گروه اجتماعی 
روزنامه «رسالت» روز گذشته، گزارشی تحت عنوان «صید ترال بلای جان صیادان» را منتشر کرد اما در متن این گزارش، جای اظهارات تخصصی مجموعه شیلات کشور خالی بود. برای روشن شدن ابعاد مسئله،  فرصتی دست داد  تا در جهت ایفای رسالت حرفه ای خود، به سراغ «دکتر نبی الله خون میرزایی» رئیس سازمان شیلات ایران برویم و ضمن ارائه تحلیلی دقیق و منطبق بر واقعیت، از منظر تخصصی به حوزه صید «ترال» بپردازیم تا حاشیه سازی و بهره‌برداری سیاسی از سوی برخی عناصر که نیت خیرخواهانه‌ای ندارند،  باعث نادیده گرفتن اقدامات ارزشمند این بخش نشود. برهمین اساس خون میرزایی، نکات حائز اهمیتی را مطرح کرد که در گزارش روز گذشته، به آن پرداخته نشده است،  ازجمله اینکه صید ترال که در سراسر دنیا انجام می شود و حدود ۲۰ میلیون تن از کل صید جهانی با این روش، صورت می پذیرد که نزدیک به ۲۵ درصد از مجموع صید جهانی را در برمی گیرد. در ایران هم، سال ۹۸ حدود ۴۴ هزار تن ماهی و حدود ۶ هزار تن میگو با این روش صید شده است، در واقع هم با روش ترالِ میان آبی برای «فانوس ماهیان» و ماهیانی که در ستون میانی آب زندگی می کنند و هم در ارتباط با میگو چون کفزی است از این روش استفاده می شود و تقریبا در حدود ۶ هزار تن میگو و ۴۴ هزار تن ماهی از این طریق به دست آمده است.  رئیس سازمان شیلات در ادامه تاکید می کند: ترال برای گونه‌هایی که با روش متعارف صید نمی شوند، به کار می رود. به عنوان مثال برای صید «فانوس ماهیان» ناچارهستیم از این روش استفاده کنیم، چون روش دیگری برای صید وجود ندارد. تصور کنید گونه ای از ماهی  در حدود  ۴ تا ۵ سانتی متر طول و نیم گرم وزن دارد، این ماهی کوچک و ریز را با هیچ روشی غیر از ترال نمی‌توان صید کرد. یا میگوی کفزی، با قلاب قابل صید نبوده  و راهی به جز ترال برای صید کردنش نیست. در تمام دنیا هم به همین روش صید صورت می‌گیرد.«خون میرزایی» به این مسئله اشاره می‌کند که تقریبا در ناوگان صید ترال شامل فانوس ماهیان چیزی در حدود ۴۵۰۰ نفر مشغول به کار هستند. در ناوگان صید میگو در حدود ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر مشغول به کارند و فعالیت صیادی را انجام می دهند. با این تفاسیر باید ببینیم آن انتقادی که مدنظر است، درباره چیست؟ اگر درباره میگو  باشد که دوره صید ما، دو بازه یک ماهه یا دوبازه  ۴۵ روزه  صید انجام می شود، درحالی که دوره صید میگو در کویت، ۶ ماه است و ما نباید  برای خود محدودیت غیر منطقی ایجاد  کنیم و در واقع خودزنی کرده و جامعه صیادی را که جامعه مرزبان ما هستند، از شرایط کار محروم نماییم. بنابراین تشکل های رسمی و اتحادیه صیادی باید در این رابطه اظهارنظر داشته باشد، چون کسانی که خود را به عنوان صیاد معرفی کرده و با رسانه ها صحبت می کنند، مشخص نیست این ها صیاد مجاز هستند یا غیرمجاز. آیا حرف آنان صحت دارد یا ندارد. رئیس شیلات کشور در مورد نظارت های این مجموعه توضیح می دهد: «ما در شیلات برای نظارت بر ناوگان های صیادی به طور کلی، ۶ لایه نظارتی داریم، اولین لایه نظارتی مربوط به هنگامی است که شناور می‌خواهد از اسکله بیرون برود، در این زمینه شناور و ادوات صید کنترل می‌شود، دیگر اینکه، بازرسی هم در یگان حفاظتی دریا انجام می شود و روی کشتی های صیادی، سامانه «وی ام اس» فعال است و وقتی صید می آید در اسکله تخلیه شده و مجددا کنترل صورت می گیرد و مخبرین محلی و همکاران مورد اعتماد ما در جامعه صیادی، در موضوعات مختلف به ما اطلاعات می دهند و برای کشتی های غیرصنعتی فانوس ماهیان، ناظر مقیم مستقر است، بنابراین لایه های مختلف نظارتی وجود دارد و از طرفی مجازات های بازدارنده، حسب رسیدگی به تخلفات در کمیسیون ها اعمال می شود.» 
