صدای هنرمندان نیازمند گوش‌هایی شنوا
گروه فرهنگی
گسترش و شیوع ویروس کرونا سراسر دنیا را متأثر از زیان خود کرد. همه‌گیری این ویروس موجب شد تا بسیاری از مراکز و مشاغل دنیا کامشان تلخ و ناچار به خانه‌نشینی شوند. موج اول و دوم این ویروس در یک‌‌بازه زمانی، مراکز محل تجمع همچون سینماها، کتابخانه‌ها، سالن‌های نمایش، آموزشگاه‌های هنری را تعطیل کرد و حالا در موج سوم این ویروس منحوس به دستور ستاد مبارزه با ویروس کرونا، این مراکز به‌طور مجدد تعطیل شدند. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به‌منظور صیانت از سلامت آحاد جامعه با توجه به اهمیت موضوع، عنوان کرد که از محدودیت‌های اعلام‌شده تبعیت می‌کند. اطلاعیه تمدید تعطیلی‌ها در شرایطی رخ داد که اهالی سینما و تئاتر اعتراض کرده و معتقدند صدایشان شنیده نمی‌شود. هنرمندانی که نمی‌توان گفت اعتراضاتشان نابه‌جاست چراکه فضای کاری، سلامتشان را تهدید و بیکاری معیشتشان را به خطر می‌اندازد. فضای کنونی مراکز فرهنگی ازجمله سینما و تئاتر تنها مختص داخل کشور نیست بلکه سایر کشورهای دنیا ازجمله آمریکا که بزرگ‌ترین زنجیره سینمایی جهان را دارد نیز تهدید می‌کند. به گزارش مهر و به نقل از «ورایتی» زنجیره سینماهایAMC که به مشکلات فراوانی برخورده به سهامدارانش هشدار داده که ممکن است در صورت عدم دریافت منابع اضافی نقدینگی، اعلام ورشکستگی کند. این شرکت این بیانیه را در سندی که نزد سازمان اوراق بهادار آمریکا به ثبت رساند، منتشر کرد. این سند در قالب بخشی از یک تفاهم توزیع سهام با شرکت‌های سیتی‌گروپ گلوبال مارکتس و گلدمن ساکس منتشر شده که هدف آن فروش ۱۵ میلیون سهام است. AMC ماه گذشته توانسته بود از طریق تفاهمی مشابه با سیتی‌گروپ و گلدمن ساکس ۵۴ میلیون دلار به دست بیاورد. در این میان مراکز هنری کشور به‌ویژه سینماها که بعد از اواخر زمستان سال قبل به دلیل کرونا عملا به تعطیلی کشانده شده بود امسال نیز که امید می‌رفت با کاهش شیوع کووید ۱۹ جان تازه‌ای بگیرد در میان موج سوم کرونا غرق شد تا کورسوی امید باقی‌مانده نیز خاموش شود.
«رسالت» در بررسی بیشتر این موضوع با حسین لامعی ، مستندساز و کارشناس سینمایی گفتوگو کرده که در ادامه می‌خوانید.
تعطیلی سینما منطقی است
حسین لامعی، مستندساز و کارشناس سینمایی در تشریح رکود مراکز فرهنگی هنری به دلیل شیوع ویروس کرونا به خبرنگار فرهنگی «رسالت» عنوان کرد:«در این روزها که میزان قابل‌توجهی از هموطنانمان به دلیل ویروس کرونا قربانی می‌شوند، تعطیلی مراکز فرهنگی به‌خصوص سالن‌های تئاتر و سینماها تصمیمی درست و منطقی است. نمی‌توان گفت چرا مردم در بازار‌ها حضور دارند، چرا فروشگاه‌ها باز و سینماها تعطیل هستند؟ بی‌شک این حرف‌ها اشتباه است. اگر فروشگاهی پرخطر است، به‌طور یقین باید بسته باشد چراکه جان مردم شوخی نیست.»
