اخبار ویژه »
شناسه خبر : 88013
پرینتخانه » فرهنگی, مطالب روزنامه, ویژه
تاریخ انتشار : 07 تیر 1402 - 6:27 |
دعای عرفه متنی برای تمرین شکر
ناسپاس‌ها همیشه حالشان بد است و اوقاتشان تلخ. نعمت‌های خدا را نمی‌بینند و خب طبیعتا از آن‌ها لذت نمی‌برند. لطف پی‌درپی خدا را چندان حس نمی‌کنند و درنتیجه خود را بدهکار خدا نمی‌بینند. ناسپاس‌ها توان لذت بردن ندارند و به‌ندرت سرخوشی و خوش‌حالیِ عمیق را با دیدن یا به یادآوردن یکی از نعمت‌های خدا تجربه می‌کنند.
سید مقدام حیدری
ناسپاس‌ها همیشه حالشان بد است و اوقاتشان تلخ. نعمت‌های خدا را نمی‌بینند و خب طبیعتا از آن‌ها لذت نمی‌برند. لطف پی‌درپی خدا را چندان حس نمی‌کنند و درنتیجه خود را بدهکار خدا نمی‌بینند. ناسپاس‌ها توان لذت بردن ندارند و به‌ندرت سرخوشی و خوش‌حالیِ عمیق را با دیدن یا به یادآوردن یکی از نعمت‌های خدا تجربه می‌کنند. نه نعمت‌های همیشگی و ثابتِ خدا چنگی به دلشان می‌زند نه نعمت‌های همگانی و عمومی‌اش. نه نعمت‌های قدیمی خدا که از آغاز ولادت همراهشان بوده به چشمشان می‌آید نه آن دست نعمت‌هایی که به‌وفور یافت می‌شوند و هرگز کمیاب نمی‌شوند سرمستشان می‌کند. تنها وقتی‌که یک نعمت گل‌درشت بی‌سابقه نصیبشان می‌شود، چند صباحی حس شکرگزاری می‌گیرند و به‌زودی این حس، با تکراری شدن همان نعمت فرومی‌نشیند و باز به اصل خویش، همان حس دیرینه و همیشگی ناسپاسی بازمی‌گردند.
آدم ناسپاس از سلامتی خودش، از نعمت پدر و مادرش، از خانه و ماشینی که دارد، از شغلی که دارد، دین و ایمانش، آب و غذا و هوایی که هرروز، خدا روزی‌اش می‌کند، از درختان، دریا، خورشید، شب و روز، از چشم و گوش و دست‌وپایش نمی‌تواند لذت ببرد و هیچ‌کدام از این نعمت‌های بزرگ و ارزشمند خوش‌حالش نمی‌کند. و همین سم مهلک ناسپاسی است که زندگی‌اش را تلخ می‌کند. در عوض، انسان‌های شکور که اتفاقا به گفته قرآن، بسیار کم‌شمارند، هرروز حتی با نفس کشیدن و آب خوردن هم حس دل‌چسب و بسیار لذت‌بخش شکرگزاری را تجربه می‌کنند و روزبه‌روز به نشاط و سرزندگی‌شان اضافه می‌شود که کم نمی‌شود.
فرازهای آغازین دعای امام حسین(ع) در روز عرفه، یک متن تمام‌عیار برای تمرین و تلقین شکرگزاری است. در این دعا هر چه امام حسین(ع) دانه‌دانه نعمت‌های خدا را می‌شمرد، سیر نمی‌شود و ول نمی‌کند. روحیه شاکرانه امام حسین(ع) را در دعای عرفه تماشا کنید. روح بلندش چنین می‌طلبید که به‌تفصیل و باحوصله و با ذکر جزئیات مراحل خلقتش را به‌پاس شکرگزاری از خدا بیان کند. و آن‌گاه در طول مراحل رشد و نموّش برخی از نعمت‌های مادی و معنوی خدا را که شاملش شده برشمرد و عجز خودش را از ادای شکر یک‌دانه از این نعمت‌ها بیان کند.
