محسن پیرهادی
کلیات و جزئیات طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. مسئولان و کارشناسان متعددی پیرامون این طرح موضع گرفته‌اند و طبیعتا مانند هر طرح دیگر، ممکن است حامیان و منتقدانی داشته باشد. 
بحث بر سر این موضوع بسیار است و به‌اندازه کافی هم بدان پرداخته‌شده، اما آنچه کمتر موردتوجه بوده و باید بدان اشاره کرد، مسئله بسیار مهم اجماع ملی و هم‌افزایی میهنی است.  دراین‌باره گفتنی‌هایی هست:
یک. روشن است که از دست دادن چهره‌های علمی درخشان و کم‌نظیر، ضایعه‌ای بزرگ برای ملت ایران به‌حساب می‌آید. مگر خسارت از دست دادن علیمحمدی، شهریاری، احمدی روشن رضایی‌نژاد و اینک فخری‌زاده، کوچک و قابل فراموش کردن است؟
تردیدی نیست که بسیاری از مادران و پدران این سرزمین، در شهادت احمدی روشن و رضایی‌نژاد، همچون کسی که فرزند خود را ازدست‌داده گریسته‌اند و جوانان ایران‌زمین امروز داغ شهادت محسن فخری‌زاده را همچون از دست دادن پدر می‌دانند.
دو. این وضعیت قابل پذیرش نیست. ما نمی‌توانیم ببینیم بهترین سرمایه‌های کشور ناجوانمردانه بر خاک می‌افتند. امروز، هر مسئول و سازمان و دستگاهی، به اندازه گستره کار و فعالیت خود باید پاسخگو باشد. دستگاه دیپلماسی، سازمان‌های امنیتی و انتظامی و یکایک ما مسئولیم. اگر امروز اقدامی نکنیم، آیندگان، ما را نخواهند بخشید.
سه. مسئله حفظ و حراست از سرمایه‌های علمی کشور، ماهیتا سیاسی نیست و اساسا فرای تمام بحث‌های سیاسی است که بخواهد به این دولت و آن انتخابات و مواردی ازاین‌دست گره بخورد. هرکس چنین بی اندیشد، اصل مسئله را درک نکرده و طبیعتا خروجی کار و فعالیتش هم به صلاح ملک و مملکت و آینده فرزندان ایران نخواهد بود. 
چهار. مجلس، بنا به وظیفه خود، سعی کرده با تصویب طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها، محدودیت‌های صنعت هسته‌ای را کاهش داده و گام بلندی به جلو بردارد. این اقدام ممکن است در میان سیاسیون دو واکنش کاملا متفاوت و متناقض به‌همراه داشته باشد. گروه اول که مواضع چهره‌های دولت هم جزئی از آن‌هاست، شاید این کنش را نپسندند. گروه دوم ممکن است حس کنند  مصوبه دیروز مجلس، می‌تواند از این شدیدتر باشد. به نظر می‌رسد طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها، میانگین و برآیندی از همه مواضع و اندیشه‌های حاکم بر کشور باشد. به‌هرحال، ما سال‌ها رفتارهای متفاوت را آزموده‌ایم و از قضا، یکی از فواید اصلی مردم‌سالاری، گردش افکار و اندیشه‌ها در اداره کشور است. همه ما اعم از راست و چپ و اصولگرا و اصلاح‌طلب، عضو یک خانواده و زیر چتر ایران اسلامی هستیم. در هر زمان، متناسب با اوضاع داخلی و خارجی و بنا به خواست مردم، مسیری برای برون‌رفت از مشکلات ترسیم می‌گردد و دقیقا همین رفت‌وبرگشت‌ها و تغییر در شیوه‌ها و تحول در تصمیمات، فضا را برای هم‌افزایی در عین تکثر می‌گشاید.
پنج. حمایت از تصمیمات ملی، مسئولیتی ملی است. چه آن‌ها که می‌خواسته‌اند مصوبه دیروز مطرح نشود یا کمی ضعیف‌تر باشد و چه آن‌ها که می‌خواستند این طرح شدیدتر باشد، امروز باید در عرصه سیاسی و بین‌المللی، پشت آن بایستند و با موضعی عزتمند و عاقلانه و
 بر اساس اخلاق سیاسی و اصول مردم‌سالاری، پرچم آن را بلند کنند. مصوبه دیروز، اقدامی ملی بود و باید در ابعاد ملی به آن نگریسته شود. باور کنیم که این دوره‌ها و بازی‌های سیاسی و بالا و پایین شدن‌ها می‌گذرد و آنچه باقی می‌ماند ایران اسلامی است. این گزاره باید در تصویر بیرونی کشور ما تثبیت شود که ایرانیان، ملتی قدرتمند و عزتمند هستند  و از حقوق خود، سر سوزنی کوتاه نخواهند آمد و البته تا امروز هم همین‌طور بوده است.