|حنیف غفاری| 
برایان هوک، نماینده ویژه وزارت امور خارجه آمریکا در امور ایران طی یادداشتی در روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» تهدید کرده است که واشنگتن از هر گونه ابزاری برای بازگشت تحریم‌های تسلیحاتی ایران در پاییز امسال استفاده خواهد کرد. چنانچه در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت نیز پیش بینی شده است، در ۱۸ اکتبر سال ۲۰۲۰ ( ۲۸ مهر ماه) تحریم تسلیحاتی ایران منقضی می شود .
برایان هوک، عملا کشورهای عضو شورای امنیت را تهدید کرده است که میان «بازگشت تحریم‌های تسلیحاتی ایران »
 و «اعمال همه تحریم‌های چندجانبه»یک گزینه را انتخاب کنند. اما این ادعا مستند حقوقی ندارد! واشنگتن دیگر عضوی از برجام نیست و قاعدتا نمی تواند پرونده ایران را به شورای امنیت سازمان ملل( جهت استناد به مکانیسم ماشه) ارجاع دهد. از سوی دیگر، اصرار کاخ سفید بر تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران نیز بی فایده است  زیرا چین و روسیه از حق وتوی خود علیه قطعنامه پیشنهادی واشنگتن استفاده خواهند کرد. مقامات روسی و چینی طی روزهای اخیر، بارها بر مخالفت خود با «تمدید تحریم تسلیحاتی» و« احیای تحریم‌های چندجانبه »کشورمان تاکید کرده اند. اما  سوال اصلی اینجاست که چرا اروپائیان در قبال ادعاهای غیر حقوقی و تهدید آمیز برایان هوک سکوت کرده اند؟ رسانه های غربی طی هفته های اخیر افشا کرده اند که کاخ سفید طرح خود برای بازگرداندن تمامی تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را با انگلیس، فرانسه و آلمان در میان گذاشته است.
شاید اکنون بهتر بتوان در خصوص ماهیت سکوت مقامات اروپایی در قبال جنجال سازی های برایان هوک و دیگر مقامات آمریکایی قضاوت کرد. نباید فراموش کرد که در جریان «فعال‌سازی  اولیه مکانیسم ماشه»، این سران اروپایی بودند که بر خلاف ادعای قبلی خود ( که در جلسات کمیته مشترک برجام نیز بر روی آن تاکید داشتند)، با کاخ سفید در این خصوص وارد معامله شدند. در حال حاضر نیز مذاکرات مشابهی بر سر تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران، میان واشنگتن و تروئیکای اروپایی در جریان است.این مذاکرات، در ذیل همان استراتژی «فشار حداکثری به ایران» و با هدف پذیرش توافق جامع مدنظر دولت ترامپ صورت می گیرد.جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و مقاماتی مانند بوریس جانسون، ماکرون و مرکل به خوبی می دانند که ادعای پمپئو و برایان هوک در خصوص «استمرار عضویت آمریکا در برجام پس از خروج ترامپ» تا چه اندازه ای مضحکانه و غیرواقعی است اما زمانی که پای «معامله درون ساختاری» به میان می آید، این موضوع برای آنها اهمیتی ندارد! معامله درون ساختاری آمریکا و سه کشور اروپایی دنباله روی کاخ سفید، معطوف به دغدغه های استراتژیک مشترک آنهاست که یکی از آنها، «مهار همه جانبه ایران قدرتمند» می باشد.بدون شک انهدام «پازل استراتژیک غرب» در قبال کشورمان ،همان  کاری است که جمهوری اسلامی ایران در نهایت آن را صورت خواهد داد.
اصلی ترین دغدغه کشورمان در برهه فعلی، تقویت مولفه های «مقاومت فعال» و افزایش هزینه های مشترک آمریکا و اروپا ، در صورت تمدید غیر قانونی تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران است. در این صورت، تروئیکای اروپایی باید بدانند که هزینه هرگونه همراهی آنها با کاخ سفید یا حتی سکوت آنها در مقابل دولت ترامپ( که با هدف افزایش قدرت مانور آمریکا در شورای امنیت صورت می گیرد)، بسیار سنگین و جبران ناپذیر خواهد بود. این هشدار، باید به صورتی قاطعانه و صریح، خطاب به سران سه کشور  اروپایی  دخیل در برجام  مخابره شود.