عرض‌اندام دوباره فرانسوی‌ها در وین
گروه بین‌الملل
ژان ایو لودریان ،وزیر امور خارجه فرانسه در بحبوحه مذاکرات وین، ادعاهای قابل‌تأملی را در خصوص فضای مذاکرات و اختلافات جاری بیان کرده است:
«تنها چند روز برای احیای برجام زمان باقی است و حالا توپ در زمین ایران است. طرفین به نقطه اوج مذاکرات رسیده‌اند و دیگر بحث چند هفته نیست و موضوع چند روز مطرح است.ما نیازمند تصمیمات سیاسی از سوی ایرانی‌ها هستیم. ایران باید یک انتخاب روشن کند. تهران در روزهای آینده یا توافقی را می‌پذیرد که منافع همه طرف‌ها به‌ویژه ایران را تأمین می‌کند و یا یک بحران جدی ایجاد خواهد کرد.»
شانتاژ دوباره فرانسوی‌ها
به نظر می‌رسد فرانسوی‌ها دوباره در مراحل پایانی مذاکرات، تلاش می‌کنند ،از یک‌سو خودی در نظام بین‌الملل نشان داده و از سوی دیگر، به‌مانند همیشه به دلالی سیاسی خود به سود منافع بازیگران غیر دخیل در مذاکرات( رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی) مشغول شوند. فرانسوی‌ها در طول یک دهه اخیر بارها تلاش کردند تا با نقش‌آفرینی در پرونده‌های بین‌المللی ( از بحران اوکراین گرفته تا بحران‌های غرب آسیا و برجام)، موقعیت ازدست‌رفته خود در معادلات جهانی را احیا کنند اما در عوض، به دلالانی شکست‌خورده در این مسیر تبدیل شدند. این قاعده در خصوص دولت امانوئل ماکرون در فرانسه نیز صادق است. دولت ماکرون همان راه شکست‌خورده‌ای را طی می‌کند که دولت‌های سارکوزی و اولاند از سال ۲۰۰۷ میلادی تاکنون طی کرده‌اند. عدم توانایی در درک واقعیات جاری در نظام بین‌الملل، به وجه مشترک دولت‌های فرانسوی طی بیش از یک دهه اخیر تبدیل شده است.
رفتارهایی پر از تناقض
رفتار فرانسوی‌ها در قبال ایران و برجام مملو از دوگانگی و تناقض است. فرانسوی‌ها به همراه انگلیس و آلمان (تروئیکای اروپا)، طی ماه‌های گذشته و در قالب دیپلماسی پنهان، بارها با لحنی التماس‌گونه از تهران خواستند پای میز مذاکرات بازگشته و بر سر موضوعات اختلافی در پروسه احیای توافق هسته‌ای با آن‌ها به مذاکره مستقیم و علنی روی آورد. فرانسوی‌ها در حوزه دیپلماسی پنهان «رویکرد التماسی در برابر دولت جدید ایران» را در پیش گرفته و اکنون، پس از اطمینان نسبت به برگزاری مذاکرات، وارد تقابل با تهران شده‌اند. درهرحال، بازی فرانسوی‌ها در مذاکرات وین به‌خوبی نشان می‌دهد که برخلاف ادعای پاریس مبنی بر استقلال در نظام بین‌الملل، کاخ الیزه به یک «دلال سیاسی» در آوردگاه‌های جهانی تبدیل‌شده و همین موضوع، از اعتبار پاریس شدیدا کاسته است.
