دقایقی از فرمایشات رهبر معظم در جلسه مربوط به کنگره حضرت رضا علیه‌السلام (در حضور تولیت آستان قدس رضوی و رؤسای ادوار مختلف شورای عالی انقلاب فرهنگی و…) را در فضای مجازی دیدم. 
حدس ‌زدم به احترام موضوع جلسه و شاید مطالبی که احتمالا قبل از جلسه شنیده‌ باشند، ترغیب شده‌اند مطالبی را بگویند که مخاطب مذهبی امروز با آن خیلی آشنا نیست و این مطالب هرچند مجمل و کوتاه، مرا به وجد آورد.
دوست دارم در اولین فرصت سخنان این جلسه را به‌صورت کامل بشنوم و لذت ببرم و به طلاب عزیز و دوستان اهل علم پیشنهاد می‌کنم شنیدن این مطالب را از دست ندهند. 
در سال‌هایی که جلسات درس خارج فقه معظم له دایر بود (تا قبل از بلیه کرونا) گاهی ایشان در پاسخ به اشکالات دقیق و یا حتی در پاسخ به سؤال‌های دور از موضوع، نکاتی می‌فرمودند که علاوه بر تسلط ستودنی ایشان بر فقه و اصول و رجال از تسلط ایشان بر احادیث و روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام حکایت داشت و این نکته که از امتیازات بزرگان شیعه است؛ همیشه در نظرم امتیازی ویژه و سترگ بوده و هست و آن را از سایر فضائل علمی ایشان مهم‌تر و عزیزتر می‌دانم. 
ایشان‌ نگاهی منسجم و دقیق و به‌دوراز سوگیری‌های هیجانی به عصر ائمه علیهم‌السلام و جریانات و ماجراها و اشخاص دارد.
از الطاف خدا به این مرد بزرگ این است که اهل فخرفروشی علمی نیست و انسان او را در آن جایگاه علمی و فقاهتی بسیار به موازین اخلاق و عرفان عملی مقید می‌بیند.
از سخنان ایشان، خصوصا آنچه ارتجالا بیان می‌فرمایند به‌وضوح این صفات را می‌توان مشاهده کرد: عدم اتکاء و اکتفاء به مشهورات و تقریبا پرهیز از مسموعات (که در مسائل دینی آفت جدی در تحلیل‌های نادرست و شکل‌گیری دیدگاه‌های انحرافی و سست افراد در دین می‌شود)، توجه و تمسک به مسلمات و یقینیات معارفی و معرفتی، یک عمر انس با روایات نورانی اهل‌بیت علیهم‌السلام و تفکر در مورد مفاهیم آن با ذهنی جوّال و آزاداندیش و نگاهی نقادانه‌ که  همیشه همراه با انقیاد قلبی و ارادت و دلبستگی روزافزون عاطفی او نسبت به اهل‌بیت علیهم‌السلام بوده است.
نگاه تحلیلی و نظام‌مند ایشان به سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام را بسیار دوست دارم؛ به‌گونه‌ای که گویی عمری به تماشا و زیارت ائمه طاهرین علیهم‌السلام نشسته و با همان انسان ۲۵۰ ساله که توصیف کرده است؛زیسته و حکمت‌ها را، تشرها را، تشویق‌ها را، درددل‌ها را و راز و نیازها را شنیده و در کنار همه تلخی‌ها، ناکامی‌ها، جفاها و‌ تمام مجاهدت‌ها و شهادت‌ها و اسارت‌ها و صبوری‌ها؛ باچشمی گریان از گذشته و حال، با امید و آرزوهای آن انسان کامل، کاملا به آینده امیدوار شده است.
ادام الله ظله