درحالی‌که فرانسه یکی از کم‌سابقه‌ترین بحران‌های خود را براثر خیزش و اعتراض کشاورزان تجربه می‌کند، بسیاری از رسانه‌های غربی ترجیح داده‌اند به سانسور این موضوع پرداخته  و به‌جای آن، مواضع دولت ماکرون در حمایت از رژیم اشغالگر قدس را موردتوجه و تأکید قرار دهند! به‌راستی در فرانسه چه رخ می‌دهد؟ اعتراضات شکل‌گرفته چه ماهیتی دارد و چه آینده و فرجامی را می‌توان برای آن متصور بود؟فراتر از آن، تشدید اعتراضات عمومی در فرانسه در طول سال‌های اخیر نشان‌دهنده چه چیزی است؟
 چه اتفاقی در فرانسه رخ می‌دهد ؟
چندین سندیکای کشاورزی قصد دارند بزرگراه‌های منتهی به پایتخت فرانسه را مسدود کنند تا عدم رضایت خود نسبت به تمهیدات اعلامی دولت برای پایان دادن به این بحران را نشان دهند. هم‌زمان ۱۵ هزار نیروی پلیس و ژاندارمری در اطراف پاریس مستقر شدند.باوجود اعطای برخی امتیازها از سوی دولت، نارضایتی کشاورزان فرانسوی فروکش نکرده است. آن‌ها در ادامه اعتراض خود به سیاست‌های دست‌وپا گیر زیست‌محیطی و تشریفات اداری زیاد، مصمم هستند که شاهراه‌های حیاتی پایتخت و برخی دیگر از شهرهای بزرگ فرانسه را مسدود کنند. دولت برای جلوگیری از بروز بحران و ممانعت از ورود تراکتورها و کامیون‌های کشاورزان به مرکز پایتخت، ۱۵ هزار نیروی امنیتی را در اطراف پاریس مستقر کرده است.
دو سندیکای بزرگ کشاورزان اعلام کرده‌اند هشت نقطه را در بزرگراه‌های اصلی حاشیه پاریس تا اطلاع ثانوی مسدود می‌کنند.ژرالد دارمنن، وزیر کشور فرانسه در پایان یک جلسه مدیریت بحران بین‌وزارتی در اظهاراتی دروغین مدعی شد  که از پلیس درخواست شده تا «ملایمت» به خرج دهد. او افزود که امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه خواسته تا اطمینان حاصل شود که «تراکتورها به پاریس و شهرهای بزرگ وارد نشوند تا مشکلات بسیار جدی ایجاد نشود».
 مطالبات کشاورزان پابرجاست
گابریل اَتال، نخست‌وزیر جوان فرانسه اخیرا  وعده داده است که برای پاسخ به خشم کشاورزان «به‌سرعت» اقدام کند. او چند روز پیش برای آرام کردن کشاورزان، با حضور در یک مزرعه کشاورزی، افزایش تدریجی مالیات بر سوخت ماشین‌آلات کشاورزی را لغو کرد. بااینکه این موضوع یکی از درخواست‌های کشاورزان معترض بود اما به فروکش کردن خشم آنان منجر نشد.
آرنو روسو، رئیس فدراسیون اتحادیه‌های کشاورزی فرانسه که بزرگ‌ترین سندیکای کشاورزی فرانسه است از دولت خواست که «خیلی فراتر برود». او با کنایه به حضور نخست‌وزیر در زمین کشاورزی به همراه خبرنگاران گفت: «روابط عمومی، دوربین‌ها، کاه بسته‌بندی‌شده و این‌جور چیزها، مسئله ما نیست». او افزود که چیزی که ما به آن نیاز داریم، اتخاذ تصمیماتی است که تغییراتی ایجاد کنند. رئیس این اتحادیه کشاورزان تأکید کرد که تا زمانی که این مطالبات برآورده نشود، بسیج کشاورزان تمام‌عیار خواهد بود.
اشاره آرنو روسو به این حضور نخست‌وزیر فرانسه در مزرعه‌ای برای اعلام برنامه‌هایش به‌منظور آرام کردن خشم کشاورزان است. این اقدام وی، از سوی برخی کشاورزان تبلیغاتی تعبیر شد. در کنار مطالبات صنفی و اعتراض به کاهش دستمزد، یکی از محورهای اعتراض کشاورزان فرانسوی اعمال مقررات زیست‌محیطی و منع استفاده از برخی محصولات خاص است درحالی‌که کشورهای همسایه فرانسه مانند ایتالیا هنوز حق استفاده از آن‌ها رادارند.
