آن شب همه خانه آن‌ها دعوت بودند. خانه بزرگ و باصفایی که می‌شد همه بچه‌های فامیل بازی‌های عجیب‌وغریب و ابداعی خودشان را در آن اجرا کنند. خانه‌ای که حیاتش چند نخل بزرگ قدیمی و تنومند داشت. خانه‌ای که بابا در جوانی‌اش سقف آن را هنرمندانه گچ‌کاری کرده بود. خانه‌ای که پنجره‌های نوک‌تیز بود و  آدم را به یاد مساجد می‌انداخت. خانه‌ای با کاشی‌های سفید که در تمام خانه‌های اطراف تک بود. وقت شام شده بود؛‌ حیاط بزرگ خانه محدودیتی برای مهمانان پرتعدادشان ایجاد نمی‌کرد. پسرک قصه ما آن شب خودش هم تعجب کرده بود که چرا وسط این مهمانی آن‌قدر حواسش جمع خانه‌شان شده؛‌گویی که تا پیش از آن هیچ‌گاه به آن فکر  نکرده بود. خوشحال است که تنها با چند قدم می‌تواند به آشپزخانه برسد؛‌خوشحال است که تنها با چند قدم می‌تواند به دستشویی برسد و لازم نیست در صف‌های طولانی بایستد. خوشحال است که برای غذا خوردن به همراه خانواده‌اش دور یک سفره می‌نشینند و غذاهایشان در ظروف قدیمی و رنگ‌رورفته اما تمیز است،‌نه کیسه‌های پلاستیکی. سر سفره شام بودند که صداهای انفجاری آمد. عمو گفت: «اسرائیلی‌ها؟». همه خندیدند. خبری از آن‌ها نبود. تنها صدای نورافشانی بود. پسرک قصه ما فکر کرد شاید در آن نزدیکی مجلس عروسی برپاست؛‌ یا بچه‌ها محله‌های دورتر دارند آتش‌بازی می‌کنند. شاید… صدای انفجار بلندتر  و نزدیک‌تر شد؛‌پسرک با خودش گفت نکند عمو راست حدس زده باشد؟ اما همه مشغول شام بودند. صدای انفجار نزدیک‌تر شد؛‌پسرک گفت چرا هیچ‌کس… 
صدایی که انگار در مغز پسرک ماند او را از جا پراند. عادت کرده بود که وقتی ناگهانی از خواب می‌پرد وقت ندارد به خوابش فکر کند؛‌فقط باید فرار کند. اوایل وقتی از این خواب‌ها می‌پرید،‌گریه می‌کرد. عمو دقیقا هشتم اکتبر شهید شد؛ ‌روز بعد از طوفان. یک هفته بعد،‌مامان برای همیشه با آن‌ها خداحافظی کرد و ظرف‌های تمیز و سفره‌های رنگینش اکنون چند متر  زیرخاک است حتما. از بچه‌های فامیل دیگر کسی نمانده. یک ربع فکر می‌کرد. بعد تنها دعایش از خدا این بود که دیگر خواب نبیند. اما الآن وقت نداشت. حتی وقت نداشت دنبال بابا بگردد. فقط باید می‌دوید به‌سوی نقطه‌ای نامعلوم. صدای انفجار این بار زمین را لرزاند،‌طوری که پسرک خورد زمین. انگار نمی‌توانست فکر نکند. فکرش این بود که چرا همیشه اتفاقات خوب خواب‌اند و اتفاقات وحشتناک بیداری؟ نمی‌توانست فکر نکند. چرا بابا مثل هر شب کنارش نخوابیده بود؟ با خودش فکر کرد اگر می‌دانست آن شب بمباران است حتما پیشش می‌ماند. بابا عاشق رسیدن به سرووضع خانه است. فرقی نمی‌کند خانه بزرگشان در خان‌یونس باشد یا چادرشان در منطقه صلح کویت،‌در منطقه امنی در رفح. نگاهی به عقب انداخت. چادرشان داشت می‌سوخت. این دقیقا همین نگاهی بود که روزی به خانه‌شان انداخته بود. صدای انفجار دیگری آمد. پسرک حالا روی زمین بود؛‌ جز احساس تشنگی، احساس دیگری نداشت. کمی هم خوابش می‌آمد. کمی حالت تهوع داشت. در آن لحظه به نظرش همه چادرها مثل هم بودند؛ همه داشتند می‌سوختند. با خودش گفت خواب است و الآن از خواب می‌پرد. وقتی از خواب پرید،‌می‌رود و کمی آب می‌نوشد. خودش نمی‌دانست چرا؛‌اما بغضش ترکید و اشک‌هایش روی خاکی که از خونش خیس بود چکید…
غاصب هار بار دیگر به جان مردم افتاده. کدام مردم؟ مردمی که در طول ماه‌های گذشته آواره شده بودند؛‌خانه وزندگی خود را ازدست‌داده بودند و در پناه چادر یا سرپناه‌هایی بی‌جان و موقتی روزگار می‌گذراندند. در منطقه‌ای که توسط خود غاصب ها امن خوانده‌شده بود. آوارگانی که به یک منطقه امن پناه آورده‌اند؛ مشتی زن و کودک. این یعنی جنایت در جنایت در جنایت. کشتن غیرنظامیان آواره‌ای که بنا به حرف خود دشمن در نقطه‌ای گردآمده‌اند. با هر زبانی که می‌نویسیم،‌به درک عمق سیاهی این جنایت نزدیک نمی‌شویم. نمی‌توان چیزی گفت. نمی‌توان چیزی نوشت. آه را برای همچنین لحظاتی گذاشته‌اند دیگر.