در ادامه با «سید پرویز محبی»، معاون صید و بنادر ماهیگیری سازمان شیلات ایران گفت‌و‌گویی ترتیب داده‌ایم.  «محبی» در واکاوی این موضوع تأکید می‌کند: «مجوزهایی که برای صید ترال در منطقه سیستان‌و‌بلوچستان صادر شده، مربوط به شناورهای کلاس فردو هستند که صدور مجوز این شناورها به ۲۵ تا ۳۰ سال پیش بازمی‌گردد و کلیدواژه «ژن‌های خوب» که با کشتی‌های صیادی در منطقه چابهار فعالیت می‌کنند، درست نیست و مصداق قابل قبولی هم ندارد. سرمایه‌گذاران  ۲۵ یا ۳۰ سال پیش در این زمینه اقدام کرده‌اند و امسال در منطقه سیستان و بلوچستان، از میان ۹ فروند کشتی، فقط ۵ فروند فعال شده اند و در چارچوب مشخصی تحت عنوان آیین نامه صید فعالیت می کنند، در این آیین نامه جزئیات تمام فعالیت شناورها را قید کرده ایم، از محدوده جغرافیایی تا زمانی که می توانند  فعالیت کنند. در واقع تمام توصیه های لازم به مالکین شناور ابلاغ می شود و آن‌ها موظف به رعایت هستند از سوی دیگر برای این‌که از صحت و سلامت عملکرد شناورها اطمینان حاصل کنیم، اقدامات نظارتی را دستور کار قرار داده ایم. از جمله پایش مستمر و شبانه روزی شناورها که در واقع هم از استان می‌توان این کنترل را انجام‌داد و هم از دفتر تهران. ضمن این‌که در شناورهادارای ناظر مقیم هستیم و این ها تمام اطلاعات صید را ثبت و ضبط می‌کنند. این شناورها مجاز به صید ماهی مرکب، حسون و سلطان هستند و از آنجایی که صید آن‌ها ترال است، طبیعتا بخشی از صید مربوط به گونه های ناخواسته است که مقداری از آن ۲۰ تا ۳۰ درصد می باشد و بیشتر از این نیست و اگر فشاری بر روی منابع و ذخایر آبزی داریم، نمی توانیم بگوییم حاصل فعالیت کشتی ها در آن منطقه است. در منطقه چابهار، فعالیت های غیرمجاز صیادی گسترده است و صیادان غیرمجاز،‌ انواع روش‌های صید را به‌کار می گیرند تا بتوانند از منابع آبزی استحصال کنند. فعالیت‌های غیرمجاز صیادی خرد آنقدر زیاد  است که تأثیر منفی اش چنین وضعیتی را به‌وجود آورده است، اما برای شناورهای متخلف، دارای کمیسیون رسیدگی به تخلفات صیادی هستیم و برابر تخلف آنان می توانیم تا سه ماه محروم کنیم و اگر ارتکاب تخلف، مجرمانه باشد، به محاکم قضائی فرستاده می‌شوند و در آنجا برخوردهای لازم صورت می‌پذیرد.» معاون صید و بنادر ماهیگیری سازمان شیلات ایران با اشاره به این‌که شناورها، کشتی را جایی هدایت می‌کنند که صیاد سنتی توان استحصال منابع آبزی را در آن نقطه ندارد، توضیح می‌دهد: این‌گونه نیست که شناور به منطقه صیاد سنتی وارد شود. در واقع برای حریم‌ها،‌ تعریف و مرزبندی  انجام شده و هیچ گونه تداخلی با یکدیگر ندارند. اگر تعدی و تخطی انجام شود، برخوردهای لازم صورت می‌پذیرد. شاید صیادی مجوز صید نداشته باشد و به صورت غیرمجاز در آب فعالیت کند و در حریم شناوری یک کشتی وارد شود که مجوز دارد. در اینجا شناور سنتی بدون مجوز نباید ورودی داشته باشد. بنابراین برخی مسائل مطرح شده سیاسی و حاشیه‌ای است و کسانی که اظهارنظر می‌کنند باید تخصص لازم را در این حیطه داشته باشند، چون صرفا با ادعای یک صیاد بومی نمی توان بدون پایه های علمی، تحلیلی ارائه کرد.