دروغ‌های بزرگ کاخ الیزه
گروه بین‌الملل
یک بام و دوهوای فرانسوی‌ها در قبال پرونده‌های جاری در حوزه روابط بین‌الملل، زبانزد خاص و عام است. بی‌دلیل نیست که طی دو دهه اخیر از فرانسه، تحت عنوان کشوری متزلزل و دروغگو در جهان یاد شده است. حضور سیاستمدارانی مانند نیکلا سارکوزی، فرانسوا اولاند و امانوئل ماکرون نقش بسزایی در عقب‌گرد پاریس در حوزه روابط بین‌الملل داشته است. اکنون، فرانسوی‌ها سعی دارند در قبال معمای افغانستان نیز همان برخورد دوگانه و مزورانه خود را در پیش گیرند.بر این مبنا، میان مواضع ظاهری و واقعی کاخ الیزه در قبال تحولات افغانستان اختلافی معنادار وجود دارد.
لودریان چه می‌گوید؟
ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه ادعا کرده است که طالبان در مورد خروج افراد از افغانستان صداقت ندارد و فرانسه هیچ رابطه‌ای با دولت تازه‌کار نخواهد داشت.لودریان پیش از سفر به قطر برای مذاکره در مورد خروج افراد باقی‌مانده در افغانستان، گفت: آن‌ها گفتند اجازه خروج آزادانه برخی خارجی‌ها و افغان‌ها را دادند و در مورد یک دولت فراگیر گفت‌وگو کردند، اما آن‌ها دروغ می‌گویند.
وی به شبکه ۵ تلویزیون فرانسه گفت که پاریس از به رسمیت شناختن یا داشتن هرگونه رابطه با دولت طالبان خودداری می‌کند.وزیر خارجه فرانسه افزود: خواستار عمل از سوی طالبان هستیم، آن‌ها به فضای تنفس اقتصادی و روابط بین‌الملل نیاز خواهند داشت.فرانسه حدود ۳ هزار نفر را از افغانستان خارج کرده و مذاکرات فنی با طالبان برای خروج این افراد انجام داده بود.لودریان که اکنون در دوحه به سر می‌برد، گفت که همچنان تعدادی شهروند فرانسوی و چند صد افغانی مرتبط با فرانسه در افغانستان حضور دارند.
آیا فرانسوی‌ها راست می‌گویند؟
سؤال اصلی این است که آیا مواضع فرانسوی‌ها در خصوص عدم به رسمیت شناختن طالبان ، محکم و واقعی است؟! پاسخ این سؤال مثبت نیست! در سال ۲۰۰۳ میلادی و زمانی که دولت جرج واکر بوش در آمریکا قصد داشت عراق را به اشغال خود درآورد، ژاک شیراک رئیس‌جمهور وقت فرانسه با این اقدام مخالفت کرد. فرانسه در آن زمان تأکید کرد که در پروسه اشغال عراق همراه واشنگتن نخواهد بود! اما پس از مدتی کوتاه، فعالیت‌های اطلاعاتی و امنیتی فرانسوی‌ها در «عراق پس از اشغال» آغاز شد.حتی در مدیریت پروسه «رشد داعش» در عراق و سوریه در بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ میلادی، فرانسوی‌ها یکی از مهم‌ترین بازیگران خارجی محسوب می‌شدند.
اکنون، فرانسوی‌ها در حال تکرار همان بازی در افغانستان هستند! پارادوکس رفتاری فرانسوی‌ها در مواضع ظاهری و واقعی آن‌ها در قبال آنچه در افغانستان می‌گذرد، از اکنون مشهود است. یک نویسنده فرانسوی طی اثر جدید خود از نفوذ و رخنه سرویس اطلاعات جاسوسی فرانسه در افغانستان و جنگ مخفی پاریس در این کشور خبر داد. بنا به عقیده «ژان کریستوف نوتین» نویسنده کتاب «جنگ مخفی فرانسه در افغانستان »، آزادی «اروه گسکیه» و «استفان تاپونیه » خبرنگاران فرانسوی ربوده شده در افغانستان( در سال ۲۰۱۰) ، به دلیل شناخت ویژه و جامع سازمان اطلاعات جاسوسی فرانسه (DGSE) از این کشور است.این نویسنده فرانسوی اقدام به افشای یک سری از اقدامات و فعالیت‌های سازمان جاسوسی فرانسه در افغانستان کرده است.
