اخبار ویژه »
شناسه خبر : 87566
پرینتخانه » سرمقاله, یادداشت
تاریخ انتشار : 28 خرداد 1402 - 22:01 |
دو نعمت ایران قوی
۱. گاهی برخی فضائل در بیان دوستان یا مریدان بیان می‌شود که شیرین و پذیرفتنی است اما گاهی این فضائل در کلام دشمنان یا رقیبان گفته می‌شود؛ اینجا به یک نحو دیگر این حرف، خریدار پیدا می‌کند.
مسعود پیرهادی
۱. گاهی برخی فضائل در بیان دوستان یا مریدان بیان می‌شود که شیرین و پذیرفتنی است اما گاهی این فضائل در کلام دشمنان یا رقیبان گفته می‌شود؛ اینجا به یک نحو دیگر این حرف، خریدار پیدا می‌کند. این امر نه‌اینکه تضعیف دسته اول باشد، اما اقرار گروه دوم، برای سخت‌پسندان و کمی لجبازان هم حجیت و حلاوتی دیگر خواهد داشت. یک‌وقت اصحاب امیرالمؤمنین علیه‌السلام از خصائل او می‌گویند و حظ وافر برده می‌شود و زمانی ابن ابی‌الحدید معتزلی مست فیض و مستفیظ از کلام امیر می‌شود و آن را غیورانه فریاد می‌کشد؛ یا مثلا جرج جرداق مسیحی، «الامام علی صوت العدالة الانسانیه» می‌نویسد یا دیگری «اگر علی نبود چه‌ها که نمی‌شد» سر می‌دهد. اینجا اگر بنا بر تعصبی هم باشد، علیه فرد مدح‌شده خواهد بود نه به‌نفع او؛ اما از فرط عظمت و حقانیت، دیگر عنان از کف رفته و حقیقت برملا شده است.
غرض آن است که:
خوش‌تر آن باشد که سرّ دلبران
گفته آید در حدیث دیگران
حالا آقای شوکت میرضیایف، رئیس جمهور ازبکستان که بالاخره کشوری مستقل و یکی از جماهیر شوروی سابق است و می‌داند قول و فعلش چه آثاری دارد در دیدار با مقام معظم رهبری می‌گوید:
«دستاوردهای ملت ایران به‌ویژه در حوزه علم و فناوری که بخش‌هایی از آن را در نمایشگاه برپا شده دیدم، نشان می‌دهد یک ملت تحت راهنمایی‌های خردمندانه رهبر خود و با اتحاد می‌تواند به‌رغم همه فشارها به اهداف بزرگ برسد.»
گوینده این جمله، امام جمعه یکی از شهرهای کشور یا سرداری از سرداران سپاه یا دلداده‌ای از تبار ایران نیست؛ این حرف از رئیس‌جمهور ازبکستان صادر شده است.
۲. همین دیدار مختصر را مرور کنیم؛ ابتدا اظهار خرسندی از دیدار و تأکید بر مشترکات و قرابت‌های بی‌نظیر تاریخی، فرهنگی و علمی و توقع استفاده حداکثری از زمینه‌های مشترک برای گسترش روابط، سپس اظهار تأسف از محدود بودن روابط در سال‌های اخیر و ترسیم افق روشن برای آینده روابط دو کشور و بعد هم موضع مقتدرانه و پیشنهاد فنی و عملیاتی مبنی بر اتصال ازبکستان از طریق ترکمنستان و افغانستان به آب‌های آزاد با توجه به ظرفیت جمهوری اسلامی که برای طرف ازبکستانی جذاب و مطلوب است.
برای تحکیم این ارتباط، فراتر از تجارت و حمل و نقل و از طریق درهم‌تنیدگی علم و فناوری و سایر بخش‌ها، عمق و عمر این ارتباط نیز افزایش خواهد یافت. در آخر نیز برای دفع دخل مقدر، از مانع احتمالی و سنگ‌اندازی دشمنان پرده برداشته و آن را قابل مدیریت معرفی می‌کنند و با امر به بی‌اعتنایی به این مانع‌تراشی‌ها آن را کم‌اهمیت جلوه می‌دهند.
۳. افرادی که مثل همین جناب شوکت میرضیایف، دائما درگیر اخبار دنیا و منطقه‌اند و از خباثت‌های آمریکا و عمده دولت‌های اروپایی باخبرند بهتر درک می‌کنند که ایران تحریم‌شده و در محاصره دشمنان قرار گرفته، به چه جایگاهی دست‌یافته و چگونه از گردنه‌های هولناک عبور کرده است. این عظمت، دو رکن اساسی دارد که ازقضا ایشان خوب و دقیق دریافته‌اند: ۱. امام ۲. امت
قدر همه نعمات، خصوصا این دو نعمت را باید بدانیم؛ این نعمات را بازگو کنیم و بدانیم که از آن‌ها سؤال خواهیم شد.