دعای عرفه را باانگیزه تماشای شکرگزاری امام حسین(ع) می‌شود خواند. هر چه با متن این دعا بیشتر و عمیق‌تر ارتباط برقرار کنیم، از روح شاکرانه حضرت سیدالشهدا(ع) بیشتر واگیر می‌گیریم وزندگی و بندگی‌مان شیرین‌تر می‌شود.
ناسپاس‌ها همیشه حالشان بد است و اوقاتشان تلخ. نعمت‌های خدا را نمی‌بینند و خب طبیعتا از آن‌ها لذت نمی‌برند. لطف پی‌درپی خدا را چندان حس نمی‌کنند و درنتیجه خود را بدهکار خدا نمی‌بینند. ناسپاس‌ها توان لذت بردن ندارند و به‌ندرت سرخوشی و خوش‌حالیِ عمیق را با دیدن یا به یادآوردن یکی از نعمت‌های خدا تجربه می‌کنند. نه نعمت‌های همیشگی و ثابتِ خدا چنگی به دلشان می‌زند نه نعمت‌های همگانی و عمومی‌اش. نه نعمت‌های قدیمی خدا که از آغاز ولادت همراهشان بوده به چشمشان می‌آید نه آن دست نعمت‌هایی که به‌وفور یافت می‌شوند و هرگز کمیاب نمی‌شوند سرمستشان می‌کند. تنها وقتی‌که یک نعمت گل‌درشت بی‌سابقه نصیبشان می‌شود، چند صباحی حس شکرگزاری می‌گیرند و به‌زودی این حس، با تکراری شدن همان نعمت فرومی‌نشیند و باز به اصل خویش، همان حس دیرینه و همیشگی ناسپاسی بازمی‌گردند.
آدم ناسپاس از سلامتی خودش، از نعمت پدر و مادرش، از خانه و ماشینی که دارد، از شغلی که دارد، دین و ایمانش، آب و غذا و هوایی که هرروز، خدا روزی‌اش می‌کند، از درختان، دریا، خورشید، شب و روز، از چشم و گوش و دست‌وپایش نمی‌تواند لذت ببرد و هیچ‌کدام از این نعمت‌های بزرگ و ارزشمند خوش‌حالش نمی‌کند. و همین سم مهلک ناسپاسی است که زندگی‌اش را تلخ می‌کند. در عوض، انسان‌های شکور که اتفاقا به گفته قرآن، بسیار کم‌شمارند، هرروز حتی با نفس کشیدن و آب خوردن هم حس دل‌چسب و بسیار لذت‌بخش شکرگزاری را تجربه می‌کنند و روزبه‌روز به نشاط و سرزندگی‌شان اضافه می‌شود که کم نمی‌شود.
فرازهای آغازین دعای امام حسین(ع) در روز عرفه، یک متن تمام‌عیار برای تمرین و تلقین شکرگزاری است. در این دعا هر چه امام حسین(ع) دانه‌دانه نعمت‌های خدا را می‌شمرد، سیر نمی‌شود و ول نمی‌کند. روحیه شاکرانه امام حسین(ع) را در دعای عرفه تماشا کنید. روح بلندش چنین می‌طلبید که به‌تفصیل و باحوصله و با ذکر جزئیات مراحل خلقتش را به‌پاس شکرگزاری از خدا بیان کند. و آن‌گاه در طول مراحل رشد و نموّش برخی از نعمت‌های مادی و معنوی خدا را که شاملش شده برشمرد و عجز خودش را از ادای شکر یک‌دانه از این نعمت‌ها بیان کند.
دعای عرفه را باانگیزه تماشای شکرگزاری امام حسین(ع) می‌شود خواند. هر چه با متن این دعا بیشتر و عمیق‌تر ارتباط برقرار کنیم، از روح شاکرانه حضرت سیدالشهدا(ع) بیشتر واگیر می‌گیریم وزندگی و بندگی‌مان شیرین‌تر می‌شود.
برچسب ها
دعای عرفه , سید مقدام حیدری , عرفه
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=88013
تعداد دیدگاه : دیدگاه‌ها برای دعای عرفه متنی برای تمرین شکر بسته هستند
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.