گروه فرهنگی
مراسم عزاداری هیئت الطلاب حوزه‌علمیه فخریه مروی در روز عاشورا سالروز شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و یاران و اصحاب باوفای ایشان، با حضور طلاب و مسئولان حوزه و مردم دلداده اهل‌بیت باسخنرانی تولیت این حوزه، آیت‌الله تحریری و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در صحن مدرسه علمیه فخریه مروی برگزار شد.در این مراسم حضرت آیت‌الله تحریری، طی سخنانی ضمن بیان اهمیت روز عاشورا گفت: روز عاشورا روزی است که در عالم بشریت و بلکه در عوالم وجودیه نه سابقه دارد نه لاحقه. روزی است که حقیقت حق به‌تمام‌معنا جلوه گری کرده است. لذا در این روز خواندن هزار مرتبه سوره توحید مستحب است که‌ما  اصلا چیزی از آن را درک نمی‌کنیم. در این روز باطل با تمام وجود و مراتبش در برابر حق با تمام کمالش مقابله و جلوه گری کرده است و در مقابل ،حق در برابر تمامی باطل ایستاده است. به همین دلیل فرموده‌اند سوره والفجر را در نمازهای واجب و مستحب‌تان بخوانید.وی  ادامه داد: سوره والفجر حاوی معارف گوناگونی است که در این دقایقی که در خدمت عزیزان هستیم یک اشاره‌ای به مضامین این سوره مبارکه عرض کنیم و ان‌شاء الله آمادگی‌مان بیشتر شود برای اتصال به این حق مطلق و ماهم حقانی شویم. امام صادق علیه‌السلام فرموده‌اند:«سوره  والفجر را در نمازهای مستحب و واجباتان بخوانید که آن سوره حسین علیه‌السلام است و به آن رغبت داشته باشیدخدا رحمت تان کند.» ابو اسامه عرض کرد چرا این سوره اختصاص به ایشان پیداکرده؟ توجه دارید که آیات قرآنی مانند شب و روز جریان دارد. معارف آن‌هم ظاهر و هم باطن دارد. باطن ظاهر دارد. باطن باطن دارد و هر یک از بیاناتش به حقایق و معارفی اشاره دارد و هرکسی به‌اندازه خودش از آیات قرآنی استفاده می‌کند. لذا سوره مبارکه فجر از جهت منطق ظاهر مختص به امام حسین علیه‌السلام نیست.آیت‌الله تحریری در ادامه سخنان خود به سوره مبارکه فجر و ارتباط آن باوجود مبارک و نورانی حضرت سیدالشهدا(ع) اشاره کرد و گفت: این روایت در بحار جلد۴۴ صفحه ۲۱۸ آمده است:« و هذه السورة فی الحسین ابن علی علیهم‌السلام و شیعته.» این شیعیان هم باید رنگی از ایشان بگیرند و شیعه آل محمد کسی است که ادامه دهد خواندن سوره والفجر را با توجه به مضامینش و این‌که بخواهد در مسیر تحقق این مضامین قرار بگیرند. یک اشاره‌ای به این سوره عرض کنم؛ خدای متعال به فجر قسم یاد می‌کند. بحث‌های بطنی این سوره و توضیحات مربوط به آن جلساتی را می‌طلبد. منتها می‌خواهیم اشاره‌ای کنم و به نتیجه‌ای برسیم. در این سوره خداوند متعال به فجر و شب‌های ده‌گانه و شفع‌و وتر قسم ياد می‌کند و می‌فرماید کسانی‌که اهل عقل باشند با این قسم‌ها به راه می‌آیند؛ قسم از حقیقتی که همه این‌ها را ساخته و به این مخلوقاتش قسم یاد می‌کند. «مقسم به» و «مقسم‌علیه» باید خیلی مهم باشد که خداوند این قسم‌ها را برای آن خورده است. خلاصه این‌که خدای متعال قضایای قوم عاد و ثمود را بیان می‌کند که طغیان کردند و در برابر حق و از آن رفتار دست برنداشتند. این طغیان از روی جهالت و از روی این‌که نخواستند به علم برسند بود؛ نه این‌که نادان باشند.تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: همان‌طور که در صحرای کربلا نیز چنین بود. امام حسین علیه‌السلام چندین بار خودشان را معرفی کرده‌اند. اینجاست که این طغیان ظهور پیداکرده است. آن‌هم در چه امتی؛ در امت آخرالزمان که گل سرسبد همه امت‌هاست و همه حجت‌ها تمام‌شده است. بعدازآن هم مسئله فرعون را مطرح می‌فرماید. فرعون به‌جایی رسید که گفت: «انا ربکم الاعلی» و هرکس هم که در مقابلش می‌ایستاد را به میخ می‌کشید. آن‌وقت خدای متعال سرگذشت این انسان را در این عالم بیان می‌کند. این انسان هم به‌طرف خوبی‌ها می‌رود و گاهی هم دچار بدی‌ها می‌شود منتهی باید توجه داشته باشیم که در هر دو صورت ما ضعیف و فقیر هستیم. وقتی به‌خوبی ها می‌رسیم فکر نکنیم کسی هستیم. وقتی مبتلای به بدی شدیم نگوییم که دیگر از حیز انتفاع افتاده‌ایم. نه این عالم چنین است که بالا و پایین دارد. هر گرفتاری نشانه بد بودن آدم نیست. بله ما بدی داریم و زمینه بدی‌ها را هم داریم. اما این‌طور نیست که نتوانیم جبران کنیم. «إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَن». این دو حالت برای انسان در کسب مادیات و کسب معنویات می‌آید. لذا وقتی موفقیت‌هایی به دست آورد به خودش نبالد که من بودم استعدادم و حافظه‌ام بود که این موفقیت حاصل شد.نه یک‌دفعه برای انسان تحولی ایجاد می‌شود که حافظه خودش را و نزدیکانش را هم فراموش می‌کنند.  انسان گرفتاری پیدا می‌کند. ما باید متوجه شویم به کجا وصل هستیم این است که مهم است در این عالم غفلت و بسیار هم مهم است.می‌فرماید عده‌ای این توجه را در برابر وسوسه‌ها و در برابر هجمه‌های دنیایی دارند و مقابل آن‌ها می‌ایستند، به لطف الهی تکیه کرده‌اند؛این همان نفس مطمئنه می‌شود. انسان این‌گونه است و می‌تواند در مسیر این نفس مطمئنه قرار بگیرد که انسان از این مراتب دانیه نفس بالا بیاید و به‌مراتب عالیه برسد فرقی هم بین زن و مرد و کوچک و بزرگ نمی‌کند.  وی سپس به واقعه عاشورا اشاره کرد و بیان داشت: همه کسانی که در مسیر عاشورا بوده‌اند به‌اندازه خودشان به این نفس مطمئنه رسیده‌اند و به آنچه امامشان می‌فرماید توجه دارند. ما نیز باید این‌طور بشویم. مخصوصا ما طلبه‌ها باید این‌گونه بشویم. این تحولات گوناگون می‌آید. حیف است، مخصوصا در این زمان جوانی از این موقعیت استفاده کنید.  این ایام، ایام استغفار است باید با توجه، ذیل عنایت امام حسین علیه‌السلام، گدایی کرد.
تو کز سرای حقیقت نمی‌روی بیرون 
کجا به‌سوی حقیقت سفر توانی کرد
بزرگان به هر درجه‌ای از علم ، فقه ، فلسفه  عرفان‌و… می‌رسیدند، باید اینجا زانو می‌زدند. خدا رحمت کند مرحوم علامه را که یکی از مجالس قدیمی می‌رفتند ما هم گاهی می‌رفتیم. می‌فرمود این سیاهی‌ها ما را شفاعت می‌کند. چه کسی این را می‌گوید؟ کسی که اسفار را زیرورو می‌کند. علاوه بر این‌ها روایات شریفی هم هست که به ما وعده و دلداری می‌دهند که تا زمان مرگ دل‌های‌مان به حضور این اولیا گرم باشد. اینجا و در این روضه‌ها باید این پیوند را ایجاد کنیم.