حنیف غفاری
مذاکرات ایران و اعضای ۱+۴ در وین  باهدف رفع تحریم‌های ضد ایرانی ادامه دارد.هراندازه به مراحل مهم‌تر مذاکرات نزدیک‌تر می‌شویم یا در آن‌ها قرار می‌گیریم، شانتاژ تبلیغاتی و سیاسی غرب جهت تغییر سطح مطالبات منطقی و حقوقی کشورمان پای میز مذاکره ادامه دارد. 
واقعیت امر این است که یکی از اصلی‌ترین دلایل عدم پیشرفت مذاکرات این است که تروئیکای اروپایی به‌جای اینکه نقش سه بازیگر مستقل و متعهد در برجام را ایفا کنند به‌نوعی نقش «دلال» را ایفا و سعی می‌کنند که از این آوردگاه به‌مثابه فرصتی برای اثبات خودشان به دیگر بازیگران غیراروپایی ازجمله رژیم صهیونیستی و حتی برخی بازیگران منطقه غرب آسیا استفاده کنند.بدیهی است که مذاکرات وین ، جایی برای دلالی مقامات اروپایی نیست! دقیقا اقدامی که ژان ایو لودریان وزیر خارجه‌ فرانسه و وزرای خارجه آلمان و انگلیس پای میز مذاکرات درصدد عملیاتی ساختن آن برآمده‌اند. در این میان، جمهوری اسلامی ایران بارها نسبت به سوء رویکرد و رفتار تروئیکای اروپایی ( به‌عنوان بازیگران حاضر پای میز مذاکره ) هشدار داده است. 
در این میان، بازیگران اروپایی قطعا نمی‌توانند مدعی شوند که مؤلفه‌ «زمان» به ضرر احیای برجام در حال از دست رفتن است زیرا این موضوع، معلول نگاه غیرحقوقی ذاتی غرب نسبت به میز مذاکره ( فارغ از ماهیت موضوع و پرونده‌ای که بر سر آن مذاکره صورت می‌گیرد) می‌باشد. این قاعده درخصوص مذاکرات وین نیز صادق است.  زمانی که این نگاه ابزاری و بازدارنده تروئیکای اروپایی در مسیر مذاکرات وجود دارد سرعت مذاکرات پایین‌تر از حد انتظار خواهد بود اما درصورتی‌که تروئیکای اروپایی حداقل تابع سیاست اتحادیه اروپا باشد و منافع جمعی اروپا را فدای مناسبات پشت پرده‌ خود با تل‌آویو و برخی بازیگران منطقه‌ای دیگر و فراتر از آن، معاملات پنهان با آمریکا نکنند،  می‌توانیم شاهد سرعت در پیشرفت مذاکرات باشیم.تروئیکای اروپایی خود به‌خوبی آگاه‌اند که  چگونه باید ضمن رفع تحریم‌های ضد ایرانی،  به برجام برگردند و مسائل فنی و حقوقی بارها در  مذاکرات   به آن‌ها یادآوری شده است. 
فراموش نکنیم که به‌واسطه خروج دولت ترامپ از برجام و تداوم رویکرد وی توسط دولت جو بایدن رئیس‌جمهور  کنونی آمریکا، جمهوری اسلامی ایران طرف طلبکار و غرب طرف بدهکار این ماجراست.بهتر است در این معادله، تروئیکای اروپایی بیش از این بر میزان بدهی خود به‌نظام و ملت ایران نیفزاید! 
چنین شرایطی، ژست طلبکاری اروپا و آمریکا در مذاکرات یک ژست کاملا تصنعی و باهدف تأثیرگذاری محیط بر متن صورت می‌گیرد.بهتر است مقامات غربی به‌جای شانتاژ همیشگی خود طی هفته‌های اخیر در خصوص«کند بودن مذاکرات»و مواردی ازاین‌دست، به فکر تبعات و آثار بازی غیرحقوقی خود باشند. تروئیکای اروپایی به‌عنوان بازیگرانی  «عهدشکن» در برجام، هم در زمان حال و هم در آینده باید پاسخگوی این بدعهدی آشکار خود باشند. زمان به‌سرعت به ضرر دلال‌های غربی مذاکرات وین در حال از دست رفتن است!