گروه  بین‌الملل 
تلاش رئیس‌جمهور فرانسه برای بزرگنمایی پیروزی حداقلی وی در انتخابات اخیر، منجر به تغییر واقعیات صحنه به ضرر کاخ الیزه نشده است! بسیاری از رسانه‌های غربی متفق‌القول هستند که ماکرون روزهای آرامی را در مسند ریاست جمهوری پیش رو نخواهد داشت و حتی امکان برگزاری انتخابات زودهنگام در فرانسه( براثر اعتراضات و اختلافات داخلی) وجود خواهد داشت. 
  نه به لوپن یا آری به ماکرون؟!
پیروزی امانوئل ماکرون در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری فرانسه خیال بسیاری را که چه در داخل و چه در خارج این کشور از به قدرت رسیدن مارین لوپن و هرج‌ومرج‌ سیاسی ناشی از آن نگران بودند، راحت کرد.اما این واقعیت که رئیس‌جمهور میانه‌رو و حامی اتحادیه اروپا پنج سال دیگر در قدرت باقی می‌ماند، اطمینان خاطری در خصوص آینده‌ای آرام در فرانسه ارائه نمی‌دهد.به گزارش یورونیوز، فرانسه همچنان یک کشور چند دسته شده باقی می‌ماند و ماکرون نیز به‌رغم پیروزی همچنان چهره‌ای عمیقا نامحبوب در میان بخش بزرگی از جمعیت این کشور باقی می‌ماند.اولین دوره ریاست جمهوری ماکرون با تظاهرات «جلیقه زردها» همراه بود که این اعتراضات گاهی تفاوتی با آشوب و شورش نداشت. همچنین او در ۵ سال نخست خود اتفاقات دیگری مانند ریاست جمهوری ترامپ، برکسیت و همه‌گیری کرونا را پشت سرگذاشت و با جنگ غیرمنتظره اوکراین و بحران‌هایی روبه‌رو شد که برخی از آن‌ها هنوز به پایان نرسیده است.دور دوم ماکرون ممکن است تا حدودی دلهره‌آور باشد. یورونیوز نگاهی به برخی از چالش‌های پیش رو دارد.
 نیاز ماکرون به پیروزی در انتخابات پارلمانی
اول‌ازهمه، رئیس‌جمهور به یک دولت اکثریت جدید نیاز دارد. این کشور در ماه ژوئن انتخابات پارلمانی خواهد داشت. در سال ۲۰۱۷ ماکرون در مقابل یک اپوزیسیون تضعیف‌شده، به‌ویژه در میان چپ‌ها و راست‌های سنتی، به پیروزی بزرگی دست‌یافت؛ اما در سال ۲۰۲۲ او با چالش‌های دشواری روبه‌رو است. به‌ویژه از سوی جریان چپ متعلق به جنبش ژان لوک ملانشون که در دور نخست انتخابات با آرایی قابل‌توجه در رده سوم قرار گرفت.
ملانشون پیش‌تر نبرد برای حضور جریان سیاسی چپ در پارلمان را آغاز کرده است. بااین‌حال او می‌تواند از روند انتخابات ریاست جمهوری در مسیر کارزار انتخابات پارلمانی و همچنین چند دسته شدن گروه‌های مختلف سیاسی بهره‌مند شود. ماکرون در رقابت برای حضور در الیزه هم‌چنین کرد و توانست در دور دوم آرای بسیاری از احزاب و گروه‌های راست و چپ میانه را به خود اختصاص دهد.اما نکته دیگری که می‌تواند به سود او تمام شود مسئله تقسیم شدن اردوگاه راست افراطی میان مارین لوپن و اریک زمور است، اتفاقی که می‌تواند به کسب کرسی‌های بیشتر توسط نمایندگان موردحمایت ماکرون منجر شود.
داگلاس وبر، استاد بازنشسته در مدرسه بازرگانیINSEAD در این خصوص به یورونیوز می‌گوید: «ماکرون برای ایجاد اکثریت در پارلمان، احتمالا نیاز به حمایت برخی احزاب سیاسی دیگر دارد و ممکن است برای این امر حمایت کافی را از میان نمایندگان جریان اصلی راست و عناصر چپ میانه‌رو پیدا کند؛ منظور من بیشتر بقایای حزب سوسیالیست و همچنین جمهوری‌خواهان است.»
