گروه بین‌الملل 
به نظر می‌رسد هشدارهای کیسینجر و فوکویاما در خصوص ناتوانی آمریکا در هدایت و کنترل بحران‌های حوزه سیاست خارجی خود، یکی پس از دیگری در حال تحقق است! شرق آسیا و به‌صورت خاص شبه‌جزیره کره ، یکی از کانون‌های اصلی مداخله‌گرایی آمریکا در نظام بین‌الملل محسوب می‌شود. پس از وقوع جنگ اوکراین، مقامات آمریکایی در راستای تحقق استراتژی خلق گره‌های کور راهبردی در حوزه روابط بین‌الملل، مداخله‌گرایی مستمر در منطقه شرق آسیا را در دستور کار قرارداده‌اند. همین مسئله، منجر به واکنش بازیگرانی مانند کره شمالی و چین شده است. اگرچه مقامات کاخ سفید و پنتاگون مدعی محاسبه پذیر و قابل‌کنترل بودن این واکنش‌ها شده‌اند، اما واقعیت ماجرا چیز دیگری است! آمریکا قدرت تسلط حداقلی بر منازعات خودساخته‌اش در نظام بین‌الملل را ازدست‌داده است.
 آزمایش موشک بالستیک توسط کره شمالی 
کره شمالی در تازه‌ترین آزمایش موشکی خود یک موشک بالستیک قاره‌پیما پرتاب کرد که پس از نزدیک به یک ساعت حرکت در آب‌های نزدیک ژاپن فرود آمد.اکنون مقامات نظامی ژاپن و کره جنوبی گفتند که این موشک به مدت ۷۴ دقیقه در حرکت بود. این طولانی‌ترین مدت‌زمان حرکت یک موشک پیونگ‌یانگ است.این آزمایش یک روز پس‌ازآن انجام می‌شود که کره شمالی با لحنی تند و هشدارآمیز آمریکا را متهم کرد هواپیماهای جاسوسی‌اش به منطقه آبی اقتصادی این شبه‌جزیره نفوذ کرده است.این موشک مسافتی ۱۰۰۰ کیلومتری را طی کرد.آخرین بار کره شمالی حدود یک ماه پیش موشک‌هایش را آزمایش کرد. اما آخرین آزمایش موشک پرتابشی قاره‌پیما یا موشک بالستیک قاره‌پیما ( ICBM) مربوط به ماه فوریه بود.
به نظر می‌رسد با تشدید مداخله‌گرایی آمریکا در شبه‌جزیره کره و شرق آسیا، بیش‌ازپیش شاهد آزمایش موشک‌های بالستیک قاره‌پیما توسط پیونگ‌یانگ باشیم. البته این کف ماجراست! ممکن است در آینده‌ای نزدیک اقدامات کره شمالی از فاز بازدارندگی در برابر آمریکا خارج شده و وارد فاز اقدام شود. این بدترین خبر ممکن برای مقامات پرادعای کاخ سفید ازجمله جوبایدن و بلینکن خواهد بود. 
 پاسخی به مداخله‌گرایی آمریکا 
یون سوک یول، رئیس‌جمهور کره جنوبی پس از پرتاب موشک کره شمالی به‌طور مجازی از لیتوانی در نشست اضطراری شورای امنیت شرکت کرد. لیتوانی محل نشست رهبران ناتوست و یون سوک یول نیز در آنجا حضور دارد.شمار زیاد آزمایش‌های موشکی کره شمالی در سال ۲۰۲۲ به نگرانی آمریکا و متحدانش در منطقه ازجمله کره جنوبی و ژاپن دامن زد. این کشورها در اطراف شبه‌جزیره کره رزمایش‌ و تمرینات نظامی را برگزار کردند.این حادثه یک روز پس‌ازآن رخ می‌دهد که مقامات پیونگ‌یانگ نسبت به آنچه به گفته آن‌ها تهاجم مکرر هواپیماهای جاسوسی ایالات‌متحده بود، خشم خود را ابراز کردند. آمریکا این اتهام را رد کرد.واشنگتن پروازهای شناسایی مستمری در اطراف شبه‌جزیره کره انجام می‌دهد اما در این مورد نقض اصول حاکمیتی را نپذیرفته است! به عبارت بهتر، پروازهای جاسوسی آمریکا بر فراز شبه‌جزیره کره و حتی تحرکات نظامی غیرقانونی ایالات‌متحده در مناطقی مانند تایوان، تبت، هنگ کنگ و دریای چین جنوبی به‌سادگی از سوی مقامات پنتاگون و کاخ سفید در قالب «عملیات شناسایی»توجیه می‌شود، بدون آنکه نام عمليات جاسوسی را بر روی آن بگذارند! با وجود تحریم‌های سازمان ملل کیم جونگ وعده داد که تولید کلاهک‌های هسته‌ای را افزایش دهد و سلاح‌های قوی‌تر بسازد.تحلیلگران انتظار دارند که آخرین نمایش تسلیحاتی کره شمالی در اواخر ماه ژوئیه امسال انجام شود، همزمان با سالگرد جشن آتش‌بس جنگ کره که در این کشور «روز پیروزی» نام‌گذاری شده است.