 آه… 
 جزئیات ماجرا
نظامیان اشغالگر رژیم صهیونیستی یک شنبه‌شب، ۶ خرداد با بمباران چادر‌های آوارگان در انبار‌های سازمان آنروا در شهر رفح (در محله تل‌السلطان)، در جنوب نوار غزه کشتاری جدید را علیه ده‌ها آواره انجام دادند. این در حالی است که مکان بمباران‌شده منطقه امن اعلام‌شده بود.
 جزئیات جنایت رژیم صهیونیستی در رفح
رژیم صهیونیستی از طریق بمباران متمرکز و عمدی مرکز آوارگان اجباری که در مرکز آنروا در شمال غربی استان رفح ایجادشده بود، قتل‌عام وحشتناکی را مرتکب شد. در این جنایت بسیاری زنده در آتش سوختند.  این مرکز با بیش از ۷ موشک و بمب‌های بزرگ هدف قرار گرفت. هرکدام از این موشک‌ها و بمب‌ها بیش از ۲ هزار پوند (حدود ۹۰۰ کیلوگرم) مواد منفجره حمل می‌کردند.
وزارت بهداشت نوار غزه اعلام کرد که در این حمله هوایی به اردوگاه آوارگان فلسطینی در شهر رفح، دست‌کم ۴۵ نفر ازجمله زنان و کودکان به شهادت رسیدند. فیلم‌هایی که یک شنبه‌شب، از محل حمله در منطقه تل‌السلطان منتشرشده، یک انفجار بزرگ و آتش‌سوزی شدید را نشان می‌دهد.  در ادامه تصاویری دیده می‌شود که شبکه الجزیره در ساعت‌های اولیه پس‌ازاین حمله منتشر کرد. ارتش رژیم صهیونیستی همچنین روز سه‌شنبه، ۸ خرداد دوباره بخش‌هایی از شهر رفح را هدف قرار داده که طی آن دست‌کم ۱۶ فلسطینی دیگر به شهادت رسیده‌اند.
هلال‌احمر فلسطین اعلام کرد که حمله هوایی چادر‌های آوارگان را در نزدیکی تأسیسات سازمان ملل در تل‌السلطان، در حدود ۲ کیلومتری (۱.۲ مایلی) شمال غربی مرکز رفح هدف قرار داد.  تصاویر منتشرشده تعدادی از سازه‌ها را در کنار بنری که روی آن نوشته‌شده بود «اردوگاه صلح کویت یک» و همچنین نیرو‌های امدادی و افراد ناظر که چندین جسد را حمل می‌کردند، نشان می‌داد. از زمان آغاز عملیات زمینی رژیم صهیونیستی در ۳ هفته قبل، حدود ۸۰۰ هزار فلسطینی  از رفح گریخته‌اند؛ اما گمان می‌رود که صد‌ها هزار نفر هنوز در این شهر پناه گرفته‌اند.
