این روزها زمزمه‌های بحرانی جدید در حوزه روابط بین‌الملل شنیده می‌شود. این بحران این بار نه در اروپا و نه در غرب آسیا، بلکه در شرق آسیا خود را نشان داده است.یکی از این نقاط راهبردی، شبه‌جزیره کره و دیگری، تایوان است. تشدید تحرکات واشنگتن و لندن در حیاط‌خلوت چین نشان می‌دهد که شدت بحران، می‌تواند وسیع‌تر از حد تصور برخی تحلیلگران حوزه روابط بین‌الملل باشد.در اینجا شاید فرمول‌های بازدارندگی نیز نتواند پاسخگوی هدایت منازعه و مدیریت صحنه نبرد محدود باشد! بی‌دلیل نیست که برخی استراتژیست‌های آمریکایی ازجمله هنری کسینجر تأکیددارند که واشنگتن قدرت مدیریت بحران‌ها و منازعات برون‌مرزی را تا حدود زیادی ازدست‌داده است. 

 ماجرای یک مانور تحریک‌کننده در تایوان 
این روزها اتفاقات قابل‌تأملی درتایوان رخ می‌دهد که بدون شک، محصول تصمیم‌گیری مستقل تایپه نیست! نیروهای مسلح منطقه تایوان در رزمایش نظامی سالیانه خود، تجربه‌های جنگ اوکراین با روسیه را برای مقابله با هرگونه تهاجم احتمالی چین و محاصره طولانی‌مدت بر این جزیره، شبیه‌سازی می‌کنند. مرحله دوم سی‌ونهمین رزمایش نظامی سالیانه تایوان موسوم به «هانگوانگ» در این جزیره آغاز شد و قرار است در جریان آن مقابله با محاصره احتمالی چین بر این منطقه تمرین شود. نیروهای مسلح این جزیره در رزمایش نظامی سالیانه خود، تجربه‌های جنگ اوکراین با روسیه را برای مقابله با هرگونه تهاجم احتمالی چین شبیه‌سازی می‌کنند.

در این گزارش آمده است: «در جریان این رزمایش نظامی، نیروهای مسلح تایوان با استفاده از تجربه جنگ روسیه و اوکراین، اطمینان یافتن از تداوم کار پست‌های فرماندهی در برابر حمله دشمن را تمرین خواهند کرد.»
به نوشته خبرگزاری «اسپوتنیک» به نقل از این گزارش، طرحی برای انتقال ستاد فرماندهی به پست‌های فرماندهی ذخیره در تایوان نیز در جریان رزمایش هانگوانگ شبیه‌سازی می‌شود.ارتش تایوان همچنین قصد دارد برای اولین‌بار به‌عنوان بخشی از رزمایش امسال، که مرحله اول آن در بازه پانزدهم تا نوزدهم می انجام‌گرفته و مرحله دوم آن در بازه بیست‌وچهارم تا بیست‌وهشتم جولای برگزار می‌شود، از فرودگاه بین‌المللی اصلی تایوان استفاده کند.در مرحله اول رزمایش هانگوانگ که از سال ۱۹۸س۴ به‌صورت سالیانه و در حوزه‌های دریایی، هوایی و زمینی برگزار می‌شود، نیروهای مسلح تایوان تمرینات فرماندهی و ستاد را در قالب شبیه‌سازی کامپیوتری انجام دادند.

 هدف اعلامی تایوانی‌ها 

«لین ون‌هوانگ» سخنگوی وزارت دفاع تایوان مدعی است که  هدف اصلی این رزمایش با آتش واقعی، آزمایش توانایی نیروهای مسلح این جزیره برای حفظ قدرت در صورت تهاجم تمام‌عیار و همچنین انجام شنودهای دریایی برای مقابله با ارتش چین در تلاش برای محاصره جزیره است.

تایوان بخشی از چین محسوب می‌شود که ادعا‌های جدایی‌طلبانه دارد؛ ادعا‌هایی که کشور‌های جهان و سازمان ملل متحد به‌رسمیت نمی‌شناسند. پکن همواره با هرگونه تماس بین نمایندگان تایوانی و مقامات غربی به‌ویژه مسئولان عالی‌رتبه سیاسی یا نظامی از کشور‌هایی که پکن با آن‌ها روابط دیپلماتیک دارد، مخالف بوده و می‌گوید این سفرها، اصل چین واحد را نقض می‌کند و سیگنال‌های نادرستی به نیرو‌های جدایی‌طلب تایوان ارسال می‌کند.پیش‌ازاین، «ویلیام برنز» رئیس سازمان سیا مدعی شده بود وضعیت عملیات روسیه در اوکراین باعث شده پکن درباره موفقیت عملیات نظامی احتمالی علیه تایوان و اینکه اصلا آن را اجرا کنند یا خیر، مردد شود.

