گروه فرهنگی
زن بودن رابطه تنگاتنگی با مادر بودن دارد. ممکن است زنی بچه‌دار نشود، اما سخت می‌تواند مادر نباشد. لقب عجیبی است «ام ابیها» برای فاطمه زهرا سلام الله علیها. گویی محبت ورزیدن، نوعی از آفریدن و خلق کردن است و گویی هر که ما را غرق در عشق کند، روح ما را به خود وصل کرده و ساخته است. ما حتی مادری که نسبت به فرزندش بی‌مهر است را مادر نمی‌خوانیم. این نشان می‌دهد که مادر بودن با مهر و محبت شناخته می‌شود نه الزاما زایش جسمانی. ذات خدا که از جنس و صورت منزه است؛ اما خوب که فکر کنیم خدا هم دارد برای این جهان مادری می‌کند. بر این مبنا، مادر بودن فقط منجر به زایش فرزند نمی‌شود. مادر بودن یعنی خلق حماسه‌ها، خلق جریان‌ها، خلق تفکرها، خلق تحول‌ها و خلق جهان‌های جدید. حضرت زهرا با مادری کردن برای پیامبر، اسلام را به دنیا می‌آورد. همین حضرت با ایفای نقش همسری، شیعه را به دنیا می‌آورد. حضرت زینب کربلا را به دنیا می‌بخشد. امیرالمؤمنین برای تربیت شخصیتی همچون قمر بنی‌هاشم؛ کار از انتخاب یک مادر آغاز می‌کند. یعنی حتی تربیت علوی هم برای عباس شدن کافی است؛ زنی برگزیده باید تا اباالفضل خلق شود. محبت، مهم‌ترین رابطه‌ای است که در اجتماعات انسانی وجود دارد. سررشته محبت در دست زن است و اوست که مهم‌تر از جسم‌ها، روح‌ها را به دنیا می‌آورد. زایش روح، کاری است که زن با دمین عشق به ارواح انجام می‌دهد و روح را باز می‌آفریند. با این حساب می‌فهمیم انسان‌سازی زن و تعالی‌بخشی او به جامعه از آن جهت نیست که او دیگران را به تعالی می‌رساند. ماجرا اینجاست که او روح متعالی را از اعتلای خود می‌زاید. زن ابتدا به معراج می‌رسد و سپس به معراج می‌رساند. غیر از این امکان ندارد. نمی‌تواند کسی که خود چیزی را ندارد، دیگران را به آن چیز متصف گرداند. زن نور است؛ مرد فانوس. زن گل است؛ مرد گلدان. زن نقش است؛ مرد قاب. زن گوهر است؛ مرد صدف. این دو هرچند مکمل یکدیگرند؛ اما پیداست که یکی نقطه کانونی است. 
مبدأ اسلام، فاطمه زهرا سلام الله علیها است. چراکه او ام ابیها است، او پناه پیامبر است؛ او ستون قلب نبی است. جالب آنکه مقصد اسلام هم حضرت زهرا است؛ چراکه حضرت مهدی اسوه و الگوی اصلی خود را مادرشان حضرت فاطمه عنوان می‌کنند. این شاید از آن روست که اصلاح و افساد جوامع از زنان شروع می‌شود. ببینیم که چگونه قهرمان داستان حضرت موسی زنان هستند. اول مادر موسی است که با از خودگذشتگی، موسی را به آب می‌سپارد و ماجرا را آغاز می‌کند. سپس آسیه است که در کنار گوش فرعون، پرچم انقلاب توحیدی موسی را علم می‌کند و همچون یک انقلابی شکنجه می‌شود. داستان عیسی را ببینیم که قهرمان آن مریم است. داستان اسماعیل را که قهرمان آن هاجر است.
روز زن، یادگار زاده میلاد حضرت زهرا؛ امام خمینی رحمت الله علیه است. اما یکی از پیشروان نگاه مترقی به زن است که برخی از نظرات امام در خصوص شأن و جایگاه بانوان را در ذیل بازخوانی می‌کنیم.
یکی از موقعیت‌هایی که حضرت امام به طور مفصل در مورد مقام زن سخن گفته‌اند، مصاحبه ایشان با کرککروف است. این جملات امام در ادامه می‌آید، به یک مانیفست می‌آید که جایگاه زن در نظام اسلامی را روشن می‌سازد. ایشان در پاسخ یکی از سؤال‌های مصاحبه‌کننده می‌فرماید: «در مورد ازدواج، اسلام آزادی در انتخاب شوهر را به زن داده است. هر زنی می‌تواند هر شوهری را که مایل باشد اختیار نماید، البته در چارچوب قوانین اسلام. اسلام با سقط جنین مخالف است و آن را حرام می‌داند. زنان همان طور که قبلا  گفتم می‌توانند در ارتش باشند. آنچه اسلام با آن مخالف است و آن را حرام می‌داند فساد است، چه از طرف زن باشد و چه از طرف مرد فرقی نمی‌کند. این افرادی را که شما به عنوان حقوقدان می‌دانید همیشه زنان ما را گمراه کرده‌اند. امروز زنان آزاده ما زندان‌ها را پر کرده‌اند و این حقوقدانان همیشه پای جنایت‌های شاه را امضا کرده‌اند. کدام یک از این دو آزادند و آزاده؟
– [در جامعه ایران چه تغییراتی را شما در موقعیت زن، مورد نیاز حس می‌کنید؟ و به نظر شما دولت اسلامی چگونه شرایط زنان را تغییر خواهد داد؟ مثل اشتغال به کارهای دولتی و کار کردن در حرفه‌های مختلف مانند پزشکی، مهندسی و غیره و نیز شرایطی چون طلاق، سقط جنین، حق مسافرت و پوشیدن اجباری چادر]
– تبلیغات سوء شاه و کسانی که با پول شاه خریده شده‌اند، چنان موضوع آزادی زن را برای مردم مشتبه کرده‌اند که خیال می‌کنند فقط اسلام آمده است که زن را خانه‌نشین کند. چرا با درس خواندن زن مخالف باشیم؟ چرا با کار کردن زن مخالف باشیم؟ چرا زن نتواند کارهای دولتی انجام دهد؟ چرا با مسافرت کردن زن مخالفت کنیم؟ زن، چون مرد در تمام اینها آزاد است. زن هرگز با مرد فرقی ندارد. آری در اسلام زن باید حجاب داشته باشد، ولی لازم نیست که چادر باشد. بلکه زن می‌تواند هر لباسی را که حجابش را به وجود آورد اختیار کند. ما نمی‌توانیم و اسلام نمی‌خواهد که زن به عنوان یک شی‌  و یک عروسک در دست ما باشد. اسلام می‌خواهد شخصیت زن را حفظ کند و از او انسانی جدی و کارآمد بسازد. ما هرگز اجازه نمی‌دهیم تا زنان فقط شیئی برای مردان و آلت هوسرانی باشند. اسلام سقط جنین را حرام می‌داند و زن در ضمن عقد ازدواج می‌تواند حق طلاق را برای خودش به وجود آورد. احترام و آزادی‌ای که اسلام به زن داده است، هیچ قانونی و مکتبی نداده است».