ماه رمضان امسال فصل چهارم برنامه «زندگی پس از زندگی» روی آنتن شبکه چهارم سیما رفت. برنامه‌ای که در حوزه تجربیات نزدیک به مرگ در ایران و خارج از ایران بی‌مانند به‌حساب می‌آید. یک مستند گفت‌وگومحور که درراه کشف حقیقت بینندگان فراوانی را با خود همراه می‌کند. برنامه‌ای که با اثبات روح به‌عنوان وجودی فرای وجود عینی و مادی انسان، برهانی قاطع در دفاع از عالم غیب است. برای مقابله با «زندگی پس از زندگی» و تخریب آن، راه جز تکذیب آن وجود ندارد: «دروغ می‌گویند؛ توهم دیده‌اند؛ فعالیت‌های ذهن در عالم اغما را دیده‌اند و چه و چه». سست‌ترین این ادعاها، ادعای دروغگویی تجربه‌گران است. چگونه ممکن است این‌همه دروغگوی نابغه و خلاق وجود داشته باشد که به همراه خانواده و دوستان خود و برای هدفی نامعلوم دروغ بگویند؛ آن‌هم در شرایطی که انسان‌هایی جاافتاده‌، آبرومند و متشخص هستند و گفته‌هایشان تعارضی با آیات و روایات ندارد که هیچ، به زیبایی با معارف دین منطبق است. 
در مورد شبهاتی که به برنامه وارد می‌شود خود برنامه مکررا پاسخ داده است. برخی مخالفت‌ها نیز به دلیل ملاحظه همین شبهات است. مثل‌اینکه گفته می‌شود ذهن مخاطب عام، آمادگی دریافت این مطالب را ندارد و ممکن است توانایی هضم آن را نداشته و به‌جای استحکام عقاید، خدای‌ناکرده به تزلزل باورها دچار شود. در پاسخ باید گفت هرچند نفس این دغدغه کاملا شریف و متین است اما چنین تجربه‌هایی به سؤالاتی بسیار بزرگ‌تر پاسخ می‌دهند. میزان و اهمیت سؤالاتی که چنین برنامه‌ای جواب می‌دهد، خیلی بیشتر از سؤالاتی است که ایجاد می‌کند. علاوه بر این مگر می‌توان در بیان معارف دینی از ایجاد شبهات جلوگیری کرد؟ شبهه در ذهن نسبت به هر مسئله‌ای ممکن است ایجاد شود. بیان قرآن و ائمه هم که محکم‌ترین بیان است در ذهن افراد شبهه ایجاد می‌کند. گواه تأثیر مثبت این برنامه، آمار بینندگان آن است. این برنامه در رمضان امسال برای چهارمین بار پربیننده‌ترین برنامه قبل از افطار شد. برنامه‌ای که از کم‌مخاطب‌ترین شبکه سیما پخش می‌شود و نه مجری‌اش سلبریتی است نه مهمانانش.
عباس موزون، کارگردان، تهیه‌کننده و مجری برنامه در مصاحبه با مهر می‌گوید:اگر بخواهم از چالش‌ها آغاز کنم باید بگویم مهم‌ترین چالش ما کمبود زمان بود. زمانی که برای این فصل در اختیار من قرار داشت، نسبت به تمام فصل‌های گذشته، زمان کمتری بود و همین کوتاه بودن زمان همه کارها را خیلی سخت، فشرده و سنگین کرد. در مواردی حتی تا چند دقیقه مانده به تایم پخش، همچنان مشغول کار بودیم. حتی در بخشی از ماه مبارک رمضان مشغول تصویربرداری و ضبط برنامه هم بودیم که این در فصل‌های گذشته بی‌سابقه بود. درباره مواجهه با تجربه‌گران و چالش‌های آن‌هم باید بگویم امسال هم نمونه‌هایی داشتیم.
موردی داشتیم که برای جلب رضایت یکی از تجربه‌گران، در شهر محل سکونت او برای چند روز ساکن شدیم. حتی منزل خود را ترک کرده بود تا ما به او دسترسی نداشته باشیم و در اماکن دیگری او را پیدا کردیم. برخی از دوستان او حتی برخوردهای نامناسبی با بنده داشتند که حتی نمی‌توانم بیان کنم. حتی اهانت هم کردند و این‌ها کار را برای ما خیلی سخت می‌کرد اما چند شبانه‌روز وقت گذاشتیم تا از طریق واسطه‌های مختلف بتوانیم رضایت فرد را جلب کنیم. حتی موردی داشتیم که ما را حذر می‌دادند که اگر بیشتر مسیرتان را ادامه دهید، برایتان خطرناک خواهد بود!
او در ادامه می‌گوید: ما از اسپانیا و افغانستان تجربه‌گر داشتیم و یک خانم پزشک هم از فرانسه در برنامه حضور پیدا کرد. ما از پنج کشور مصاحبه ضبط‌شده داشتیم که چهار مورد آن‌ها از آنتن هم پخش شد. این‌ها نکاتی است که مخاطب برنامه نسبت به آن‌ها بی‌اطلاع است و به همین دلیل هم در بازخوردهایی که مثلا در فضای مجازی نسبت به برنامه شاهد هستیم، غالبا این موارد مورد غفلت قرار می‌گیرند.
