وقتی سخن از حجاب به میان می‌آید، شاید ما گمان می‌کنیم این مسئله‌ای است که تنها ایرانِ ما با آن رو به روست و کشورهای دیگر جهان نسبت به آن آسوده‌خاطرند. اما حکمرانی پوشش مسئله‌ای جهانی است. 
حفظ سنت‌ها و ارزش‌ها و صیانت از هویت ملی و تاریخی ایجاب می‌کند تمام کشورها برای پوشش مطلوب جامعه دغدغه داشته باشند. پوشش همچون زبان، مقوله‌ای بسیار هویت‌آفرین است. شاید بتوان گفت پوشش به خودی خود یک زبان است که عناصر مختلف معنایی را درون خود دارد. پوشش با زیبایی، نگاه هر فرهنگ به انسان، شرایط جغرافیایی و باورهای فرهنگی و دینی در نسبت مستقیم است. پس هیچ دولتی نمی‌تواند نسبت به پوشش بی‌اعتنا باشد. نمونه‌اش مصوبه جدید دولت فرانسه است که طبق آن پوشیدن مانتو در دانشگاه‌ها ممنوع اعلام شد. چراکه به زعم سردمداران فرانسه، از ظاهر افراد نباید دین آن‌ها را حدس زد؛ احتمالا این با ارزش‌های سکولاریسم به عنوان زیربنای نظری دموکراسی مخالف است.
 اما به طور کلی این رویکرد دولت فرانسه، نشان می‌دهد پوشش مسئله مهمی است و شخصی بودن آن حتی توسط اباحه‌گراترین دولت و فرهنگ جهان هم پذیرفته نیست. همچنین نشان می‌دهد هیچ حکومتی بدون زیربنای ایدئولوژیک و تعصب روی آن، وجود ندارد.
یکی از مسائلی که باعث می‌شود دولت‌ها دغدغه پوشاک و تنظیم‌گری آن را پیدا کنند، اهمیت پوشاک سنتی است. در جهانی که با تنوع فرهنگی و جهانی شدن مشخص شده است، مسئله حفظ لباس سنتی اهمیت پیدا کرده است. چگونه جوامع  می توانند بدون توسل به زور یا اجبار، پذیرش داوطلبانه لباس فرهنگی را تشویق کنند؟ این گزارش به استراتژی‌های حکمرانی نرم می‌پردازد که می‌تواند جوامع را به سمت پذیرش لباس‌های سنتی به عنوان گواهی بر میراث غنی آنها راهنمایی کند.
 تجلیل از میراث از طریق جشنواره های  فرهنگی
جشنواره های فرهنگی به عنوان بسترهای قدرتمندی برای جشن و نمایش لباس های سنتی ظهور کرده اند. این رویدادها نه تنها جوامع را گرد هم می آورد، بلکه یادآور زیبایی و اهمیت لباس های قدیمی است. از ساری‌های پر جنب و جوش هند گرفته تا هانبوک‌های زیبای کره جنوبی، این جشنواره‌ها شرکت‌کنندگان را در تابلویی از رنگ‌ها و سبک‌هایی غوطه‌ور می‌کنند که جوهر فرهنگ آنها را به تصویر می‌کشد.
 اینفلوئنسرهای مد: حامیان جدید سنت
در عصر رسانه های اجتماعی، اینفلوئنسرها و نمادهای مد توانایی شکل دادن به روندها و ترجیحات را دارند. استراتژی های حکمرانی نرم از این تأثیر برای ترویج لباس سنتی به عنوان یک انتخاب مد روز استفاده کرده است. همکاری بین اینفلوئنسرهای مد و سازمان‌های فرهنگی باعث ادغام سبک‌های مدرن و سنتی شده است و نسل جوان را تشویق می‌کند تا ریشه‌های خود را بپذیرند.
 آموزش: گشودن رشته های سنت
آموزش و پرورش سنگ بنای تلاش های حکمرانی نرم با هدف حفظ پوشش فرهنگی است. کارگاه‌ها و سمینارها داستان‌های بافته شده در لباس‌های سنتی را آشکار می‌کنند و اهمیت تاریخی و فرهنگی هر لباس را روشن می‌کنند. درک ریشه‌های پوشش آنها حس غرور را در افراد القا می‌کند و آنها را تشویق می‌کند تا داوطلبانه لباس‌های سنتی بپوشند.