کریستوف نوتین در این خصوص تأکید کرده است : «نفوذ و رخنه سرویس اطلاعاتی فرانسه میان طالبان در آزادی این دو خبرنگار نقش بسزایی داشته است. دستگاه جاسوسی فرانسه از سال‌ها پیش با تمامی اقوام و کمپ‌های طالبان رابطه داشته است و از افغانستان شناخت ویژه و خاصی دارد.»
اعتماد طالبان در سال ۲۰۰۱ ( زمان اشغال افغانستان) به فرانسوی‌ها به‌اندازه‌ای بوده است که طالبان در آن زمان در افغانستان، به سرویس جاسوسی فرانسه پیشنهاد داده‌اند که اسامه بن‌لادن را به فرانسه بفرستند .ارتباطات مخفی فرانسه و طالبان پس از سال ۲۰۰۱ نیز ادامه داشته است.
فرانسوی‌ها به دنبال منطقه امن هستند
یکی از موضوعاتی که منجر به نارضایتی فرانسوی‌ها از طالبان شده است، مربوط به مخالفت فعلی آن‌ها با ایجاد منطقه امن در افغانستان می‌باشد. گروه طالبان اخیرا ایده پیشنهادی رئیس‌جمهور فرانسه برای تشکیل یک «منطقه امن» و تحت کنترل سازمان ملل در کابل، پایتخت این کشور را «غیرضروری» خواند و آن را رد کرد.
«سهیل شاهین» سخنگوی طالبان در گفت‌وگو با شبکه رادیو و تلویزیون بین‌المللی فرانسه گفت: «این [ایده] ضروری نیست. افغانستان یک کشور مستقل است. آیا می‌توان یک چنین منطقه‌ای را در فرانسه یا انگلیس ایجاد کرد؟ طالبان به‌هرحال از ایده دستیابی به توافق با «برخی کشورها» جهت کمک به این جنبش برای آغاز مجدد فعالیت فرودگاه کابل پشتیبانی می‌کند.»
شبکه خبری فاکس نیوز اخیرا در گزارشی اعلام کرد که دولت فرانسه طرحی برای ایجاد یک «منطقه امن» در کابل، پایتخت افغانستان با مشارکت انگلیس در دست دارد.«امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه درباره ایجاد این منطقه امن گفته است: «پاریس و لندن به سازمان ملل پیشنهاد ایجاد منطقه امن در کابل را خواهند داد.هدف این پیشنهاد، تعیین منطقه‌ای مشخص در کابل تحت اختیار سازمان ملل متحد است که امکان ادامه عملیات بشردوستانه را فراهم خواهد کرد و بر این اساس نیز پیش‌نویس قطعنامه فرانسه و انگلیس به سازمان ملل متحد ارائه خواهد شد».به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین دلایل فشار اخیر فرانسوی‌ها بر طالبان و تهدیداتی که از سوی پاریس علیه این گروه صورت می‌گیرد، زمینه‌سازی برای موافقت این گروه جهت ایجاد منطقه امن در افغانستان است. پاریس و لندن به بهانه ایجاد منطقه امن، قصد دارند نفوذ و سلطه خود را( در قالب یک مأموریت بین‌المللی )
تضمین کنند. بنابراین، نباید بر روی سخنان لودریان وزیر خارجه فرانسه در خصوص عدم به رسمیت شناختن طالبان از سوی پاریس کمترین حسابی باز کرد. همان‌گونه که اشاره شد، اعتبار پاریس در نظام بین‌الملل متعاقب همین موضع‌گیری‌های مقطعی و غیر صادقانه، بارها تضعیف‌شده و اکنون فرانسوی‌ها نه‌تنها به‌عنوان یک بازیگر قدرتمند و مستقل در جهان شناخته نمی‌شوند، بلکه خود به‌عنوان مولد بحران در بسیاری از نقاط دنیا مورد شناسایی افکار عمومی دنیا قرارگرفته‌اند.
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.