مبارزه با تروریسم فرق کرده است
در روزهای اخیر نیز رئیس‌جمهور آمریکا گفته است که هزینه جنگ آمریکا در افغانستان روزانه ۳۰۰ میلیون دلار بوده است. اما برای تحلیل دقیق‌تر هدف آمریکا توجه شما را به بخشی دیگر از سخنان جو بایدن جلب می‌کنم. بایدن در سخنرانی اخیرش گفته است آمریکا از طریق ابزارهای دیپلماتیک و حمایت‌های بشردوستانه از مردم افغانستان حمایت خواهد کرد و هیچ‌چیز بیشتر از اطاله حضور نظامی آمریکا در افغانستان، چین و روسیه را خوشحال نمی‌کرد.رئیس‌جمهور آمریکا اضافه کرد که جنگ ما در افغانستان هنوز به پایان نرسیده است و ما به جنگ با تروریسم در افغانستان یا هر کشور دیگری ادامه خواهیم داد اما بدون نیروی زمینی. زیرا تهدید تروریسم همچنان ادامه دارد اما ماهیت آن تغییر کرده است بنابراین استراتژی ما نیز تغییر کرده است.
 رمزگشایی صحبت‌های جو بایدن؛ اذعان به شکست سنگین 
نیاز به رمزگشایی از صحبت‌های جو بایدن نیست. ابتدا یادآوری کنیم که ۲۰ سال قبل که نیروهای آمریکایی وارد خاک افغانستان شدند با گروه‌ها و طایفه‌های مختلفی جنگ راه انداختند یا آن‌ها را مطیع خود کردند. در ادامه گروهک‌های تروریستی بی‌نام‌ونشان بسیاری را در این کشور به وجود آوردند. در این سال‌ها تنها گروهی که مقابل آمریکا ایستادگی کرد طالبان بود. طالبانی که اکنون پس از گذشت ۲۰ سال کنترل افغانستان را به دست گرفته و درصدد ایجاد دولتی فراگیر است.
اما نکته قابل‌توجه شکست مفتضحانه آمریکا در این کشور است. شکست و خروجی که ناتوانی و اهداف شوم آن‌ها را نشان داد. به‌راحتی می‌توان گفت که آمریکا هزاران کیلومتر دورتر از خاک خود در کشورهای منطقه حضور یافته و برای غارت منابع و امنیت آن‌ها به هر کاری دست می‌زند و رئیس‌جمهور کشورشان صراحتا به خوشحالی چین و روسیه از اطاله نظامی آمریکا در افغانستان اشاره می‌کند و این اظهارات نشان می‌دهد که چه شکست سنگینی را متقبل شده است.
البته لازم به ذکر است که یکی از ملموس‌ترین اقدامات آمریکا در خاک کشورهای منطقه ایجاد تفرقه و جنگ داخلی بین مردم و مسئولان، فاسد کردن مقامات کشورها و ایجاد گروهک‌های تروریستی خطرناک است. 
در پس همین خیمه‌شب‌بازی، خودش را ناجی مردم نشان می‌دهد و در ظاهر با گروهک‌های تروریستی که خودش ساخته است مبارزه می‌کند. اما چطور؟ در خفا به آن‌ها تجهیزات می‌دهد و در آشکارا مناطق خالی یا مناطقی با ساکنان اندک تروریست را بمباران می‌کند. مانند داعش!
 کشورهای منطقه آماده تغییر استراتژی آمریکا باشند!
این بار اما آمریکا مانند انگلیس و روسیه مجبور به ترک افغانستان شد چراکه اعتراضات مردمی حاکمیتشان را خسته و فرتوت کرده است. آمریکا مجبور به خروج از افغانستان شد چراکه میلیاردها میلیارد دلار برای ایجاد ناامنی در افغانستان هزینه کرده و بدهی بالا آورده است. حال درصدد تغییر استراتژی خود برای مبارزه با تروریسم است. همان تروریسمی که خودش ساخته و حال ادعای منجی‌گری می‌کند.
درحالی‌که آمریکا از افغانستان خارج شده است اخبار متعدد و صضدونقیضی از خروج نیروهایش از خاک عراق نیز شنیده می‌شود. خروجی که ماه‌ها پیش در دیدار نخست‌وزیر عراق با رئیس‌جمهور آمریکا به آن اشاره شد و بایدن به ایجاد مستشارهای آمریکایی در عراق اشاره‌کرده بود. لذا تغییر تاکتیک آمریکا قطعی و به‌نوعی فرار از شکست سنگینی است که خورده است. سال‌های متمادی در منطقه حضور یافته و از طریق مختلف تلاش کرده است ناامنی را باثبات کند اما اکنون به‌واسطه آگاهی و قدرت گرفتن ذهن مردم منطقه محکوم به ترک است. حال مهم است که جمهوری اسلامی با همراهی کشورهای مسلمان منطقه استراتژی خود را تقویت کنند و از فرصت ایجاد شده استفاده لازم را ببرند.