|حسن شجاعی – دبیر گروه فرهنگی|
سرقت آثار هنری در کشور ما دیگر امری عادی شده و دیگرکسی دغدغه‌ای برای آن ندارد. از بس در این مورد حرف زده‌شده، خود مال باختگان هنری هم دیگر رمق و نایی برای بیان مشکلات این‌چنینی ندارند و اگر کسی هم پیگیر مطالباتی باشد خود آن‌ها زیاد راغب به پاسخگویی نیستند. سرقت‌های هنری از آثار مکتوب تا سینمایی و موسیقی گسترش دارد و تلاش‌های صورت گرفته در این زمینه چندان موفق نبوده و گاهی هم اقدامات مقطعی اندکی از سرعت آن کاسته است.در این زمینه سرقت آثار سینمایی ویژگی‌های خاص خود را دارد و باوجود تمهیدات تهیه‌کنندگان برای حفظ آثار ناگهان شاهد پخش فیلم‌ها در فضای مجازی هستیم و آنگاه است که آه از نهاد همه برمی‌آید که چرا و چنان و بهمان.نگارنده خود نیز از این‌که در این حوزه و پرداختن به  هر چه رشته‌ایم پنبه شده چندان دل‌خوشی ندارد، اما وقتی خبر سرقت فیلم بهت به کارگردانی عباس رافعی را شنید یکه خورد.این فیلم که پس از ۳ سال از زمان ساخت بالاخره درراه اکران قرار گرفت به دلیل کرونا موفق به اکران عمومی نشد و بر همین اساس تهیه‌کنندگان فیلم ترجیح دادند آن را وارد سینمای آنلاین کنند. نکته عجیب در زمان اکران آنلاین این فیلم، قاچاق هم‌زمان آن در کانال‌های تلگرامی است که حتی هم‌اکنون می‌توان آن را بارگیری کرد. برای بررسی دلایل آن موضوع گفت‌وگویی با عباس رافعی و منوچهر هادی دو تن از کارگردانان سینمای کشور صورت گرفته که در ادامه می‌خوانید.

منوچهر هادی : 
 تهیه‌کنندگان دل‌خوشی از شرایط فعلی ندارند
منوچهر هادی از کارگردانان به نام سینمای کشور هم در گفت‌وگو با «رسالت» ضمن بیان این نکته که پرداختن به این موضوع دیگر اولویت کسی نیست زیرا هرچه به آن توجه شده کمتر نتیجه گرفتیم گفت: در زمینه قاچاق فیلم هر اتفاقی که ممکن بود روی دهد افتاده و دیگر کار نشده‌ای نیست. آخرین آن‌هم سرقت فیلم آنلاین بهت بود که واقعا در این فضای کرونایی که سینمای ما دچار افول شده رفتار بسیار زشتی است.وی ادامه داد: درحالی‌که به دلیل باز نشدن سینماها اکثر تهیه‌کنندگان متضرر شده و سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته در حوزه سینما به نتیجه نرسیده است، تنها دل‌خوشی پخش آنلاین فیلم‌ها بود که آن‌هم با اتفاقی که برای بهت افتاد تهیه‌کنندگان را برای سرمایه‌گذاری دلسرد می‌کند.
هادی با تأکید بر این نکته که کارگردانان هم از این اتفاقات دل‌خوشی ندارند تصریح کرد: وظیفه و تخصص من نیست که به دنبال مقصران این‌گونه حوادث بگردم و یا بخواهم برخورد قضائی کنم، باید سازوکار لازم برای برخورد با این نحو بزهکاری مشخص باشد. حتما قوانین مدونی در خصوص برخورد با مجرمان حوزه فرهنگی وجود دارد اما در زمینه اجرایی و عملیاتی کمتر شاهد برخورد قاطع  و محکم از سوی متولیان این امور هستیم. همین‌که امثال بخش خصوصی را راضی می‌کنیم که برای ساخت یک سریال خانگی مانند دل،
 ۲۷ میلیارد تومان هزینه کنند فکر می‌کنم وظیفه خود را انجام داده‌ایم و بقیه متولیان حوزه فرهنگی باید به دنبال مقابله با تخلفات این بخش باشند.
این کارگردان سینما ادامه داد: شاید من اگر جای وزیر ارشاد بودم و ابزار و امکانات فعلی را داشتم همین روند را انجام می‌دادم، اما عقیده بر این است که باید یک قوه قهریه باقدرت و اختیارات بیشتر وارد عمل شود و اجازه ندهد تا سرمایه‌های سینما بر باد رود.

عباس رافعی : 
 سرعت قاچاق فیلم « بُهت»، تعجب‌آور بود
عباس رافعی کارگردان فیلم سینمایی « بُهت» در ابتدا گفت: به دلیل شیوع بیماری کرونا احساس کردیم ممکن است سینماها به این زودی بازگشایی نشوند و با توجه به اینکه قبل از ما ۲ فیلم به‌صورت اینترنتی اکران شده بود و به نظرم موفق هم بودند، احساس کردم این پلت فرم موقعیت جدید و جالبی ایجاد کرده تا فیلم مان را به مردم نشان بدهیم.این کارگردان سینما درباره قاچاق زودهنگام فیلم خود نیز گفت: وقتی این موضوع را متوجه شدم، بهت‌زده شدم. خیلی عجیب است. یعنی نمی‌شود امنیت این رسانه به‌گونه‌ای بالا برد که فیلم به این سرعت قاچاق نشود؟وی افزود: به نظرم باید زیرساخت‌های این پلت فرم‌ها تقویت شود و امکان دانلود به این سرعت نباشد چون این موضوع به ضرر تهیه‌کننده و کارگردان است. واقعاً شوکه شدم و فکر نمی‌کردم فیلم به این سرعت قاچاق شود. فکر می‌کنم وزارت ارشاد باید به پلت فرم‌ها دستور بدهد تا امنیت شان را بالا ببرند چون در غیر این صورت کسی دیگر رغبت به انجام این کار پیدا نمی‌کند. همین تجربه باعث می‌شود دیگران هم بترسند و تجربه ناموفقی در سینمای ایران شود.وی اظهار کرد: وقتی فیلم اکران آنلاین می‌شود، به‌سرعت به‌صورت غیرمجاز دانلود می‌شود و سپس شبکه‌های ماهواره‌ای اقدام به پخش آن می‌کنند و دیگر تمام فرصت‌ها از دست می‌رود.رافعی توضیح داد: به نظرم تهیه‌کنندگان از اکران آنلاین استقبال کردند. اگر این پلت فرم‌ها قابلیت‌هایشان را افزایش دهند ممکن است تماشاگران بیشتری را هم بتوانند جذب کنند و تبلیغات بیشتری را برای آثار رقم بزنند. البته متأسفانه در کشور ما همه‌چیز رانتی است. برای مثال فقط یک سامانه قوی برخط به نام فیلیمو وجود دارد و هیچ رقیب و آلترناتیوی برایش وجود ندارد به همین دلیل مثل صداوسیمای خودمان عمل می‌کنند و تک‌محور هستند یعنی هر تصمیمی که بگیرند، هر رقمی که پیشنهاد بدهند و هر قیمتی را برای فیلم‌ها در نظر بگیرند به دلیل اینکه سامانه دیگری چنین خدمتی را ارائه نمی‌دهد، فیلمسازان باید بپذیرند.