محمد صادق پور
شرایط جامعه امروز به گونه ای است که مردم تحت فشارند و باید به آنها حق داد که خیلی از اوضاع راضی نباشند. اعتراض و نقد حق همه مردم و به ویژه نخبگان است اما نقد باید عالمانه و در جهت اصلاح امور باشد نه از روی فشار و احساس و هیجانی.
در سیاست داخلی در سال گذشته تحولات بزرگی رخ داد که مخالفان هم نمی توانند آن را انکار کنند. در شرایطی که مردم در سال های آخر دولت قبل عملا اثری از تصمیم، اراده یا فعالیت دولت در زندگی خود و جامعه نمی دیدند، دولت سیزدهم کار خود را آغاز کرد.
روزهایی را همه ما به یاد داریم که کشته های کرونا به ۷۰۰ نفر در روز رسیده بود در حالی که مدارس و دانشگاه ها و بسیاری از صنوف تعطیل بود. دولت هم واکسیناسیون را معطل تحریم ها و FATF کرده بود.
امروز با توجه به شرایطی که فعالیت همه دستگاه ها در کشور به دوران قبل از کرونا برگشته است، آمار فوتی های ناشی از کرونا در کشور چقدر است ؟ FATF امضا شد یا تحریم ها برداشته شد؟
در یک سال اخیر واکسیناسیون گسترده انجام شد و جان بسیاری از ایرانیان نجات یافت، فروش نفت حتی به دوران قبل از تحریم رسید و پول‌های حاصل هم برگشت، ارز ترجیحی حذف شد اما تورم باز هم نتوانست خودش را به رکورد دولت قبل برساند. آزاد سازی سواحل، سفرهای استانی و صحبت از نزدیک با مردم، اعطای وام بدون ضامن و حذف بوروکراسی سنتی دست و پا گیر، استفاده حداکثری از ظرفیت دیپلماسی، طرح جوانی جمعیت و حمایت از خانواده، فسادستیزی و شفافیت و … بخشی از اتفاقاتی است که در سال اخیر به همت دولت و کمک مجلس شورای اسلامی اتفاق افتاده است.
در میانه همه این مسائل در دولت قبل آنچه مردم می دیدند، صرفا گفتاردرمانی و شنیدن آدرس اشتباه از دولتی بود که رئیسش پا از کاخ سعدآباد بیرون نمی گذاشت و صبح جمعه از اتفاقات کشور با خبر می شد.
جنس نقدها و اعتراض ها هم تغییر کرده است. مردم دنبال مسئولین پای کار نمی گردند چرا که مسئولین را کف میدان می بینند بلکه نقدها ناظر به شیوه اجرا و طرح ها است. فرق است بین نشستن و نگاه کردن با پای کار آمدن و عمل کردن.
در بعد سیاست خارجی هم در سالی که گذشت، تیم های کارشناسی در رفت و آمد بودند و مذاکرات برای رسیدن به توافقی که به نفع ملت ایران باشد در جریان است.
آدم عاقل از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود. ما به یاد داریم که قرار بود امضای آقای کری تضمین باشد، اما چه شد؟ برجامی که دولت قبل همه امور مردم را به آن گره زده بود کجاست؟ چه کسی از آن خارج شد و آن را زیر پا گذاشت؟
ما برجامی می خواهیم که همراه با ضمانت باشد تا طرف مقابل نتواند ما را سال ها معطل خود کند بعد به راحتی زیر آن بزند و بگوید خب بیایید دوباره مذاکره کنیم.
ما به توافقی نیاز داریم که بتوانیم با آن جذب سرمایه گذاری بین المللی با حاشیه امن طولانی مدت داشته باشیم و در  این مورد هم به ما تضمین عملی و واقعی داده شود.
مسائل سیاسی، پیچیدگی های خاص خود را دارد و باید از کار عجولانه و غیرکارشناسی در آن پرهیز شود.
آقای پرستویی، هنرمند عزیز و کاربلد کشور که در چند وقت اخیر غیرتمندانه به خاطر ماندن پای عقیده خویش، ناسزا شنید و تحت فشار بود به تازگی مطلبی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت که در بخشی از آن از رهبر معظم انقلاب خواسته اند: «حکم رفاه ملت را امضا کنید»؛ چه کسی در این کشور است که خواهان رفاه نباشد؟ اما اقتصاد و سیاست به این آسانی نیست که با یک امضا یا یک توافق یا یک سازش به مراد دلمان برسیم. روند و فرآیندهای پیچیده و بعضا بلندمدتی می طلبد که یاری همه مسئولان و مردم باید پای آن باشند؛ اگر اقتصاد و سیاست به این راحتی بود ما نباید در هیچ کشوری ناراحتی و مشکل و رنج می داشتیم و همه مشکلات دنیا با یک امضا حل می شد و مؤلفه های زیادی در آن تاثیرگذار نبود. جهان را تماشا کنید؛ اوکراین، فلسطین، یمن، افغانستان و … هر جا را که می بینیم دردی است اما علاجی به آسانی چیزی که شما می پندارید، ندارد. رئیس جمهور اوکراین دوست ندارد مردمانش در امنیت و آرامش باشند؟ پس چرا امضایش را از مردمانش دریغ می کند؟ اگر منظورتان توافق بی چون و چرا با غرب است، که ما هنوز داریم تاوان خسارت توافق بدون ضمانت را می دهیم؛ ما فشاری را که شما در این مدت متحمل شدید درک می کنیم و بابت آن سپاسگزاریم اما خواهش می کنیم به مردم آدرس غلط ندهید.