افت جایگاه پاریس در نظام بین‌الملل
بهتر است این موضوع را مدنظر قرار دهیم که حتی در مذاکرات دیپلماتیک بر سر بحران اوکراین، اکنون ژرمن‌ها به‌مراتب نقش پررنگ‌تری نسبت به فرانسوی‌ها ایفا می‌کنند.پاریس در حال ایفای نقش خطرناکی است که واشنگتن و تل‌آویو به آن سپرده‌اند. فرانسوی‌ها وظیفه دارند آنچه «منظومه استراتژیک مهار حداکثری ایران» خوانده می‌شود را مانند گذشته تکمیل کنند. در این معادله، غرب به دنبال آن است موازنه «تعهدات ایران» و «تعهدات غرب» را به سود مؤلفه دوم تنظیم و متعاقبا تثبیت کند. واشنگتن و تروئیکای اروپا به‌وضوح دریافته‌اند گارد دولت سیزدهم در قبال موضوعاتی مانند «تضمین‌گریزی آمریکا» یا «پرهیز واشنگتن از پذیرش راستی‌آزمایی» شدیدا بسته است.ازاین‌رو فرانسوی‌ها به دنبال دستکاری عوامل محیطی و فرامتنی با هدف تأثیرگذاری بر متن مذاکرات می‌باشد. در این خصوص، فرانسه از حمایت محض رژیم اشغالگر قدس بهره‌مند‌است فراموش نکنیم که فرانسوی‌ها پس از سقوط ترامپ از قدرت، خود را در حوزه دیپلماسی پنهان شدیدا به تل‌آویو نزدیک کرده‌اند تا بلکه بتوانند جای خالی ترامپ را برای جریان‌های افراطی در تل‌آویو پرکنند. فراتر از آن، ارتباطات گسترده‌ای میان لابی‌های صهیونیستی و دولت فرانسه وجود دارد که نمی‌توان در تحلیل رفتار پاریس در مذاکرات وین آن را نادیده انگاشت.
وارونه نمایی صحنه مذاکرات توسط وزیر خارجه فرانسه
سخنان اخیر ژان ایو لودریان در خصوص مذاکرات وین، نشان‌دهنده بازی هدفمند فرانسوی‌ها در خصوص وارونه جلوه دادن صحنه مذاکرات و معادلات حقوقی و فنی آن است. واقعیت امر این است که فرانسوی‌ها در حال تکرار بازی نخ نمای خود در جریان مذاکرات اولیه منتهی به برجام ( بین سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۴) هستند. البته این بار سکاندار دستگاه دیپلماسی فرانسه به‌جای «لوران فابیوس»،«ژان ایو لودریان»می‌باشد!صورت‌بندی بازی فرانسوی‌ها در مذاکرات اخیر وین، چندان نیاز به توضیح و تفسیر ندارد! ماکرون می‌خواهد به نقطه اتصال مجاری اعمال استراتژی فشار حداکثری علیه ایران تبدیل شود. او در پشت پرده به کاخ سفید تعهد داده اتصال راهبردی و تاکتیکی «آمریکا»، «اتحادیه اروپایی» و «آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» را محکم ساخته و از این طریق، ایران را وادار به دادن امتیازات بیشتر در برابر کسب عواید کمتر در پروسه احیای توافق هسته‌ای کند.درهرحال، در این معادله، باید مراقب آدرس‌های نادرست و غلطی که از سوی لودریان، ماکرون ودیگرمقامات فرانسوی در مذاکرات وین مطرح می‌شود باشیم.
بدون شک، ملت ایران نمی‌تواند چشمان خود را بر روی اقدامات و معاملات پشت پرده و آشکار امانوئل ماکرون و سران آمریکایی بر سر برجام ببندد. اروپای واحد امروز عملا به مهره بازی اقتصادی ایالات‌متحده در نظام بین‌الملل تبدیل‌شده و بسیاری از مناسبات اقتصادی در بخش خصوصی و نیمه‌خصوصی این کشورها تحت تأثیر رفتار واشنگتن تعیین می‌شود. دلیل این فاجعه کاملا مشخص است. اهمال‌کاری سیاستمدارانی مانند نیکولا سارکوزی، فرانسوا اولاند و متعاقبا امانوئل ماکرون در شکل‌گیری این معادله تأثیر بسزایی داشته است.رؤسای جمهور فرانسه ( خصوصا پس از دوران ریاست جمهوری ژاک شیراک ) همواره سعی داشته‌اند گوی سبقت را از دیگر سیاستمداران اروپایی در نزدیکی به ایالات‌متحده آمریکا بربایند.
برجام , ژان ایو لودریان , فرانسه , مذاکرات وین
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.