یکی از شاهدان به رویترز، گفت: ما در ورودی خانه نشسته بودیم. ناگهان صدای اصابت موشک را شنیدیم سپس خیابان پر از دود شد. او و دیگران یک دختر و یک مرد جوان را دیدند که براثر انفجار به شهادت رسیده بودند. وزارت بهداشت نوار غزه اعلام کرده که دست‌کم ۴۵ نفر ازجمله ۲۳ زن، کودک و سال‎خورده در حمله رژیم صهیونیستی به این اردوگاه به شهادت رسیده‌اند. در همین حال، محمد المغیر، یکی از مقام‌های ارشد آژانس دفاع غیرنظامی غزه به خبرگزاری فرانسه، گفت که نیرو‌های امدادی این آژانس جسد‌های سوخته و اعضای تکه‎تکه شده و همچنین موارد قطع عضو، کودکان، زنان و سالمندان مجروح شده را دیده‌اند.
 واکنش سازمان‌های بین‌المللی
پزشکان بدون مرز در بیانیه‌ای، گفتند: ما از این رویداد مرگ‌بار وحشت‌زده شده‌ایم، که یک‌بار دیگر نشان می‌دهد که هیچ کجا (در نوار غزه) امن نیست. ما خواستار آتش‌بس فوری و پایدار در غزه هستیم. سخنگوی آژانس سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا)، بزرگ‌ترین سازمان بشردوستانه در غزه، گفت که برقراری ارتباط با تیم‌های خود در رفح بسیار دشوار بوده است. به گفته وی، اما آن‌چه می‌دانیم این است که یک حادثه جدی در نزدیکی یکی از بزرگترین ساختمان‌های آنروا در شمال غربی رفح رخ داد. ما در مورد ده‌ها نفر صحبت می‌کنیم که کشته‌شده‌اند و بسیاری دیگر هم مجروح شده‌اند.  نگوی آنروا، اضافه کرد: هیچ مکانی در غزه امن نیست. هیچ‌کس، ازجمله امدادگران در امان نیست. 
 منطقه امن دروغین
اسماعیل الثوابته، رئیس دفتر رسانه‌های غزه، گفت که این اردوگاه از عملیات نظامی اخیر دور است و ارتش رژیم صهیونیستی به شهروندان و آوارگان دستور داده بود که به این مناطق «امن» بروند. عملیات نظامی رژیم صهیونیستی در رفح باوجود حکم روز جمعه، ۴ خرداد دادگاه بین‌المللی دادگستری (ICJ) ادامه دارد. حدود ۱/۵ میلیون نفر قبل از ۶ می (۱۷ اردیبهشت)، زمانی که رژیم صهیونیستی عملیات زمینی را در مناطق شرقی شهر آغاز کرد، به رفح پناه برده بودند. 
سازمان ملل تخمین می‌زند که بیش از ۸۰۰ هزار نفر در پاسخ به دستور ارتش رژیم صهیونیستی برای تخلیه به منطقه بشردوستانه گسترده که از المواسی، در شمال غربی رفح تا شهر جنوبی خان‌یونس و شهر مرکزی دیرالبلح امتداد دارد، گریخته‌اند. رژیم صهیونیستی یکی از خونین‌ترین قتل‌عام‌های خود را انجام داده و این در حالی است که این رژیم آشکارا دستور صریح روز جمعه دادگاه بین‌المللی دادگستری مبنی بر توقف فوری حمله نظامی به رفح را نادیده گرفته است.
بااین‌حال، نظام بین‌المللی تحت سلطه غرب همچنان به رژیم صهیونیستی اجازه می‌دهد تا به‌طور مداوم مرتکب قتل‌عام و کشتار فلسطینی‌ها شده و با مسئولیت‌پذیری صفر مواجه شود. این وضعیت نه‌تنها در بیش از ۷ ماه از آغاز پخش زنده جنایت‌های رژیم صهیونیستی، بلکه از ۷۵ سال گذشته تاکنون وجود داشته است. حمله به چادر آوارگان در رفح خشم جهانی را برانگیخته و محکومیت گسترده جنایت رژیم صهیونیستی را برای اشغالگران به‌همراه داشته است.
حال ارتش رژیم صهیونیستی مدعی شده که در حال تحقیق در مورد شرایط جان‎باختن غیرنظامیان در منطقه است اما گروه‎های فلسطینی معتقدند که دولت آمریکا و جو بایدن به‌طور ویژه مسئول این جنایت هستند زیرا اگر حمایت‌های این کشور و چراغ سبز آن برای حمله به رفح باوجود حضور گسترده آوارگان در آنجا نبود، رژیم صهیونیستی نمی‌توانست چنین جنایتی را مرتکب شود.