گروه فرهنگی
در طول تاریخ اقشار مختلفی به دلایل مختلف مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌اند. فقرا به دلیل ضعف قدرت اقتصادی به یک نحو، کودکان به دلیل ضعف روانی و جسمی به یک نحو، سیاهان به دلیل رنگ پوست به یک نحو و زنان به دلایل مختلف به نحوی دیگر. غرب در تمام این ساحت‌های ظلم، ید طولا دارد. مدت‌ها نظام اداره جوامع غربی، نظام فئودالی بود؛ یعنی یک ارباب و مشتی رعیت که با نانی بخور و نمیر روزگار می‌گذراندند و دنیایشان به یک قلعه و زمین‌های زراعی اطراف آن محدود می‌شد. کودکان در دوران انقلاب صنعتی، بدون هیچ رحم و شفقتی به کار در کارگاه‌های کوچک یا کارخانه‌های بزرگ گمارده می‌شدند. صدها و هزاران الیور تویست لندنی در عصر ویکتوریا دستان کوچکشان را با کوره ذوب آهن گرم می‌کردند. در دوره‌ای که آفتاب در امپراطوری بریتانیا غروب نمی‌کرد؛ آنان منتظر غروب خورشید و پایان ساعات دراز بیگاری می‌شدند. ماجرای سیاهان و غرب؛ یکی از دردآلودترین قصه‌هایی است که روی این زمین بر نوع بشر نازل شده است. سیاهان در کشتی‌های سرشار از عفونت، فضولات، موش، ویروس و شلاق، ماه‌ها سفر می‌کردند تا به اروپا و آمریکا برسند و یک زندگی دوزخی را تجربه کنند. هزاران عمو تام که اگر یک ارباب سفید را بد نگاه می‌کردند؛ ممکن بود کشته شوند. سگ‌هایی تربیت شده بودند که فقط سیاه‌ها را بگیرند؛ همانگونه که سگ‌هایی داریم حساس به بوی مواد مخدر! برده‌داری در سطح جهان و در طول تاریخ سابقه دارد؛ اما این نوع برده‌داری که در آمریکا و اروپا به نمایش گذاشته شد؛ یک نوع پیشرفته و چند برابر ضد انسانی از آن بود. جلای وطن صدها هزار برده و به کار گماشتن آنان در سرزمین‌های تازه‌یافته، بدون هیچ حق انسانی. در پایان زنانند که به روش‌های پیدا و پنهان در دیروز و امروز غرب به آنان ظلم شده و می‌شود. یک مدل ظلم، ظلمی است که به مرلین مونرو شده است؛ این ظلم، وجیه‌ترین و خوش‌ظاهرترین نوع ظلم به زن در جهان غرب است. صنعت شهوت با پهنایی دور و دراز از زنان بهره می‌کشد. در محیط‌های کاری و ادارات به انحای مختلف از پیشرفت آنان جلوگیری می‌شود و آنان دائم در معرض آسیب‌های کلامی و جسمی قرار دارند. ظلم‌هایی که به زنان روا داشته شد، در نهایت شکل‌گیری یک جنبش وسیع و پردامنه اجتماعی را رقم زد به نام فمنیسم که خواستگاهی جز جهان غرب ندارد. هیچ کدام از این ظلم‌ها اختصاص به جهان غرب ندارد؛ اما تمام آن‌ها در غرب به اوج خود رسیدند. این ظلم‌ها هنوز در غرب جریان دارند و با اینکه غرب با عنایت به آسیب‌های خطرناک این شکاف‌ها برای رفع آنان کوشیده؛ تلاش‌هایش در سطح ظاهر مانده و هرگز نتوانسته هسته آن‌ها را بخشکاند. این شکاف‌ها و ظلم‌ها هرازچندی همچون یک زلزله آزاد می‌شوند؛ همچون جنبشی که بر سر قتل جورج فلوید به راه افتاد و پس‌لرزه‌های آن هنوز ادامه دارد. شبیه اتفاق جورج فلوید در ایران هم رخ داد؛ اما با یک فرق مهم. در ایران اصل جرقه به وسیله دریایی از نفت و مواد آتش‌زا و طوفان‌هایی محرک مدام تقویت می‌شود و در آمریکا یا سرتاسر جهان غرب، صحراهایی از خاکستر برای پوشاندن شعله برخاسته گسیل می‌شوند. 
روز جهانی زن، بهانه خوبی برای مقایسه قوانین روح بخش اسلام و قوانین دست نوشته بشری با موضوع حمایت از حقوق بانوان است تا برای اهل انصاف مشخص شود تعالیم وحیانی اسلام در چهارده قرن گذشته تنها راه برای بازگرداندن زنان به جایگاه اصلی و شایسته ایشان خواهد بود و سردمداران دنیای صنعتی معاصر به دلیل بهره کشی از زنان، هیچ گاه اجازه نخواهند داد زنان از منزلت واقعی خویش آگاه شده و از آن بهره ببرند.
