گروه بین‌الملل 
درگیری بین ناسیونالیسم روسی و ناسیونالیسم اوکراینی سابقه‌ای طولانی دارد و حتی همکاری ملی‌گرایان اوکراینی با ارتش نازی آلمان علیه ارتش سرخ شوروی در جنگ جهانی دوم تبعات سنگینی برای اوکراینی‌ها در پی داشت و اتهام ملی‌گرایی اوکراینی را به اتهامی مهم و سنگین در دوره استالین تبدیل کرد .
به گزارش یورونیوز، اما شعله‌ور شدن مجدد آن از سال ۲۰۱۴ بدین سوی زمانی اتفاق افتاد که ناسیونالیست‌های اوکراینی که از مخالفت ویکتور یانوکوویچ رئیس‌جمهوری وقت اوکراین که با نزدیکی‌اش به مسکو شناخته می‌شد در برابر پیوستن به اتحادیه اروپا چنان خشمگین شدند که علی‌رغم آنکه یکسال از دوره ریاست‌جمهوری‌اش باقی‌مانده بود در زمستان سرد ژانویه ۲۰۱۴ با سمبل‌هایی که به‌لحاظ نشانه‌شناختی یادآور نازی‌ها بود به خیابان‌های کی‌یف ریختند و دولت یانوکوویچ را به زیر کشیدند.
ولادیمیر پوتین در ۸ سال گذشته همواره با استناد به همین سمبل‌ها و البته عقبه همکاری ملی‌گرایان اوکراینی با ارتش نازی ، طبقه حاکم این کشور را به نئونازیسم متهم ‌می‌کند. به‌ویژه در ماه‌های اخیر خطر برآمدن فاشیسم و نئونازیسم در اوکراین در روایت رسمی مسکو از بحران ژئوپولیتیک اروپا جایگاه ویژه‌ای دارد. 
اما طبعا همانند هر جنگ دیگری آوارگی انسان‌ها و تبدیل شهروندان دیروز به پناهجویان امروز خود از کریه‌ترین چهره‌های جنگ است که این بار جهانیان لحظه‌به‌لحظه امکان دنبال کردنش را داشتند. از صف طویل خودروهایی که در روز نخست جنگ کی‌یف و خارکیف را ترک کردند تا صف ۴۰-۳۰ کیلومتری منتهی به مرز لهستان و منع مردان ۱۸ تا ۶۰ ساله اوکراینی از ترک اوکراین و نهایتا موج پناجویان اوکراینی که اکنون به گفته کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد به مرز ۱ میلیون نفر رسیده و انتظار می‌رود تا ۴ میلیون نفر نیز افزایش یابد.
اگرچه همه این ۱ میلیون نفر به‌سوی غرب نیامدند و حدود یک‌پنجم این جمعیت که شامل روس‌تباران شرق اوکراین و اهالی دو جمهوری خودخوانده لوهانسک و دونتسک بودند از «ترس ناسیونالیست‌های افراطی اوکراین» راهی روسیه شدند اما همان بیش از ۸۰۰ هزار نفری نیز که راهی غرب شدند و حدود ۲۵۰ هزار نفرشان از مرز لهستان وارد اروپا شدند تصویری متفاوت از اروپا و به‌ویژه کشور لهستان در قبال پناهجویان شکل دادند که دستکم از سال ۲۰۱۵ به این‌سوی دیده نشده و یا کمتر دیده شده بود: تصویری از اروپای مهربان و انسان‌دوست که به کمک همنوعان می‌آید و با آغوش باز و بی‌هیچ مرز و پلیس و ارتشی پناهجویان را می‌پذیرد.
 استانداردهای دوگانه 
این تصویر با تصویری که جهان در مارس ۲۰۲۰ از مرز یونان و ترکیه و صف‌آرایی ارتش یونان در برابر پناهجویان و شلیک گاز اشک‌آور به‌سوی آوارگان درحالی‌که اورزولا فن درلاین و شارل میشل، رؤسای آلمانی و بلژیکی کمیسیون و شورای اروپا به‌اتفاق کیریاکوس میتسوتاکیس، نخست‌وزیر یونان با هلیکوپتر در حال گشتزنی و نظاره این صحنه‌ها بودند، تفاوتی بنیادین داشت.
آغوش گشاده اروپایی‌های برای پناهجویان از جنگ گریخته اوکراین، چه در عمل مرزبان شرق اروپا و چه در وعده‌های رهبران اروپای غربی به گزارش‌های ضرب و شتم و حتی آزار جنسی پناهجویان در مرز کرواسی-بوسنی و یونان-ترکیه کوچک‌ترین ربطی نداشت. مرزهای باز لهستان و رومانی در زمستان ۲۰۲۲ کوچک‌ترین شباهتی با بنادر بسته ایتالیای ماتئو سالوینی در برابر کشتی‌های پناهجویان مستأصل و سرگردان آفریقایی در آب‌های مدیترانه نداشت. این بار، داوطلبان کمک به پناهجویان به جرم معاونت و مشارکت در قاچاق انسان بازداشت و محاکمه نمی‌شوند؛ پدیده‌ای که پیش از آن نمونه‌هایش را دستکم در فرانسه، ایتالیا و یونان دیده بودیم.به‌راستی مقامات اروپایی چه توضیحی در خصوص این استانداردهای دوگانه در قبال پناهجویان دارند؟ قطعا هیچ….
یورونیوز