 احزاب مخالف و جنبش‌های اعتراضی
ماکرون ریاست جمهوری را تا حدی به لطف آرای منفی که به دلیل نفرت و ترس از لوپن به او «قرض داده‌شده» به دست آورده است. این اتفاق پیش‌تر ۲۰ سال قبل و در رقابت میان ژاک شیراک و پدر مارین لوپن یعنی ژان ماری لوپن، رهبر جبهه ملی فرانسه نیز رخ‌داده بود و بسیاری از فرانسوی‌ها برای رد لوپن دست راستی تصمیم گرفتند به شیراک رأی دهند. در روز یک‌شنبه هم بسیاری از چپ‌ها با اکراه به ماکرون رأی دادند اما درعین‌حال همچنان خشم و نارضایتی خود از او را پنهان نمی‌کنند.
درواقع دور اول انتخابات ریاست جمهوری سه بلوک جدید را در چشم‌انداز سیاسی جدید فرانسه نمایان کرد: میانه‌روهای طرفدار اروپایی ماکرون، جریان شورشی ملی‌گرای لوپن  و چپ رادیکال ملانشون.
به‌طورکلی، هر یک از این سه جریان، حمایت حدود یک‌سوم از مردم فرانسه را با خوددارند. دو جریان «چپ» و «ناسیونالیست» به‌جز دشمنی با رئیس‌جمهور کنونی و جنبش و تشکیلات او، اشتراکات کمی با یکدیگر دارند. درنتیجه مخالفت دوسوم رأی‌دهندگان با دولت، کار را برای ماکرون بسیار دشوار خواهد کرد رئیس‌جمهور قبلا گفته که قصد دارد اصلاحات نظام بازنشستگی را از پاییز آغاز کند، اصلاحاتی که هدف آن افزایش سن قانونی بازنشستگی به ۶۵ سال خواهد بود. او البته در طول مبارزات انتخاباتی قول داد که در این زمینه منعطف باشد. اگر ناظران فرانسه به دنبال موضوعی هستند که می‌تواند موج دیگری از اعتراضات را در این کشور برانگیزد، مسئله اصلاح قانون بازنشستگی احتمالا یکی از موارد بسیار محتمل خواهد بود.وبر می‌گوید ماکرون در اجرای برنامه‌های سیاست داخلی خود و ایجاد تغییرات بنیادین تلاش خواهد کرد، تلاش‌هایی که البته با مخالفت‌های جدی نیز روبه‌رو می‌شود.
حتی اگر او حمایت اکثریت مجلس را برای پروژه‌های بزرگی مانند اصلاح نظام بازنشستگی داشته باشد احتمالا بازهم مخالفان بسیار شدیدی خارج از مجلس خواهد داشت که در قالب جنبش‌های اعتراضی، خشم خود را نسبت به این مسئله علنی خواهند کرد. این موضوع به‌ویژه آنجایی شدت خواهد گرفت که روند افزایش هزینه‌ها در این کشور همچنان صعودی باشد. در چنین شرایطی حتی ممکن است بار دیگر شاهد احیای جنبش «جلیقه‌زردها» باشیم.
همچنین امانوئل ماکرون پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری این کشور در حضور جمعی از هواداران خود در مارسی برای جلب نظر رأی‌دهندگان چپ وعده داده اصلاحاتی را در سیاست‌های این کشور برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و آب و هوایی در دستور کار دولت خود قرار می‌دهد.او گفت که نخست‌وزیر بعدی مسئولیت مستقیم برنامه‌ریزی زیست‌محیطی را بر عهده خواهد داشت که توسط دو وزیر برای نظارت بر انتقال سبز و اجرای آن حمایت می‌شود؛ ایده‌ای که بسیار شبیه به برنامه‌ای است که ملانشون پیشنهاد کرده بود.رئیس‌جمهور همچنین می‌خواهد بخش خودروهای الکتریکی منحصرافرانسوی را با دسترسی آسان‌تر از طریق یک برنامه لیزینگ توسعه دهد.بااین‌حال فعالان محیط‌زیست صداقت ماکرون را زیر سؤال می‌برند و او را «رئیس‌جمهور منفعل در اقلیم»یا «رئیس‌جمهور گام‌های کوچک» در اولین دوره ریاست‌جمهوری‌اش خوانده‌اند. هم او و هم لوپن به دلیل کوتاهی در پرداختن به برخی مسائل سبز در طول مناظره تلویزیونی خود موردانتقاد قرار گرفتند.درنتیجه انتظار می‌رود یکی دیگر از چالش‌های پیش‌روی این رئیس‌جمهور جوان، موضوعات تغییرات اقلیمی و انتقاداتی باشد که از سوی فعالان این عرصه متوجه او خواهد شد.