روز جهانی زن که در ۸ مارس جشن گرفته می‌شود، به تغییر نگرش نسبت به زنان کمک کرده و از مردم می‌خواهد دنیایی عاری از تبعیض، تعصب و نگرش منفی نسبت به زنان و دختران ایجاد کنند.  با این حال آسیب‌پذیری جامعه زنان همچنان باقی است. تجربه‌های بشری گواه بر آن است که هرگاه انسان‌ها برای رسیدن به یک هدف صرفا از عقل جمعی بهره بردند، نتیجه مطلوب به دست نیامده و یا دست کم، زمان‌بر بوده است. اما تعالیم وحیانی اسلام در پرتو باورهای شیعی این خلأ مهم در جامعه را به نیکی پاسخ گفته است؛ گرچه برای نادیده گرفتن آنها بسیار تلاش می‌شود.
در يونان باستان، زنان را انسان به شمار نمی‌آوردند و آنها فاقد هرگونه جايگاه و منزلتى بودند. نگاه مردم به زن در این دوره، به عنوان یک موجود حقیر بود و مردان خود را مجاز می‌دانستند که با او هرگونه رفتارى انجام دهند. پیش از ظهور اسلام، زن مانند كالايى در شمار ثروت پدر يا شوهر يا پسر بود و او پس از مرگ همانند دیگر دارایی‌ها یکی از ميراث بود که به ارث مى‌بردند.
زنده به گور کردن دختران، یکی از بدترین عادت‌های تاریخ بشریت پیش از ظهور اسلام به شمار می‌آمد که قرآن آن را گزارش کرده است. تردیدها نسبت به انسان بودن زن در اروپا تا قرن ۱۶ میلادی نیز ادامه داشته است. اما دین اسلام به صراحت انسان بودن زن و یکسان بودن ریشه و اساس او با مرد را اعلام کرد و فرمود: «فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى‏؛ پس از نطفه، دو جنس نر و ماده را قرار داد.»
 مالکیت زن بر اموال خویش
دیدگاه منفی نسبت به مالکیت زن، وجه اشتراک دوره‌های تاریخی پیش از اسلام تا قرن ۲۰ میلادی می‌باشد. زن در باورهای غیر اسلامی مهجور بوده و مالک هیچ چیز نمی‌شد. هرچند در قرن ۲۰ میلادی قانون استقلال اقتصادی زن در نهادهای غربی به تصویب رسید اما هدف از این قانون، بهره‌کشی از نیروی کار زنان بود.
همچنین محرومیت زنان از ارث به عنوان یکی از حقوق مالی، در بسیاری از جوامع بشری کاملا رواج داشته و به طور نمونه در شبه قاره هند تا قرن ۱۹ میلادی، تنها زنان مسلمان از حق ارث برخوردار بودند و دیگر هندی‌ها چنین حقی را برای زنان خود به رسمیت نمی‌شناختند.
قرآن کریم زنان را هم‌پای مردان دارای حقوق مالی دانسته: «لِلرِّجالِ نَصيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ؛ مردان را از كار و كسب خود نصيبى است، و زنان را از كار و كسب خود نصيبى‏.» 
در نگاه اسلام، زن می‌تواند بدون نگرانی در اموال خویش تصرف کند. خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «إِنَّ النَّاسَ مُسَلَّطُونَ عَلَى أَمْوَالِهِم‏؛ تمام انسان‌ها اعم از زن و مرد در بهره‌بردارى از سرمايه و مالكيت بر اموال‌شان آزاد هستند.» حق مهریه و مالکیت زن بر آن، از مهم‌ترین امتیازات زنان در چارچوب شریعت اسلامی می‌باشد.
 آینده‌ تاریک زنان در غرب
دنیای لیبرالی غرب که خود را پیشرفته معرفی می‌کنند، در طول یک قرن برای بهبود بخشیدن به قوانین و برابری جنسیتی تلاش‌های بسیاری کرده اما طبق برخی آمار، به طور شگفت انگیزی تنها ۱۰ کشور در جهان ۱۰۰ درصد حقوق برابر برای زن و مرد ارائه می دهند.
کمتر از ۳۰ درصد زنان و مردان بر این باورند که برابری جنسیتی محقق شده است. حتی در بیشتر نقاط جهان، زنان نسبت به احتمال دستیابی به برابری جنسیتی کمتر از مردان خوش بین هستند.
بر اساس آمار سازمان ملل، ۳۵ درصد از زنان در سطح جهان خشونت جسمی و یا جنسی را تجربه کرده‌اند و در برخی ۵ برابر افزایش یافته است.
در انگلیس، آلمان و دانمارک حدود نیمی از زنان گفتند که آنها توسط مردان مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند و در سوئد این نسبت بیشتر است. اینها تنها بخشی از آمار می‌باشد و واقعیت‌ها در جوامع غربی بدتر و تاسف‌بارتر از آمارهای موجود می‌باشد.
به نظر می‌رسد بزرگداشت روز جهانی زن در راستای انحراف افکار عمومی از واقعیت‌های موجود در جهان صورت می‌پذیرد که ریشه در ایدئولوژی نادرست و نگاه یک سویه به زن در جامعه دارد. اما می‌توان با ارائه محتوای صحیح و بر گرفته از وحی الهی در قالب قوانین اسلامی، در نزدیک ساختن این روز مهم به هدف عالی آن قدم برداشت.