 تایپه خطای کی‌یف را تکرار می‌کند؟
اما واقعیت ماجرا این است که اساسا تایپه به‌عنوان متغیری وابسته به کاخ سفید و برخی بازیگران اروپایی ( مخصوصا انگلیس)، اساسا چنین مانوری را با این ابعاد عملیاتی و اعلامی برگزار نمی‌کند! به عبارت بهتر، تایپه در جریان برگزاری این مانور قصد دارد سیگنال تحریک‌کننده‌ای را به پکن مخابره کند، با این فرض که چین قصد حمله به تایوان را در عمل ندارد! فراموش نکنیم که مقامات آمریکایی و اروپایی قبلا نیز به زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین وعده داده بودند محاسبات آن‌ها در  خصوص تأکید مقامات روسی بر مقوله «بازدارندگی» و امتناع آن‌ها نسبت به «اقدام نظامی علیه اوکراین» برایشان محرز شده و بر همین اساس، از دولت غرب‌گرای اوکراین خواسته بودند تا بدون هیچ‌گونه ملاحظه‌ای علیه مسکو مانور دهد!

اما درنهایت نتیجه این مانور، وقوع جنگ بود! جنگی که اکنون یک سال و نیم از آن گذشته و در جریان آن، اوکراین به زمینی سوخته تبدیل شده است. فراتر از آن، خبری نیز از وعده‌های غرب به اوکراین ازجمله عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا نیست و شواهد نشان می‌دهد در آینده (حتی در صورت پایان یافتن جنگ) نیز نخواهد بود! 

 نقشه واقعی آمریکا در شرق آسیا 
خلق گره‌های کور منطقه‌ای و  استراتژیک در نظام بین‌الملل، تبدیل به فرمولی راهبردی در حوزه سیاست خارجی آمریکا و متحدان اروپایی آن شده است.  بازتاب این رویکرد خطرناک، خود را در جنگ اوکراین و متعلقات آن نمایان کرده است اما این فرمول محدود به اوکراین نیست! در شرق آسیا نیز شاهد تشدید این رویکرد و تبلور اجزای آن هستیم. مداخله‌گرایی آمریکا در شرق آسیا، خصوصا تایوان روزبه‌روز گسترده‌تر می‌شود. اعزام مربیان نظامی آمریکایی به تایپه از یک‌سو و تلاش واشنگتن جهت تنظیم بیانیه‌ای ضدچینی در نشست کنونی گروه‌هفت در ژاپن، نقاط آشکارساز مداخله‌گرایی سلبی و بازدارنده غرب در محیط پیرامونی چین محسوب می‌شود.

در چنین شرایطی، قطعا پکن در برابر تحرکات خاص بازیگران غربی بی‌تفاوت نخواهد ماند. در مقابل، برخی بازیگران اروپایی مانند فرانسه معتقدند که همراهی با سیاست‌های کاخ سفید در شرق آسیا، حکم یک تله راهبردی را برای متحدان آمریکا ایفا می‌کند، زیرا خروج از این بحران ممکن است سال‌ها به طول بینجامد.بی‌دلیل نیست که میان اعضای ناتو بر سر حدودوثغور مواجهه با چین، نوعی اختلاف آشکار و تصاعدی وجود دارد. واشنگتن تلاش می‌کند اعضای اروپایی ناتو را به هر نحو ممکن درگیر نوعی منازعه برون‌مرزی در شرق آسیا کند. این در حالی است که اروپا به‌واسطه میزبانی زمین نبرد کنونی (جنگ اوکراین) قدرت مدیریت چنین صحنه‌ای را ندارد. درهرحال، مناقشه‌ای که به‌وسیله واشنگتن و لندن در شرق آسیا هدایت می‌شود، قرار نیست در آینده‌ای نزدیک به پایان برسد! بدیهی است که چین نیز نسبت به این مناقشه  تمام غربی، رویکرد عمل‌گرایانه‌تری در پیش خواهد گرفت.