گروه سیاسی
یکی از گلایه‌های مردم از دولت تدبیروامید، رنگ باختن سفر روحانی به استان‌ و شهرستانشان بود. مردم از رئیس‌جمهورشان انتظار دارند که از شهر و دیارشان بازدید کند و از نزدیک پای درددل‌هایشان بنشیند تا شاید مرهمی باشد بر زخم‌ها و مشکلاتشان،  تقاضایی که واقعا به‌حق است و نباید از آن به‌راحتی عبور کرد. اغلب کارشناسان و تحلیلگران مسائل سیاسی و اقتصادی بر تأثیرگذاری سفرهای استانی در ابعاد مدیریتی، اقتصادی و عمرانی تأکید کرده‌اند، اما متأسفانه در دولت‌های حسن روحانی به‌خصوص در دولت دوم او از حجم سفرهای استانی به‌شدت کاسته شد. روحانی در دولت نخست خود به تمام استان‌ها سفر کرد و حتی به برخی از استان‌ها بیش از دو بار سفر داشت اما در دولت دوم روحانی آمار سفرهای استانی روند نزولی داشت؛ طوری‌که تعداد سفرهای خارجی رئیس دولت دوازدهم از سفرهای استانی پیشی گرفته بود و حتی طی سه سال اخیر تمام پروژه‌ها را به بهانه کرونا (و شاید هم به دلایل دیگر!) به‌صورت ویدئوکنفرانسی افتتاح می‌کرد؛ درحالی‌که سیدابراهیم رئیسی که آن زمان رئیس دستگاه قضا بود و رئیس مجلس، سفرهای استانی انجام می‌دادند.
 سفر استانی از سر رفع تکلیف
گفتنی است؛ سفرهای استانی رئیس دولت تدبیروامید بیشتر باهدف رفع تکلیف و ظاهرسازی انجام می‌شد. اگر بخواهیم مقایسه‌ای میان کیفیت سفرهای استانی دولت نهم و دهم با سفرهای استانی دولت یازدهم و دوازدهم انجام دهیم، یادآوری این نکته ضروری به نظر می‌رسد که محمود احمدی‌نژاد در سفرهای استانی خود علاوه بر بازدید از مرکز استان‌ها به تمام شهرستان‌ها و حتی برخی از روستا‌های استانی سفر می‌کرد و در جریان این سفر با فرمانداران، بخشداران، دهیاران و نمایندگان شهرستانی دیدار و گفت‌وگو داشت و هم اینکه پای صحبت‌ مردم می‌نشست و با مشکلات آن‌ها از نزدیک آگاه می‌شد، اما در دولت تدبیروامید اغلب این سفرها به مراکز استان‌ها بود نه بخش‌ها و شهرستان‌ها و از سوی دیگر دیدار مردمی هم به‌کل متوقف شد؛ لذا نه مردم می‌توانستند رئیس‌جمهورشان را که دولتش به‌اصطلاح دولت تدبیروامید بود، از نزدیک ملاقات کنند و نه فرمانداران، بخشداران و دهیاران قادر بودند مشکلات منطقه تحت مدیریت خود را بدون واسطه و از نزدیک به گوش رئیس‌جمهور برسانند.  
 سفرهای استانی؛ منشأ خیر برای مناطق محروم
با تمام انتقاداتی که به دولت احمدی‌نژاد وارد است، اما سفرهای استانی او واقعا مفید و مؤثر واقع‌شده بود؛ بنابراین در عرصه حکمرانی، آنچه که منشأ خیروبرکت است باید تقویت شود نه رها. درواقع سفرهای رئیس‌جمهور به مراکز استان‌ها و شهرستان‌ها منجر به بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی برای توسعه محلی، ایجاد پیوندهای اقتصادی و سیاسی میان مرکز و استان‌ها، کاهش فاصله مسئولان با مردم، ایجاد پویایی و تحرک در مناطق دور از مرکز، تلاش برای ارتقای فرهنگ پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری در میان مسئولان استانی و زمینه‌ساز ایجاد فرهنگ سفرهای استانی خواهد شد.
ضرورت از سرگیری سفرهای استانی در کوتاه‌ترین زمان
دولت سیزدهم، دولت تازه‌نفس، پرانگیزه و از سوی دیگر طبق وعده‌هایی که آقای رئیسی مطرح کرده؛ دولت مردمی و فراجناحی است. از این دولت انتظار می‌رود رویه و رویکرد اشتباه دولت یازدهم و دوازدهم به سفرهای استانی را اصلاح کند و به سفرهای استانی نگاه تبلیغاتی و شعارگونه نداشته باشد و همانند این دولت از روی رفع تکلیف سفرهای استانی انجام ندهد. آقای رئیسی بعد از تشکیل کابینه بهتر است در کوتاه‌ترین زمان ممکن از شهرستان‌ها و مراکز استان‌ها بازدید به عمل آورد و با مردم و البته با رعایت پروتکل‌های بهداشتی دیدار چهره‌به‌چهره داشته باشد و مستقیما شنونده مشکلات شهرستان، بخش و روستاها از زبان نمایندگان و مسئولان شهرستانی و محلی باشد نه از زبان استاندار یا وزیر کشور؛ زیرا ممکن است استاندار به‌منظور درخشان جلوه دادن کارنامه خود بسیاری از موضوعات را به اطلاع رئیس‌جمهور یا اعضای هیئت دولت نرساند، اما وقتی مسئولان محلی با رئیس‌جمهور دیدار مستقیم داشته باشند، از بسیاری از مشکلات پرده‌برداری خواهند کرد و رئیس‌جمهور بیشتر در جریان امور قرار می‌گیرد و دستورات لازم را ارائه خواهد داد.
تمایز میان سفرهای استانی
البته باید در نظر داشت جنس سفرهای استانی با یکدیگر متفاوت است؛ یعنی سفر استانی رئیس‌جمهور و همراهان او به یک استان با سفر شخص رئیس‌جمهور به یک منطقه برای افتتاح پروژه یا سرکشی از مناطق زلزله‌زده متفاوت است. به‌عنوان‌مثال روحانی پس از زلزله کرمانشاه، به این استان سفر کرد تا در جریان روند خدمت‌رسانی و امدادرسانی قرار گیرد اما در اصل جنس این سفر با سفرهای استانی دیگر متفاوت است؛ چون روحانی بنا به شرایط و به خاطر بحرانی که به وجود آمده بود، مجبور شد به کرمانشاه سفر کند. البته بماند که حامیان دولت تدبیروامید این نوع سفرها را هم در زمره سفرهای استانی و معمول روحانی قلمداد می‌کردند. به‌عبارت‌دیگر سفر استانی زمانی دارای ارزش و منشأ اثرگذاری است که رئیس‌جمهور پیش از وقوع یک بحران و مشکل، به استان و شهرستان‌ها سفر کند تا از نزدیک با مشکلات آشنا و با دستورات خود مانع بروز مشکلات جدی‌تر شود؛ چون در مواقع بروز بحران ممکن است هر مسئولی به منطقه بحران‌زده سفر ‌کند.
سفرهای استانی به‌خصوص سفر به مناطق محروم است، نام‌برده شود. همچنین بسیاری از شهرستان‌های محروم از ظرفیت فوق‌العاده بالایی برای پیشرفت کشور برخوردارند، اما چون با این ظرفیت‌ها آشنا نیستیم، از آن‌ها غفلت شده است؛ بنابراین رئیس‌جمهور جدید با سفر به این شهرستان‌ها بیشتر و بهتر به کم و کیف امکانات و ظرفیت‌های استانی و شهرستانی پی خواهد برد.»