مالیات مهم‌ترین درآمد پایدار و مولد هر دولت در شرایط مختلف می تواند باشد و بستن بودجه از طریق مالیات یکی از مدرن ترین و بهترین راه ها برای اداره دولت و کشور است، استفاده از مخارج و مالیات‌های دولت برای رسیدن به اهداف اقتصادی جامعه اصطلاحا به سیاست مالی موسوم است، سیاست مالی در واقع  به معنای استفاده آگاهانه از مخارج و مالیات‌های دولت برای کنترل و مدیریت تقاضای کل جهت نیل به اهدافی چون اشتغال کامل و رشد اقتصادی است.اخیرا قانونی بر اساس مصوبه شورای پول و اعتبار تصویب شده که، چنانچه یک حساب بانکی بیش از ۱۰۰ تراکنش واریز به حساب در ماه به ارزش ۳۵ میلیون تومان داشته باشد، تراکنش تجاری تلقی شده و مشمول پرداخت مالیات می‌شود.در این باره با یکی از کارشناسان نظام بانکی به گفت‌وگو نشسته‌ایم، میثم رادپور به «رسالت» گفت:
 در دنیا تلاش بر این است که کسب و کارها در قالب شرکت اداره شوند به عنوان نمونه در آمریکا شما نمی توانید کسب و کار بزرگی داشته باشید که به صورت شخصی اداره شده و در قالب شرکت نباشد علت آن نیز روشن است، شرکت یک شخصیت حقوقی است و حساب و کتاب خاصی دارد. دولت‌ها با وضع قوانین و مقررات به نحوی مدیریت کردند که تمام کسب و کارها موظف باشند در قالب شرکت اداره شوند. قانون جدید مالیات نیز در همین جهت بوده و به صورت کلی قانون خوب و مثبتی است، وقتی ماهیانه یک پول درشت به حساب فردی می آید قاعدتا این پول از طریق یک کسب و کاری تغذیه می شود. در ایران مالیاتی که اصناف پرداخت می کنند به شدت بزرگ‌تر از شرکت هاست، مجموع مالیات پرداختی اصناف بسی بزرگ‌تر از مالیات پرداختی شرکت‌هاست و این نشان دهنده آن است که به سمت شرکت رفتن و در قالب آن همکاری کردن در ایران هنوز زیاد عملیاتی نشده است. مسئله این است که نمی توانیم با شرط ثابت بودن مؤلفه های مختلف و تغییر یک مؤلفه صحبت کنیم در تئوری های اقتصاد به راحتی این کار انجام می شود تا بتوانیم یک نتیجه گیری مشخصی انجام داده و بگوییم تراکنش ۳۵ میلیون تومان در ماه عدد کم یا زیاد است، در ایران مؤلفه های مختلف اقتصادی دائم در حال تغییر بوده و شاید در هر پژوهش به فاصله چند ماه به یک نظر دیگری برسیم.باز هم باید تأکید کنم که از این بابت موضوع درست است که اشخاص را برای مشخص شدن وضعیت تجاری و معافیت های بیشتر به سمت فعالیت در قالب شرکت سوق دهیم و بین افرادی که شرکت رسمی دارند و افرادی که به صورت شخصی فعالیت می کنند تفاوت در نرخ مالیات گذاشته و مالیات شرکت را کمتر کنیم. موضوعی که وجود دارد این است که کسب و کارها در کشور ما تحت فشار هستند، موانع زیادی برای کسب و کارها وجود داشته و عدم اطمینان های فراوانی در این باره وجود دارد، اقتصاد کشوری باید ادعای گرفتن مالیات داشته باشد که فضای آرام و مطمئن را برای سرمایه گذاری و اقتصاد برای شرکت ها را فراهم کرده باشد متأسفانه اقتصاد ما در سال های اخیر شرکت ها را بسیار تحت فشار قرار داده و سطح تولید را کاهش داده است، این عامل باعث شده مردم به دولت و اقتصاد دولتی بی اعتماد شوند. دولت قبل ارز ۴۲۰۰ تومان را به زور به برخی از شرکت ها داده و بعد از مدتی باز هم به زور آن را از شرکت ها دریافت کردند، یا مثلا در سال‌های قبل به مردم می گویند طلا را از بانک کارگشایی بخرند و ابتدا نمی گویند که باید مالیات پرداخت شود و سپس بعد از چندین سال به حساب افرادی که قانونی طلا خریده اند مالیات می بندند، این عدم اطمینان و این جابه‌جایی سریع قانون های اقتصادی در کشور لطمات زیادی را به اقتصاد زده است و باعث عدم اطمینان به دولت شده و مردم را به سمت فعالیت های اقتصادی شخصی سوق داده است .
