محمدكاظم انبارلویی
رهبر انقلاب اسلامی در دیدار نمایندگان خبرگان رهبری موضوع مناقشه هسته ای غرب با پیشرفت های ایران را مورد اشاره قرار دادند و به ادبیات مستكبرانه، طلبكارانه، غلط، غیرمنصفانه و از موضع بالا حرف زدن این جماعت را پاسخ داده و فرمودند: «شما كی هستید و چه كاره هستید كه جلوی ما را بگیرید؟!شما چه كاره هستید كه می گویید نمی گذاریم؟! ما به سلاح هسته ای اصلا فكر نمی كنیم.  اگر تصمیم داشتیم سلاح درست كنیم شما و بزرگتر از شما هم نمی توانستند جلوی آن را بگیرند.»
وقت آن است كه مسئولان كشور پس از گذشت ۲۰ سال گفت‌وگوی بی حاصل با استكبار جهانی در سه دولت گذشته در مورد «كیستی» طرف مذاكره و «چیستی» موضوع مذاكرات و «چرایی» آن دقیق بیندیشند و آن را مبنای دیپلماسی خارجی كشور با ۴ كشور محور شرارت در جهان قرار دهند.
برخی دیپلمات های ما به گونه ای با طرف مناقشه هسته ای، موشكی و … طرف می شوند گویی برای آن‌ها «حق تحریم» قائل هستند. چه كسی به آ‌ن‌ها این حق را داده است. هند، پاكستان و كره شمالی به سلاح هسته ای دسترسی دارند. چین و روسیه كه در قالب ۱+۵ طرف گفت‌وگو با ما بودند اكنون مدعی ما نیستند و در مواضع صریح و رسمی اعلام كرده اند ایران در مواضع هسته ای خود در برجام محق است و طرف بدعهد و ناقض پیمان مقصر است كه یك پیمان بین المللی را بلااثر و بلاموضوع كرده است. می ماند آمریكا ، انگلیس، فرانسه و آلمان كه اولی محور اصلی شرارت و تجاوز و ناامنی در جهان و دومی و سوم وچهارمی شركای جنایات و تجاوزات آمریكا در ۵ قاره جهان هستند. چه كسی گفته است ادعاهای بی‌اساس آن‌ها در مورد پیشرفت های علمی و فناوری هسته ای ایران باید مسموع باشد؟
چه كسی گفته اگر این جماعت شرور زورشان رسید ظالمانه‌ترین تحریم ها را علیه ملت و دولت ایران تصویب و به مرحله اجرا گذاردند و برخلاف عرف دیپلماسی جهان بر این تجاوز اصرار كنند، برای آن‌ها «حق» درحقوق بین‌الملل پیدا می شود. اگر مبنا «زور» است ما هم از فردا می توانیم تمام پایگاه‌های نظامی آمریكا و ناتو رادر شعاع دو هزار كیلومتری ایران در زمین و دریا در هم بكوبیم.
آزادی كشتیرانی در آبراه‌های بین المللی علیه آمریكا، انگلیس، فرانسه و آلمان را ناامن كنیم! چه كسی گفته است نمی شود جنگ اقتصادی را به جنگ نظامی تبدیل كرد؟ به ویژه آن كه ملت عراق و ملت افغانستان و دولت و ملت سوریه خواستار خروج سریع نیروهای آمریكایی و ناتو در منطقه هستند. این تصمیم مشروعیت خواست مردم منطقه را هم در پی دارد. آیا می توان این «زور» را تبدیل به «حق» كرد؟ زور نمی تواند مبنای مشروعیت اعمال قدرت باشد. منطق، انصاف، مبانی حقوق بین‌الملل و حق دستیابی ملت ها به تكنولوژی‌های پیشرفته، استقلال ملی كشورها این حق را به ایران و به همه دولت ها و ملت ها داده و می دهد كه هرطور كه می خواهند مسیر پیشرفت كشور را طی كنند و به مقابله با زورگویان و زیاده‌خواهان بپردازند.
چه كسی به رژیم اشغالگر قدس با داشتن ۲۰۰ كلاهك هسته ای و داشتن پایگاه هسته ای دیمونا این اجازه را داده است كه هر از چندی غلط زیادی كند و زبان به تهدید و زیاده‌گویی بیالاید.
حزب‌الله با خفت وخواری صهیونیست‌ها را از لبنان بیرون كرد و در جنگ ۳۳ روزه طعم تلخ شكست و تسلیم را به آن‌ها چشاند و رزمندگان حماس در چند جنگ رودرروی آن‌ها را به ذلت و خواری افكندند. این دلقك صهیونیسم بین الملل كه در دولت سرزمین های اشغالی جا خوش كرده است،چطور جرئت می كند از موضع بالا با ملت و دولت ایران سخن بگویدو حیای سیاسی را كنار بگذارد؟
واقعا دولت ما و وزارت خارجه ما یك بار برای همیشه از خود سؤال كنند  این‌ها كی هستند؟ قد و قواره آن‌ها چقدر است؟ چه مشروعیتی در چیستی مطالبات آن‌ها به لحاظ حقوق بین‌الملل وجود دارد؟
و چرا ما باید در برابر آن‌ها كوتاه بیاییم؟
منشأ دو صدایی در دولت و مجلس روی فهم غلط یكی از دو طرف در مورد كیستی دشمن  و چیستی مطالبات آن  و چرایی خصومت‌ورزی آن‌هاست. مصوبه مجلس مثل روز روشن است.
۱- اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها
۲- صیانت از منافع ملت ایران
ملت ایران با شعار ملی «انرژی هسته ای حق مسلم ماست» توی دهن آمریكا و اروپا زدند، می زنند و جلوی زیادخواهی آنان ایستاده‌اند. نفرت روزافزون ملت ایران از حكام مستبد آمریكا و اروپا نشانه اصرار آن‌ها برای دستیابی به حقوق خود است. ملت ایران اجازه نمی دهد آمریكا و اروپا مؤلفه‌های قدرت ملی را به بهانه‌های پوچ و بی اساس و بی‌ ربط یكی پس از دیگری بگیرند و جای بدهكار و طلبكار را عوض كنند. دولت باید این منطق ملت را كه در مصوبه مجلس شورای اسلامی تجلی پیدا كرده است نمایندگی كند. تا استكبار جهانی دست روی ماشه جنگ اقتصادی دارد چرا ما باید دست از روی ماشه مقاومت پایدار و ایستادگی مؤثر برداریم یا رفتاری كنیم كه گویی تردید در این موضع را داریم ؟!
دوصدایی در دولت و مجلس در مناقشه هسته ای مسموع نیست. نهاد فیصله بخش اختلافات نهاد قانونی شورایعالی امنیت ملی است. هیچ صدا و سخنی غیر از مصوبات این نهاد قانونی پذیرفته نیست. سیاست خارجی جمهوری اسلامی و مقابله با شرارت استكبار جهانی به ویژه، آمریكا محصول خرد جمعی نظام در شورایعالی امنیت ملی است  كه مصوبات آن با تأیید رهبری اجرایی می شود .هر كس از این خرد فاصله بگیرد بی خردی است. قرار است یك صدا از ایران به گوش اشرار جهانی برسد آن هم فریاد نفرت ملت ایران از جنایات و مظالم آمریكا با این قرائت كه؛ «شما كی و چه كاره هستید!؟» كه می خواهید برای دولت و ملت ایران تكلیف تعیین كنید!