محمدكاظم انبارلویی 
خطر ظهور دوقطبی‌سازی‌های كاذب در كمین یك رقابت سالم، آزاد و اخلاقی است.
دوقطبی كاذب؛ وحدت، انسجام و امنیت ملی را نشانه می‌گیرد و شكافی پدید می‌آورد كه سرویس‌های امنیتی آمریكا ، انگلیس و رژیم صهیونیستی در آن تخم تخاصم ملی می‌كارند و سوخت اصلی براندازی نرم را از آنجا تأمین می‌كنند.
دوقطبی كاذب با برچسب‌زنی و متلک‌پرانی سیاسی شروع می‌شود با تمسخر و توهین، دروغ و تهمت شارژ می‌شود و جامعه اسلامی را به سمت و سوی انحطاط اخلاقی و سقوط فرهنگ سیاسی پیش می برد.
دوقطبی كاذب باعث دلزدگی و خستگی مردم برای حضور در عرصه‌های سیاسی می‌شود و شكنندگی جامعه را تا حدی بالا می برد كه افراطی‌‌گری و پرخاشگری و رادیكالیسم ارزش می‌شوند!
دوقطبی‌سازی كاذب، عقلانیت سیاسی را تعطیل و به جای آن هیجان‌زدگی سیاسی و تحریک عواطف و احساسات كور  را جانشین می‌كند. 
دوقطبی‌سازی كاذب از انتخابات ۱۳۷۶ وارد فرهنگ رقابت‌های سیاسی شد و در دوسو یا سه‌سوی رقابت اتاق‌های جنگ روانی شكل گرفت كه عمدتا تعزیه‌گردان آن برخی عناصر تصفیه شده در نهادهای نظامی و امنیتی بودند.
این جماعت نگذاشتند یک رقابت اخلاقی سالم در جامعه سیاسی شكل بگیرد، كه از دل آن یک دولت اسلامی با كارگزارانی در تراز نظامات قرآنی و الهی پدید آید.
وقتی «عقل» مغلوب «وهم» می شود، شاهد پدیداری عناصری در سپهر سیاست می شویم كه به مثابه ترمزی در فراروی پیشرفت و توسعه كشور تبدیل می شوند. رها شدن از «وهم» ریاضت می‌خواهد اگر تن به ریاضت ندهیم در حوزه سیاست كه حوزه توزیع قدرت است كم می‌آوریم.
ملت ما پس از تجاوز شهریور ۱۳۵۹ كه از سوی ۸۰ كشور جهان علیه موجودیت انقلاب صورت گرفت و صدام نمایندگی این تجاوز را به عهده داشت به فكر این افتاد به آستانه‌ای از بازدارندگی و حتی اقدام پیشدستانه برسد كه هر متجاوزی را پشیمان كند. 
امروز ما از آن آستانه عبور كردیم و به قدرتی دست یافته‌ایم كه خواب و زندگی را از ژنرال‌های آمریكا و رژیم صهیونیستی در منطقه و جهان گرفته‌ایم. خلق این قدرت محصول عقلانیتی در حكمرانی خوب است كه انسان‌های پاكباخته‌ای چون سرداران شهید ۸ سال دفاع مقدس در ارتش و سپاه و پس از آن سردارانی چون شهید قاسم سلیمانی و سربازانی چون شهید محسن حججی پای آن ایستادند. این شهیدان در عرصه «عقل» كم نیاوردند و خراب‌آباد «وهم» را پشت سرگذاشتند.
آن‌ها این دستاورد را در صحراهای ریاضت جنوب و كوه‌های برافراشته غرب كشور و كیلومترها آن طرف در مرز سوریه، لبنان و عراق در جنگ با وحشی‌ترین تروریست‌های جهان كه رأس آن‌ها آمریكا بود به دست آوردند.
ما در حوزه سیاست متأسفانه چنین دستاوردی نداشتیم و امنیت ملی را در دو فتنه دشمن در مسیر تندباد براندازی نرم استكبار جهانی قرار دادیم.
دشمن شروع كرد به سربازگیری از درون، اكنون برخی از كسانی كه روزگاری مورد مهر و محبت و رأی مردم قرار گرفتند جزء پیاده‌نظام جنگ نرم دشمن سرشماری می‌شوند، همان حرفی را می‌زنند كه از بوق‌های استكباری به گوش ملت می‌رسد.خود را محور حق و باطل و مركز عالم می‌دانند و می‌گویند «دیگ جمهوریت» اگر برای ما نجوشد اجازه نمی‌دهیم برای هیچ‌كس بجوشد.
عقلانیت سیاسی حكم می‌كند ما به فكر تحكیم مبانی «جمهوریت» نظام باشیم و نگذاریم كشور به سمت «سلطنت» و «دیكتاتوری» برود. عقلانیت سیاسی حكم می‌كند به فكر «اسلامی سازی» نظامات تصمیم‌گیری و تسهیل اجرای احكام الهی در نظامات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی باشیم. اما «تكبر» ، «غرور»، «خودبزرگ‌بینی» ، «خودشیفتگی» ، «حسد» ، «حب جاه» و … چونان سیم‌های خاردار درون ما نمی‌گذارند به مرزهای صیانت از منافع و مصالح ملی برسیم.
ما در حوزه سیاست گرفتار «خود» مان هستیم. حركت در این حوزه با موانع بزرگی در داخل و خارج رو‌به‌رو است. همه استعداد نظامی دشمن كه امروز در حوزه نظامی به دلیل قدرت بازدارندگی و قدرت پیشدستانه دلاورمردان سپاه و ارتش و بسیج تعطیل شده، امروز متمركز در حوزه سیاسی است. آن‌ها با تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی می‌خواهند كمر جمهوری اسلامی را بشكنند.
آن‌ها با جنگ روانی كه در بیش از سه هزار كانال تلویزیونی ماهواره‌ای راه انداخته‌اند و با حضور در شاهراه‌های اطلاعاتی و ارتباطی كه روزبه‌روز تجهیز می‌شود، می‌خواهند انقلاب اسلامی را نابود كنند. آن‌ها با رژیم تحریم‌های اقتصادی و با میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در این حوزه می‌خواهند اقتصاد كشور را فلج كنند.
اما ملت ایران و رهبری هوشمند انقلاب اسلامی و برخی كارگزارانی كه دچار «توهم» نیستند و معقول فكر می‌كنند، چون سدّی پولادین در برابر این تهاجم ایستاده‌اند. زیرساخت‌هایی كه امام خمینی (ره) در طراحی نظامات جمهوری اسلامی در قانون اساسی حكیمانه طراحی كرده‌اند و مردم آن‌را به عنوان میثاق ملی پذیرفته‌اند اجازه هر نوع مانور براندازی سیاسی را از آنان سلب كرده است.
انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ آوردگاه كاركرد عقلانیت سیاسی در رقابت‌های معطوف به تأمین منافع ملی و تضمین امنیت ملی است.ان‌شاءالله كسانی كه با احراز صلاحیت از سوی شورای نگهبان پا به این عرصه می‌گذارند، در رفتار و گفتار سیاسی این عقلانیت و آن اخلاق سیاسی را به نمایش بگذارند. آنها هم كه با عدم احراز نتوانستند به این میدان بیایند حداقل نشان دهند در پاسداشت «جمهوریت» نظام سهمی دارند و سرمایه اجتماعی خود را در اضلاع این رقابت اخلاقی حاضرند به نفع امنیت ملی هزینه كنند.