حانیه مسجودی
 با آغاز دهه فجر و بازگشت تاریخی امام خمینی(ره) به کشور، مسئولان قوا با حضرت امام و شهدا تجدید بیعت کردند. در این میان اما حجت‌الاسلام حسن روحانی، رئیس‌جمهور، صبح روز ۱۲ بهمن در آئین بهره‌برداری از طرح‌های ملّی وزارت نیرو با تبریک آغاز دهه فجر، با اشاره به ورود امام(ره) به میهن و سخنرانی تاریخی ایشان در بهشت‌زهرا گفت: قسمتی از سخنان امام (ره) توسط برخی خناسان دنبال می‌شد و آن سخن این بود که ما کاری می‌کنیم که آب و برق برای مستضعفین مجانی شود.
وی اظهار داشت: خناسآن‌ همیشه می‌گفتند چه شد تحقق سخنان امام خمینی در بهشت‌زهرا و دولت امروز افتخار می‌کند که این کار را انجام داده است آن‌هم در سایه تلاش وزارت نیرو و نفت.
 با جستجویی ساده در مرورگرها مشخص می‌شود که روزنامه و مطبوعات آن زمان در حالی این وعده را تیتر کردند که ابتدا عباس امیر انتظام؛ سخنگوی دولت این سخن را به زبان آورد.
هفته دوم اسفندماه سال ۵۷ بود که روزنامه کیهان با تیتر درشت نوشت که آب و برق مجانی می‌شود. اما بسیاری از این امر غافل ماندند که در بالای همین تیتر ذکرشده است «سخنگوی دولت» یعنی عباس امیر انتظام این سخنان را گفته است، نه امام خمینی(ره).پس‌ازاینکه سخنگوی دولت چنین صحبتی را به میان آورد، امام(ره) بیان کردند که برای این مسئله سفارش اکید کردند که عمل خواهد شد.
مهم‌ترین دلیل ادعای مذکور نیز این سخن امام در پیام ۱۴ ماده‌ای نهم اسفند است: «من به دولت راجع به مجانی کردن آب و برق و بعضی چیزهای …. سفارش اکید نمودم که عمل خواهد شد» بنابراین ادعای پیروزی انقلاب اسلامی با چنین وعده‌ای از اساس تحریف و کذب است. چراکه چنین صحبتی دقیقا بعد از پیروزی انقلاب به میان آمد و مدت بسیار زیادی از خروش، اعتراض به رژیم پهلوی و پیروز شدن انقلاب می‌گذشت. اما جدای از این موضوع، عده‌ای سعی دارند القا کنند که امام خمینی با این وعده، مردم را سر شوق آورد و امام با این وعده‌ها انقلاب و لااقل توده‌ها را با خود همراه کرد. اما چند نکته به این ادعا وارد است.به گفته یکی از پژوهشگران تاریخ معاصر ایران فرض کنیم امام خمینی این وعده را پس از ورود به ایران داده باشند. به ادعای منتقدان و مخالفان، وعده آب و برق مجانی پس از پیروزی نهضت است. شاه فرار کرده است، امام با استقبال بی‌نظیر و عاشقانه میلیون‌ها نفر پس از سال‌ها تبعید به ایران آمده است.مردم چنان شوق و شوری به امام دارند که از مهرآباد تا بهشت‌زهرا به دنبال ماشین امام می‌دوند، با قطع پخش تلویزیونی سخنرانی امام، در بسیاری از شهرها مردم از عصبانیت تلویزیون‌ها را می‌شکنند و به خیابان‌ها می‌ریزند. رژیم شاه و دولت مقوایی بختیار در حال غرق شدن دست‌وپا می‌زند و هرگز امیدی به موفقیت رژیم گذشته نیست.اصلا کل شتاب حرکت انقلابی مردم در یک سال انتهایی حکومت پهلوی که منجر به سقوط همیشگی آن شد، مقاله توهین‌آمیز به امام است. پس امام با این وعده‌ها انقلاب را به پیروزی نرسانده و توده‌ها را برای انقلاب اسلامی موردنظر خود بسیج نکرده است؛ چراکه قبلاً این اتفاق (پیروزی انقلاب) افتاده است. پس مردم با وعده‌های آب و برق مجانی و… قیام نکرده‌اند.با این اوصاف اینکه رئیس‌جمهوری می‌گوید ما در دولت دوازدهم وعده امام (ره) را محقق کردیم یا بی‌دقتی است یا اهداف دیگری پشت این موضوع است. تحریف سخنان امام برای نشان دادن اقدام خود برای رایگان شدن هزینه آب و برق «کم‌مصرف‌ها» نه «کم‌بضاعت‌ها و مستمندان»، به‌نوعی استفاده ابزاری دیگر در دولت دوازدهم است. روحانی سعی دارد این اقدام را به مسئله مجانی شدن آب و برق در سال ۵۷ ربط دهد و بگوید در تمام این سال‌ها چنین وعده‌ای بوده اما عملیاتی نشده است. با توجه به اینکه بالاتر توضیح دادیم که در اصل چنین وعده‌ای درمیان نبوده است، باید گفت که جناب رئیس‌جمهور به‌جای اجرایی و تحریف وعده‌های امام، قول‌های خود در طول ۸ سال گذشته را به مرحله عمل برسانند و آن‌ها را فراموش نکنند.بد نیست دولت‌مردان به سایر فرمایشات رهبر انقلاب نیز توجه کنند و به‌جای وعده وعیدهایی که نمی‌توانند آن‌ها را عملیاتی کنند واقعیت‌ها را بگویند و درراستای آن قدم بردارند و از منش معمار کبیر انقلاب درس بگیرند. رهبر کبیر انقلاب در بدو ورود خود به کشور برخلاف سایر سیاستمداران دنیا وعده رونق اقتصادی در ۱۰۰ روز و رفع بلافاصله مشکلات معیشتی را ندادند، بلکه سخنان امام خمینی در بدو ورود خلاف وعده‌های رایج انتخاباتی و سیاسی سیاستمداران دنیا است! امام حرف از سریع نبودن اصلاح امور می‌زند و درباره خرابی‌های اقتصادی می‌گوید: «… مملکت ما را از ناحیه اقتصاد خراب کرد. تمام اقتصاد ما الان خراب است و از هم ریخته است که اگر چنانچه بخواهیم ما این اقتصاد را به حال اول برگردانیم، سال‌های «طولانی» باهمت همه مردم، نه یک دولت این کار را می‌تواند بکند و نه یک قشر از اقشار مردم این کار را می‌توانند بکنند، تا «تمام مردم» دست‌به‌دست هم ندهند نمی‌توانند این به‌هم‌ریختگی اقتصاد را از بین ببرند. تا شاید [(شاید تا)] بیست سال دیگر مانتوانیم این را جبرانش بکنیم؛ مگر همه ملت دست‌به‌هم بدهند و کمک کنند تا سال[ها] بگذرد و جبران بشود این معنا.»