همچنین در پاسخ به‌احتمال دروغگویی مدعیانی که به برنامه راه پیدا نمی‌کنند
 گفت: ما هیچ‌گاه از افراد انگیزه‌خوانی نمی‌کنیم. اجازه دهید مثالی بزنم؛ شما می‌گویید ما یک استادیوم ورزشی داریم که ۳۰ سکو برای تماشاگران دارند و تنها به آن‌هایی که کارت ورود در اختیاردارند، می‌توانیم اجازه ورود بدهیم. ۲۲۴۵ نفر به مقابل درآمده‌اند. شما  نه انگیزه‌اش رادارید و نه برایتان جذاب است که انگیزه‌خوانی کنید، فقط بررسی می‌کنید آن‌هایی که کارت دارند بتوانند وارد شوند. کسی که کارت ندارد را دیگر قضاوت نمی‌کنیم که آیا مثلا راست می‌گوید کارت داشته و حالا گم‌کرده یا مثلا اهداف دیگری داشته است. به همکارانم هم توصیه کرده‌ام که ما حق نداریم به این فکر کنیم که آیا فردی که به ما مراجعه کرده است، دروغ می‌گوید یا راست می‌گوید. تنها شواهد و سنجه‌ها را بررسی می‌کنیم که آیا هم‌خوانی دارد یا ندارد. نیت‌خوانی در این موارد نه ازنظر اخلاقی و شرعی درست است و نه ما وقت پیگیری آن راداریم. البته در مواردی به‌صورت مشهود با مورد توهم و یا خواب مواجه بوده‌ایم.
او در پاسخ به سؤال آیا مراقبتی از آدم‌ها بعد از حضور در برنامه هم دارید؟ به‌خصوص که برخی از تجربه‌گران در همین برنامه تأکید می‌کردند که به‌رغم تجربه‌ای که داشته‌اند الزاما افراد ویژه و مقدسی نیستند. آیا از این منظر مراقبتی دارید که این افراد مورد رجوع دیگران به‌عنوان افراد مقدس و ویژه قرار نگیرند؟
ما در مواجهه با این افراد، با دو طیف مواجهیم. آن‌هایی که این تجربه‌گران را شیاد و دروغگو می‌دانند و بعد از حضور آن‌ها در برنامه اذیت‌هایی به آن‌ها می‌رسانند. عده‌ای هم از همین سو که شما گفتید سراغ آن‌ها می‌روند. راهکاری که ما داشتیم اول این بود که در پایان هر گفت‌وگو از تجربه‌گر بپرسیم آیا بعدازآن تجربه مجدد آلوده به گناه شده‌ای یا نه تا خودش معترف شود که هنوز هم یک فرد عادی است. اما بعد احساس کردیم گویی این میزان کافی نیست و گویی مخاطب متوجه این موضوع نشده بود.
به همین دلیل در پشت‌صحنه به همه این افراد این توصیه راداریم که وقتی برنامه پخش شد، خود را در جایگاه مدرس و معلم دیگران نبینید و به‌اشتباه برای خود اوج نگیرید. حضور در این برنامه نه حکم مدرک تحصیلی را دارد نه شمارا تبدیل به عالم دهر می‌کند. تذکر می‌دهیم که شاید عده زیادی در فضای مجازی به شما مراجعه کنند و چنین شائبه‌ای را برایتان به‌وجود بیاورند اما باور نکنید و سعی کنید به این حرف‌ها بی‌توجه باشید. درعین‌حال اما بالاخره از میان این بالغ‌بر ۱۴۰ نفر، بوده‌اند دو سه‌نفری که لغزیده‌اند و بنده همچنان از آن‌ها گله‌مند هستم.
این افراد عهد دوستانه‌ای که باهم بسته بودیم را شکستند اما می‌دانم که مقصر هم نیستند، مقصر اصلی طیفی از جامعه و به‌خصوص مراکز حوزوی و دانشگاهی ما هستند که با من تماس می‌گیرند و می‌خواهند برخی از تجربه‌گران را به برنامه‌های خود دعوت کنند! همین مراکز گاهی بدون ارتباط با من اقدام به دعوت از این افراد می‌کنند و همان‌ها مقصر هستند که یک تجربه‌گر را به مسیر انحرافی می‌کشانند. این بسیار اشتباه است. این افراد علم ندارند، صرفا یک تجربه‌دارند.
ما بنا به جوانب و مصالح متعدد، از تجربه گران تعهد کتبی گرفته‌ایم که پس از برنامه به سراغ زندگی عادی خود بروند و این‌گونه نباشد که باهدف سخنرانی، وعظ و یا بازتکرار تجربه‌شان سر از منبر و تریبون و مدرسه و مسجد و آمفی‌تئاتر یا رسانه‌های مختلف درنیاورند. و همیشه از ایشان خواسته‌ایم که پس از خروج از استودیو برگردند سرزندگی قبلی و عادی‌شان. نه اینکه براثر مراجعات مردم تصمیم بگیرند که بر پایه‌  این تجربه، تریبون‌سازی و میانداری کنند.