وی افزود: «در شرایط کنونی، دولت باید با تمام توان از سینما و سینماگران حمایت کند. این‌که برخی معتقدند دولت‌ها نباید در این زمینه‌ها ورود کنند، به طنز و فکاهی شبیه است. در آمریکا که مدعی‌خصوصی بودن همه ارکان سینماست، دیدیم که در این مدت ابتدا بسیاری از سینماگران برجسته از اسکورسیزی و جیمز کامرون تا نولان و سپس سینماداران بزرگ آمریکا با انتشار نامه‌هایی صریح، خطر نابودی سینماها را در آمریکا هشدار دادند و از کنگره خواستند به‌صورت فوری و گسترده به کمک سینماها بیاید و بسته‌های حمایتی‌اقتصادی دهد.»
لامعی تصریح کرد: «در شرایط امروز برای پخش کمک‌های احتمالی دولتی بین سینماگران، باید اولویت‌بندی کرد. این کمک‌ها و بسته‌های اقتصادی و معیشتی را به‌طور حتم باید به ضعیف‌ترین قشر سینما اختصاص داد نه به اقشار قدرتمند و پردرآمدی که صدایشان بلند است.»
به تریبون‌دارها پول ندهید!
این کارشناس سینمایی همچنین خاطرنشان کرد: «امروز ترس از کرونا، تولیدات فیلم‌های سینمایی را به حداقل رسانده و بیشتر اعضای صنوف خانه سینما (حدود ۵ هزار نفر) ناچار به خانه‌نشینی کرده است. منشیان و مجریان صحنه، افراد تدارکات دستیاران‌صدا فیلمبرداران‌فرعی و عکاسان و بسیاری از صنوف دیگر آسیب‌های وحشتناکی دیدند. هزاران نفر از این افراد مدت‌هاست بیکارند علاوه بر این‌که ازنظر شغلی بسیار ضربه‌پذیرند.»
او در ادامه بیان کرد: «این روزها به گوش می‌رسد که عده‌ای از سالن‌دارها و پخش‌کننده‌ها و تهیه‌کنندگان ادعای ورشکستی می‌کنند و خواستار این‌هستند که دولت به کمک آن‌ها بیاید. اگر دولت چنین کند، بی‌شک به بیت‌المال و سینما خیانت کرده است. زیرا این کار به‌معنای آن است که پول را جای آنکه به تهی‌دست و نیازمند بدهی، به ثروتمند و قلدرها و تریبون‌دارها دهی!»
لامعی اظهار کرد: «در شرایطی که فشار وحشتناک تحریم‌ها بر کشور حاکم است و کم‌ترین بودجه به بخش فرهنگ می‌رسد نمی‌توان امید داشت که به تمام آسیب‌دیدگان حوزه هنر کمک شود؛ پس باید برای پخش این کمک‌ها اولویت‌بندی کرد. اولویت سالن‌دار و تهیه‌کننده و پخش‌کننده نیست. اولویت، بدنه خانه‌نشین و تنگ‌دست سینماست که حتی در خرج اجاره منزل و خوردوخوراک خود مانده‌است. اولویت امروز، کمک به صنوف ضعیف و افراد در حاشیه‌رفته‌مهجور است.»
دولت به داد سینمای ایران برسد
این کارشناس سینمایی گفت: «نکته نهایی و بسیار مهم این است که این کمک‌های احتمالی، باید از طریق خانه سینما به دست افراد نیازمند برسد. حمایت و بودجه احتمالی‌دولت نباید در اختیار فارابی و سازمان سینمایی قرار گیرد. زیرا این‌ها سازمان‌ها از اسامی آن ۵ هزار عضو خانه سینما که اکثریتشان برای مردم و حتی رسانه‌ها گمنام‌اند، خبر ندارد و نمی‌دانند که آن‌ها چه کسانی هستند و چه نیازهایی دارند.»
لامعی همچنین اضافه کرد که خانه سینما می‌داند که آن دستیار دوم فیلم‌بردار با ۷۰ سال سن، چگونه در تأمین معیشت خود مانده یا دوا و درمان بازیگر زن قدیمی ۸۰ ساله که ۱۵سال بیکار است، ماهیانه چقدر می‌شود.
او در پایان این گفتوگو عنوان کرد: «دولت باید در وهله اول به داد سینمای ایران و در وهله دوم این کمک‌ها را به دست خانه سینما برساند. به‌طور حتم خانه سینما اولویت‌بندی می‌کند و پول‌ها و بسته‌های معیشتی را تنها به از کارمانده‌ها و نیازمندان و ضعیفان و تهی‌دستان اختصاص خواهد داد.»
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.