۱. گاهی برخی فضائل در بیان دوستان یا مریدان بیان می‌شود که شیرین و پذیرفتنی است اما گاهی این فضائل در کلام دشمنان یا رقیبان گفته می‌شود؛ اینجا به یک نحو دیگر این حرف، خریدار پیدا می‌کند. این امر نه‌اینکه تضعیف دسته اول باشد، اما اقرار گروه دوم، برای سخت‌پسندان و کمی لجبازان هم حجیت و حلاوتی دیگر خواهد داشت. یک‌وقت اصحاب امیرالمؤمنین علیه‌السلام از خصائل او می‌گویند و حظ وافر برده می‌شود و زمانی ابن ابی‌الحدید معتزلی مست فیض و مستفیظ از کلام امیر می‌شود و آن را غیورانه فریاد می‌کشد؛ یا مثلا جرج جرداق مسیحی، «الامام علی صوت العدالة الانسانیه» می‌نویسد یا دیگری «اگر علی نبود چه‌ها که نمی‌شد» سر می‌دهد. اینجا اگر بنا بر تعصبی هم باشد، علیه فرد مدح‌شده خواهد بود نه به‌نفع او؛ اما از فرط عظمت و حقانیت، دیگر عنان از کف رفته و حقیقت برملا شده است.
غرض آن است که:
خوش‌تر آن باشد که سرّ دلبران
گفته آید در حدیث دیگران
حالا آقای شوکت میرضیایف، رئیس جمهور ازبکستان که بالاخره کشوری مستقل و یکی از جماهیر شوروی سابق است و می‌داند قول و فعلش چه آثاری دارد در دیدار با مقام معظم رهبری می‌گوید:
«دستاوردهای ملت ایران به‌ویژه در حوزه علم و فناوری که بخش‌هایی از آن را در نمایشگاه برپا شده دیدم، نشان می‌دهد یک ملت تحت راهنمایی‌های خردمندانه رهبر خود و با اتحاد می‌تواند به‌رغم همه فشارها به اهداف بزرگ برسد.»
گوینده این جمله، امام جمعه یکی از شهرهای کشور یا سرداری از سرداران سپاه یا دلداده‌ای از تبار ایران نیست؛ این حرف از رئیس‌جمهور ازبکستان صادر شده است.
۲. همین دیدار مختصر را مرور کنیم؛ ابتدا اظهار خرسندی از دیدار و تأکید بر مشترکات و قرابت‌های بی‌نظیر تاریخی، فرهنگی و علمی و توقع استفاده حداکثری از زمینه‌های مشترک برای گسترش روابط، سپس اظهار تأسف از محدود بودن روابط در سال‌های اخیر و ترسیم افق روشن برای آینده روابط دو کشور و بعد هم موضع مقتدرانه و پیشنهاد فنی و عملیاتی مبنی بر اتصال ازبکستان از طریق ترکمنستان و افغانستان به آب‌های آزاد با توجه به ظرفیت جمهوری اسلامی که برای طرف ازبکستانی جذاب و مطلوب است.
برای تحکیم این ارتباط، فراتر از تجارت و حمل و نقل و از طریق درهم‌تنیدگی علم و فناوری و سایر بخش‌ها، عمق و عمر این ارتباط نیز افزایش خواهد یافت. در آخر نیز برای دفع دخل مقدر، از مانع احتمالی و سنگ‌اندازی دشمنان پرده برداشته و آن را قابل مدیریت معرفی می‌کنند و با امر به بی‌اعتنایی به این مانع‌تراشی‌ها آن را کم‌اهمیت جلوه می‌دهند.
۳. افرادی که مثل همین جناب شوکت میرضیایف، دائما درگیر اخبار دنیا و منطقه‌اند و از خباثت‌های آمریکا و عمده دولت‌های اروپایی باخبرند بهتر درک می‌کنند که ایران تحریم‌شده و در محاصره دشمنان قرار گرفته، به چه جایگاهی دست‌یافته و چگونه از گردنه‌های هولناک عبور کرده است. این عظمت، دو رکن اساسی دارد که ازقضا ایشان خوب و دقیق دریافته‌اند: ۱. امام ۲. امت
قدر همه نعمات، خصوصا این دو نعمت را باید بدانیم؛ این نعمات را بازگو کنیم و بدانیم که از آن‌ها سؤال خواهیم شد.
برچسب ها
مسعود پيرهادي
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=87566
تعداد دیدگاه : دیدگاه‌ها برای دو نعمت ایران قوی بسته هستند
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.