اقتباس های مدرن: جایی که سنت با نوآوری روبه رو می شود
نوآوری در طراحی نقشی اساسی در تغییر شکل دادن به ادراکات لباس سنتی ایفا می کند. طراحان لباس های سنتی را با ترکیب عناصر کلاسیک با زیبایی شناسی معاصر بازسازی می کنند. این اقتباس‌های مدرن، شکاف بین نسل‌ها را پر می‌کند و لباس‌های فرهنگی را برای مخاطبان گسترده مرتبط و جذاب می‌کند.
 قدرت شخصیت های عمومی و رهبری 
شخصیت های عمومی تأثیر قابل توجهی بر هنجارهای اجتماعی دارند. وقتی سیاستمداران، رهبران جامعه و کارمندان عمومی در مناسبت‌های کلیدی لباس‌های سنتی می‌پوشند، پیامی قدرتمند به توده‌ها ارسال می‌کند. این ژست نرم گویای هویت فرهنگی و اهمیت حفظ میراث از طریق لباس است.
 لباس فرهنگی در کانون توجه رسانه ها
بازنمایی رسانه ای توانایی شکل دادن به ادراکات اجتماعی را دارد. فیلم‌ها، نمایش‌های تلویزیونی و تبلیغاتی که لباس‌های سنتی را به نمایش می‌گذارند، تنوع فرهنگی را جشن می‌گیرند و الهام‌بخش مردم برای پذیرش ریشه‌های آن‌ها هستند. از آنجایی که این لباس‌ها به نمایشگرها می‌افزایند، علاقه‌ای دوباره به لباس‌های سنتی پدیدار می‌شود.
 تعامل با جامعه: پیوندها از طریق سنت
جوامع به ستون فقرات استراتژی های حکمرانی نرم تبدیل شده اند. برگزاری رویدادهایی که پوشیدن لباس های سنتی را تشویق می کند، حس تعلق و اتحاد ایجاد  می کند. از جشن های جشن گرفته تا گردهمایی های محلی، این رویدادها یادآور زیبایی ذاتی لباس فرهنگی هستند.
 هنر: بوم سنت
هنر و خلاقیت ابزار قدرتمندی برای نمایش جذابیت لباس های سنتی هستند. عکاسان و هنرمندان ظرافت و اصالت لباس فرهنگی را به تصویر می‌کشند و آن‌ها را به عنوان قطعه‌های هنری معرفی می‌کنند. این نمایش‌های بصری جزئیات و داستان‌های پیچیده پشت هر لباس را برجسته می‌کنند و تحسین و ارتباط را به خود جلب می‌کنند.
 قهرمانی میراث فرهنگی از طریق مدارس
مؤسسات آموزشی نقش مهمی در پرورش قدردانی از لباس سنتی دارند. ادغام دروس مربوط به میراث فرهنگی و لباس در برنامه های
 درسی مدارس، احترام به تنوع را از سنین جوانی القا می کند. مدارس با انتقال دانش در مورد ریشه های فرهنگی خود، کاتالیزوری برای ارتباط پایدار با لباس های سنتی می شوند.
 شمولیت و احترام: ارکان حکمرانی نرم
محور این راهبردها، تأکید بر احترام و فراگیری است. هدف حکمرانی نرم ایجاد محیطی است که افراد بتوانند بدون قضاوت لباس سنتی بپوشند. جشن تنوع، چه از طریق لباس و چه از طریق بیان دیگر، بافت اجتماعی را تقویت می کند و حس تعلق را تقویت می کند. همانطور که جوامع تعادل ظریف بین پذیرش مدرنیته و حفظ سنت را دنبال می کنند، حکومت نرم به عنوان یک متحد قدرتمند ظاهر می شود. با درگیر کردن جوامع، تأثیرگذاران، آموزش و رسانه ها،  جوامع می توانند به آرامی افراد را به سمت پذیرش لباس فرهنگی خود راهنمایی کنند. این سفر یکی از انتخاب ها، درک و جشن است که منعکس کننده  کالیدوسکوپ هویت جمعی بشریت است.