سعید نوروزی
هرچه به‌روزهای آخر عمر دولت دوازدهم نزدیک‌تر می‌شویم، اظهارات عجیب رئیس دولت هم بیشتر می‌شود. جلسه روز چهارشنبه هیئت دولت یکی از این موارد است. 
در این جلسه روحانی تا توانست به مجلس تاخت، از لایحه بودجه و سیاست اقتصادی دولت دفاع کرد، برجام را سرحال و زنده خواند و در آخر هم از غربی‌ها خواست در برابر ایران صداقت داشته باشند.
  ترامپ مُرد اما برجام زنده ماند و سرحال‌تر از دیروز است
هرچقدر بخش اول این سخن رئیس‌جمهور خوب است بخش دوم آن عجیب و دور از واقعیت است! آقای روحانی در حالی می‌گوید برجام زنده است که امروز هیچ‌کدام از طرف‌های غربی نه‌تنها آن را اجرا نمی‌کنند بلکه در حال اجرای تحریم‌ها هستند. حتی طی یک سال اخیر آقای ظریف نیز انتقادات تندی را به اروپایی‌ها داشته و رسما اعلام کرده آن‌ها در برجام به دنبال رضایت ترامپ بوده‌اند. 
در تیرماه ۱۳۹۴ جناب رئیس‌جمهور قول دادند که طبق برجام، تمام تحریم‌های اقتصادی شامل مالی، بانکی، بیمه، حمل‌ونقل، پتروشیمی و فلزات یک‌باره لغو خواهد شد؛ اما امروز در کنار تحریم‌های دوران اوباما که باقی‌مانده، تحریم‌های ضدانسانی دولت ترامپ نیز در حال اجرا است و به گفته خود آقای روحانی در جنگ اقتصادی هستیم! حال سؤال اینجاست که وی از کدام برجام سرحال و سرزنده حرف می‌زند؟!
روحانی در بخش دیگری از اظهارات خود از سیاست اقتصادی دولت به نیکی یاد می‌کند و در حالی می‌گوید «هدف ما ایجاد چشم‌انداز روشن به اقتصاد است» که نتیجه مدیریت هفت‌ساله‌شان فقر و کوچک شدن سفره مردم بوده. حالا مگر ایشان در این هفت‌سال به وعده‌های اقتصادی خود عمل کرده که در ماه‌های پایانی خود از اقتصاد وزندگی بهتر مردم حرف می‌زند؟! طبق آمار، در دولت تدبیر و امید قیمت ارز ۷۸۰ درصد، مسکن ۶۰۰ درصد، خودرو ۷۰۰ درصد و مواد غذایی نیز ۵۰۰ درصد افزایش پیداکرده است.
  مردم بودجه خوب وزندگی بهتر می‌خواهند
 با وضعیت امروز جامعه باید از خود ‌پرسید اساسا دولت روحانی چه جای سالمی در اقتصاد گذاشته که بتوان به آینده آن امیدوار بود؟ حالا امروز که مجلس یازدهم مصمم به کمک به دولت در مورد سیاست‌های اقتصادی خصوصا ارزی هست، دولت ناراضی و ناراحت است! دلیل این ناراحتی را رئیس مجلس این‌گونه روایت می‌کند: «ما در مجلس ایستاده‌ایم تا سیاست ارزی را در نظر بگیریم که هر دولتی روی کار آمد نتواند از این سیاست خارج شود، این تهمت ناروا است که می‌گویند مجلس نرخ ارز تعیین کرده است بلکه ما می‌گوییم تفاوت نرخ تسعیر ارز با نرخ آزاد که حجم بسیار زیادی است به حدی که بیشتر از بودجه جاری است، کجا خرج می‌شود؟! اکنون ناراحت همین موضوع هستند.» همچنین روحانی در بخش دیگری از سخنان خود، در خصوص انتقادات از لایحه بودجه ۱۴۰۰ در حالی به مجلس حمله و با استفاده از واژه «کلاس دوم دبستان» شأن نمایندگان را زیر سؤال می‌برد که به گفته اکثر کارشناسان و اقتصاددانان لایحه بودجه دولت دوازدهم نکات منفی بسیاری دارد و می‌تواند تورم ۶۰ درصدی به همراه داشته باشد. حتی به گفته آن‌هایی که روزی طرفدار روحانی بودند این لایحه به مثابه یک بمب اقتصادی است! حال که نمایندگان در پی اصلاح آن هستند آقای روحانی خود را برتر از آن‌ها می‌داند و مدعی است ۲۷ سال در مسائل بودجه کشور نقش داشته و تاکنون چنین چیزی ندیده. اما بخش عجیب‌وغریب بودجه میزان فروش نفت است.