 چین بازیگر اصلی ماجراست 
در این معادله، نمی‌توان از همگرایی و هم‌افزایی پکن و پیونگ‌یانگ در مواجهه با آمریکا به‌سادگی گذشت. موضوع مهم در اینجا مربوط به تعریف ما به ازای راهبردی بازی آمریکا از سوی آمریکاست! پکن در طول ماه‌های اخیر نشان داده قصد دارد پاسخ مداخله‌گرایی مستمر آمریکا در شرق آسیا (به‌ویژه در قبال تایوان) را نه‌تنها در شرق آسیا، بلکه در مناطق حساسی مانند غرب آسیا و آمریکای لاتین بدهد. چینی‌ها شبکه متحدان آمریکا در این مناطق را هدف قرار داده و در آستانه مضمحل‌سازی آن‌ها هستند. علاوه‌برآن، هدف‌گذاری چینی‌ها مبنی بر تبدیل‌شدن به هژمون اقتصادی دنیا تا سال ۲۰۳۲ میلادی به قوت خود باقی است. در این مسیر، پکن قصد ندارد مناسبات خود و واشنگتن را بر مبنای تعارف و مصالحه (آن‌هم به سود اهداف آمریکا) تعریف کند. در چنین شرایطی بروز واکنش‌های عصبی از سوی بایدن به‌عنوان کسی که اختیار ساده‌ترین رفتارهای خود را نیز ندارد، برای رصدگران مناسبات دوجانبه چین و آمریکا قابل پیش‌بینی بود.پیام اقدامات اخیر کره شمالی و همچنین هشدارهای صریح چین نسبت به تشدید تحرکات آمریکا در شرق آسیا کاملا مشخص است! پیونگ‌یانگ و پکن هیچ قصد ندارند در برابر اقدامات ضد امنیتی آمریکا منفعلانه رفتار کنند.درجریان آخرین سفر آنتونی بلینکن وزیر خارجه دولت بایدن به پکن ، مقامات چینی صراحتا این پیام را به کاخ سفید منتقل کردند. آن‌ها ( چینی‌ها )
 قصد ندارند بر سر منافع راهبردی خود در منطقه مصالحه‌ای با واشنگتن صورت دهند. در چنین شرایطی نسبت به عمق هشدارهایی که از سوی استراتژیست‌هایی مانند هنری کیسینجر و فوکویاما به واشنگتن درخصوص «ناتوانی در کنترل بحران‌های جهانی خودساخته»مخابره می‌شود بیشتر آگاه می‌شویم. 
خطای راهبردی متحدان شرقی آمریکا
در این میان نمی‌توان از خطای راهبردی و محاسباتی دومتحد شرقی آمریکا در نظام بین‌الملل یعنی ژاپن و کره جنوبی به‌سادگی گذشت. توکیو و سئول در صورت وقوع هرگونه نبردی در شبه‌جزیره کره، قطعا بازندگان بزرگ این منازعه خواهند بود .بااین‌حال این دو بازیگر شرقی، به‌جای تقویت راهکارهای دیپلماتیک و تنش‌زدایی در مناسبات خود با پیونگ‌یانگ، به بازی در زمین ایالات‌متحده آمریکا ادامه می‌دهند. به عبارت بهتر، آن‌ها ایجاد ثبات حداقلی در مرزهای خود را قربانی اتحاد و همپوشانی راهبردی با واشنگتن کرده‌اند. بی‌دلیل نیست که بسیاری از تحلیلگران حوزه روابط بین‌الملل، سیاست خارجی ژاپن و کره جنوبی را برخلاف ادعای مقامات این دو کشور نامتوازن و مبتنی بر انگاره‌های غیرواقع‌بینانه تلقی می‌کنند.