باز هم تأکید می کنم گرفتن مالیات یکی از پایدارترین راه های درآمدزایی دولت است و این راه نیز درست است و اگر درآمدهای پایدار مالیاتی در کشور شناسایی شود می تواند کسری بودجه دولت از همین محل جبران شود.چرا ما تورم بالای  ۴۰ درصد در کشور داریم؟  چه عاملی باعث رشد نقدینگی شده است؟ علت ضعف کشور و پایین تر آمدن درآمدهای خانوار تورم صرف نیست بلکه ضعف در تولید است، اصلا با همین مفروضات تورم نباید هیچ تغییری در وضعیت زندگی ایرانیان ایجاد کند، علت کاهش رفاه، تورم نیست، آن چیزی که ما را ضعیف کرده است عدم تولید بوده و با موانع تولید جدی در کشور مواجه هستیم.در ایران کسب و کارها حاضر نیستند حتی به اندازه استهلاک سالیانه، توسعه سرمایه دهند و مشخص است این کسب و کار به دنبال توسعه سرمایه نبوده و پایه سرمایه کشور آب رفته و تولید در حال ضعیف شدن است.دولت   اگر می خواهد مالیات بگیرد باید حواس خود را به این موضوع جمع کند و فشارهای مالیاتی جدی را بر کسب و کارها اجرایی نکند زیرا این عامل باعث فرار سرمایه از کشور نیز خواهد شد، اصولا اقتصادی که نیاز به سرمایه گذاری برای توسعه دارد نباید سیاست های سختگیرانه مالیاتی را اجرایی کند و باید این سیاست ها منعطف و همراه با مشوق های دائمی مالیاتی باشد تا افراد صاحب کسب و کار راغب شوند برای استفاده از معافیت ها به سمت شرکت داری بیایند و از این راه شفافیت در اقتصاد نیز بیشتر شود.
جناب رادپور عده ای می گویند ۳۵ میلیون تومان در ماه تراکنش ماهیانه عددی کمی است و باید سقف آن را حداقل به ۱۰۰ میلیون برسانند، برخی می گویند شاید کسب و کارهای کوچکی در فضای مجازی باشند که ماهی ۳۵ میلیون تومان فروش داشته باشند که با نرخ سود ۲۰ درصد ، عایدی آنان هفت میلیون تومان در ماه شود، نظر شما چیست؟
مسئله این است که از اساس این موضوع شفاف نیست، این میزان مالیات را از چه کسانی می خواهند بگیرند؟  همین الان بیشتر اصناف در همین حوزه هستند و مالیات بر اصناف یک موضوع سلیقه ای است، ممکن است کسی ورشکست شود و از آن مالیات نیز گرفته شود. مالیات بر شرکت ها بسیار شفاف تر از مالیات بر اصناف است و اگر می خواهند حساب تجاری را یک حساب صنفی حساب کنند باعث فضای سرخوردگی کسب و کارها خواهد شد، پیشنهاد می شود دولت حساب های تجاری شناسایی شده را به عنوان شرکت لحاظ کند نه یک صنف.