|مسعود پيرهادي – سردبير|
۲۱ سال پيش، وقتي بعد از ۲۰ سال ناکامي، تيم ملي فوتبال ما به مسابقات جام جهاني راه پيدا کرد، مردم در تهران و شهرستان ها، به خيابان ها آمدند و جشن گرفتند. اتفاقي که سه مرتبه بعد از آن هم تکرار شد و چون براي عموم مردم عادي شده بود، شور و هياهوي چنداني به پا نکرد. گويي مردم با توجه به پيشرفت فوتبال کشورشان، طبيعي مي ديدند و انتظاري هم جز اين نداشتند که تيم ملي فوتبال به جام جهاني صعود کند و اگر غير از اين مي شد، گلايه مي کردند.
حالا اين قضيه نيروهاي مسلح ما در برابر متجاوزان است، پدافند هوايي ارتش جمهوري اسلامي، يک پهپاد متجاوز را در استان خوزستان سرنگون کرده است. وزارت دفاع آمريکا، مسئوليت اين تجاوز هوايي را نپذيرفته اما به گزارش رويترز، رژيم صهيونيستي از اظهار نظر در اين باره خودداري کرده است. آن طور که مسئولان اعلام کرده اند، پهپاد متجاوز، پيش از رسيدن به نقاط حساس، منهدم شده و حالا لاشه اش در نيزارهاي اطراف بندر ماهشهر افتاده است. اين خبر، پس از سقوط پهپاد آمريکايي RQ170، سرنگوني پهپاد آمريکايي فوق پيشرفته گلوبال هاک و توقيف نفتکش انگليسي، اصلا به چشم نيامد و بسيار طبيعي جلوه کرد. هر کدام از ما هم که اين خبر را شنيده باشيم، با خود گفته ايم خب طبيعي است، هر دست متجاوزي فورا بايد قطع شود.
ملت ما، به مدد اتکا به توان خود و مبتني بر نظام مقدس و مردم سالاري که خود پايه اش را بنا نهاد و ۴۱ سال است از آن محافظت مي کند، خيلي زود به عزتمندي و اعتماد به نفس بالا عادت کرد. در سال هاي نه چندان دور در سرزمين ما، شخص اول کشور با ده ها لقب و منصب شاهنشاهي، با نخست وزير شدن فردي مخالف بود، اما چون او در سفر به آمريکا، نظر دولت ايالات متحده را به خود جلب کرده بود، نخست وزير مي‌شد، زماني بود که شاه ايران، در برابر سفير يک کشور خارجي، موضعي جز ضعف و زبوني نداشت، زماني که اغلب تجهيزات نظامي ما وارداتي بودند و افسر ايراني، حتي حق نداشت تعمير آن را ياد بگيرد، زماني که همه پذيرفته بودند آمريکا، آقاي دنياست و نمي شود به خواستش، هرچند موجب ذلت ملت ما باشد، تمکين نکرد.
اما حالا چه؟ حالا، به صورت متوسط هر سال يک انتخابات برگزار مي شود، تجهيزات نظامي ما، از صفر تا صد توسط دانشمندان خودمان توليد مي شود، واکنش نيروهاي مسلح ما، به هر متجاوزي پشيمان کننده است و گستره نفوذ معنوي و انديشه ما، تا مديترانه کشيده شده است. ما خيلي زود، در سايه رهبري الهي امام و رهبري و با اتکا به توان خود، به عزت و اقتدار دست يافتيم و بالاتر از آن، به عزتمندي عادت کرديم. اگر انقلاب اسلامي ايران، تنها همين يک دستاورد را داشت که يکايک مردم ما، ظرف ۴۰ سال، به چنين عزت و اعتماد به نفسي دست يابند، باز هم چيزي کم نداشت، تا چه رسد به اين که هزاران دستاورد بزرگ و کوچک در حوزه هاي متفاوت داشته است. در اين بهار عزتمندي ما، جاي شهيدان و امام شهيدان، بيش از هميشه خالي‌است.