آقای رئیس‌جمهور می‌گوید دلیل قرار دادن فروش روزانه ۲/۳ میلیون بشکه نفت در بودجه، یعنی شکست فشار آمریکا و اعلام این پیام به جهان که؛ ترامپ و سیاست فشار حداکثری شکست خورد. این در حالی است که طبق آمار و برآوردها، ایران در شرایط فعلی نمی‌تواند بیش از ۸۰۰ هزار بشکه نفت در روز به‌فروش برساند و به علت وجود تحریم‌های نفتی امکان فروش بیشتر میسر نیست. حال کجای این رفتار بر اساس تدبیر است؟! اینکه ما روی کاغذ بیاوریم ۲/۳ میلیون بشکه نفت در روز می‌فروشیم اما در واقعیت رقم آن به ۱/۵ میلیون بشکه هم نرسد پیام عزت است یا ذلت؟! اینجا حتی بچه‌های «کلاس دوم دبستان» که آقای روحانی از آن‌ها دم می‌زند هم می‌دانند، عدد ۲/۳ میلیون عقلانی نیست.
حتی رئیس مجلس هم در این خصوص اظهار داشت: «گفته می‌شود مجلس سقف درآمد نفتی را بسته است درحالی‌که این‌چنین نیست و«هرچقدر می‌خواهند این سقف را بالا ببرند» ولی باید واقع‌بینانه به شرایط نگاه کنیم.» 
دقیقا امروز یکی از مشکلات ما این است که دولتمردان به مسائل نگاه واقع‌بینانه ندارند و معلوم نیست بر اساس کدام منطقی این‌چنین بودجه‌ای بسته‌شده است.
  طرف مقابل باصداقت به میدان بیاید مسائل حل می‌شود
پایان سخنان عجیب رئیس دولت با پالس مذاکره همراه بود. آقای روحانی خطاب به دولت جدید آمریکا می‌گوید: «ما آمادگی داریم که اگر طرف مقابل باصداقت به میدان بیاید مسائل برجام حل‌وفصل شود. خیلی سریع می‌تواند حل شود. اصلا پیچیدگی حقوقی ندارد، بگویند به تمام تعهدات عمل می‌کنیم ساعت بعد ما هم به همه تعهدات خود عمل می‌کنیم.» این سخنان نشان می‌دهد حتی باوجود توافق هسته‌ای که ثابت کرد آمریکا قابل‌اعتماد نیست، آقای روحانی هنوز هم چشم امید دارد به آن‌ها تا شاید بتوان برجام را زنده کرد. تلخ‌تر آنجاست که حتی ماجرای اعتماد به امضای جان کری هم درس عبرت نشده است. دولتمردان که روزی تضمین امضای دموکراتی چون کری را بلند فریاد زدند و با آن برنامه‌ریزی کردند و نتیجه‌اش شد خروج بی‌دغدغه ترامپ از برجام، حالا از دموکرات دیگر (جو بایدن) انتظار صداقت دارند و منتظر امضای او هستند. البته که امروز همه می‌دانند در دولت اوباما که بایدن معاون اول آن بود تحریم‌های سنگین پایه‌گذاری شد و فرقی بین ترامپ جمهوری‌خواه با بایدن دموکرات نیست و هدف هر دو تضعیف ایران است. آن‌هم که فکر می‌کند با تغییر یک دولت در آمریکا، سیاست‌های این کشور علیه ایران تغییر پیدا می‌کند ساده‌لوحی بیش نیست.
ختم کلام اینکه از آقای رئیس‌جمهور انتظار می‌رود روی صحبت‌های خود تأمل کند و به‌جای فرستادن پالس ضعف به جهان، بیشتر فعالیت کند تا بلکه در ماه‌های پایانی ریاست‌جمهوری‌اش تغییر مثبتی در زندگی مردم رخ دهد. امروز دیگر وقت آن نیست که بین قوای کشور اختلاف به وجود بیاید و معیشت مردم در وضعیت بدتری قرار بگیرد. مشاوران آقای روحانی نیز بهتر است به وی یادآوری کنند رئیس‌جمهور تازه آمریکا قابل‌اعتماد نیست که به‌خاطر او امور کشور به عقب‌افتاده و چشم از توان داخلی برداریم.
همچنین امید آن است که رئیس دولت رویه را تغییر داده و به‌جای کنایه زدن به مجلس، دست دوستی به نمایندگان بدهد و بگذارد مجلس کار قانونی خود را انجام دهد. همان‌طور که آقای قالیباف روز گذشته (شنبه) گفت، دولت به مجلس تهمت نزند و با لایحه بودجه ۱۴۰۰ تورم را بالاتر نبرد و دست در جیب مردم نکند. انتظار عمومی از آقای روحانی این است که در قبال گفته‌های رئیس مجلس که اعلام کرده است «برای حل مشکلات مردم به دولت کمک خواهیم کرد» روی خوش نشان دهد و همکاری کند. 
در بازی دولت – مجلس، توپ در زمین دولت است و ملت منتظر اقدام عملی هستند و نه حرف. امروز حتی یک بچه دبستانی هم می‌داند بهبود شرایط درگرو، کار و همدلی است و دوری از اختلاف.