 اعتراضاتی که ادامه دارد
بدون شک اعتراضات گسترده اخیر کشاورزان، اولین و آخرین حلقه از اعتراضات صورت گرفته در فرانسه نبوده و نخواهد بود. این اعتراضات، ماهیتی بنیادین و زیربنایی دارد. به عبارت بهتر، در اینجا ما با پدیده‌ای سطحی و روبنایی مواجه نیستیم. نوع رفتار معترضین، شعارهایی که آن‌ها سر می‌دهند و خشمی که بر فضای تظاهرات حاکم است، نشان‌دهنده انفجار جامعه فرانسه و تمایل ذاتی آن مبنی بر گذار از وضعیت موجود جامعه است. نکته مهم‌تر اینکه فرانسه و آلمان ( دو کشوری که اکنون اعتراضات به‌صورت گسترده در آن‌ها جریان دارد ) دو ستون و بازیگر اصلی اروپای واحد محسوب می‌شوند و حتی برخی دولت‌های اروپایی به‌نوعی متغیری وابسته به برلین و پاریس به شمار می‌آیند
 سوء تفسیر عامدانه تحولات سال‌ها و ماه‌های اخیر در فرانسه و آلمان به‌نوعی اعتراض هیجانی یا موقت، مصداق نوعی فرافکنی آشکار و تصویرسازی غلط بوده و قطعا با واقعیات بنیادین و حتی ظاهری جاری در این کشور در تعارض وجود دارد. روایتگری شبکه‌های پنهان و آشکار قدرت در برلین و پاریس نسبت به تحولات جاری ، نمی‌تواند واقعیت را چندان تغییر دهد! ضمن آنکه افکار عمومی اروپا نیز نشان داده‌اند تمایل زیادی برای پس زدن روایتگری جریانات رسمی قدرت در غرب ( نسبت به تحولات و اعتراضات جاری ) دارند. 
در سال ۲۰۰۷ میلادی، زمانی که بحران اقتصادی در اروپا به وقوع پیوست، شاهد آغاز اعتراضات در دو کشور یونان و اسپانیا بودیم. در آن زمان، بحران از  سطح هرم  شروع شد و به  رأس هرم  یعنی تروئیکای اروپایی نرسید. همین مسئله سبب شد تا سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه درصدد مهار و مدیریت اعتراضات اقتصادی در درون اروپا برآیند. همچنین آن‌ها با ساده‌سازی صورت‌مسئله، سعی کردند این اعتراضات را به  اعتراضات معیشتی تقلیل دهند. 
در حال حاضر اعتراض‌ها از  رأس هرم آغازشده و به سطح هرم در حال گسترش است. همان‌گونه که می‌دانیم سیاستمداران فرانسه، اعم از سوسیالست و محافظه‌کار در طول دهه‌های گذشته از کشورشان به‌عنوان مهد دموکراسی یادکرده‌اند. بر همین مبنا، فرانسوی‌ها همواره در حوزه حقوق بشر در داخل کشورهای دیگر، برای خود حق مداخله قائل شده‌اند.
 بدون شک سرکوب اعتراضات ، سانسور آن‌ها و استقرار هزاران و بلکه ده‌ها هزار پلیس در مواجهه با اعتراضات کشاورزان ، در تعارض با ادعای پاریس در قبال موضوعاتی مانند حقوق شهروندی و حق اعتراضات عمومی قرار دارد! برخی منابع فرانسوی اذعان کرده‌اند که پلیس و نهادهای امنیتی این کشور  اعتمادبه‌نفس و توانایی خود را در مصاف با تحولات اخیر در این کشور ازدست‌داده‌اند.  خشم جامعه فرانسوی  نسبت به نقصان و آفات نظام سرمایه‌داری به‌اندازه‌ای فوران کرده است که مهار آن مرحله‌به‌مرحله و سال‌به‌سال سخت‌تر می‌شود. اتحادیه اروپا و منطقه یورو آبستن حوادث بسیار خاص و تازه‌ای در سال ۲۰۲۴ میلادی خواهند بود که قطعا مطلوب امثال ماکرون و شولتس نخواهد بود.