مصطفی هدایی
برای بسیاری شاید سؤال شده باشد که در چهار سال گذشته در تهران چه تحولاتی در حوزه عمرانی و زیرساختی اتفاق افتاده است؟ چرا چهره تهران که در دوره‌ای با ورود اتوبوس‌های نو قرمزرنگ در خطوط ده گانه بی . آر.تی تغییر کرد برای چهار سال تغییری نکرد؟ اتوبوس‌های بزرگ دوکابینی که در دوره مدیریت اصلاح‌طلبان در شهرداری تهران خاک خورده‌تر و کثیف‌تر شدند و نه بر کمیت و نه بر کیفیت آن‌ها افزوده شد. 
کافی است دقت کنید به رنگ و رخ اتوبوس‌های شهری در چهار سال گذشته تا تفاوت مدیریت شهری را بیشتر درک کنید. نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی ازجمله وظایف ذاتی شهرداری‌هاست. شهرداری تهران در یک دوره طلایی در دهه هشتاد و تا اواسط دهه ۹۰، انقلابی در حمل‌ونقل عمومی به‌ویژه مترو و اتوبوس‌رانی ایجاد کرد. افتتاح بیش از دویست کیلومتر خط مترو و نزدیک به ۱۲۰ ایستگاه مترو در کنار ایجاد خطوط اتوبوس‌های تندرو با ورود صدها اتوبوس نو و سرحال، تنها بخشی از این نوسازی بود. تاکسی‌های هیبریدی برای دوره‌ای کوتاه در شهر رخ‌نمایی کردند ولی به ناگهان با ورود اصلاح‌طلبان به خیابان بهشت، رخوت و رکود بر تهران چیره شد. 
اخیرا برخی از اعضای شورای شهر تهران لب به انتقاد از نحوه عملکرد مدیران شهری اصلاح‌طلب در دوره گذشته شورا و شهرداری تهران گشوده و حتی خواهان برخورد قانونی با اهمال‌کاری‌ها و اتلاف هزاران میلیارد تومان از بیت‌المال شده‌اند. 
مهدی اقراریان، در جلسه رسمی شورای شهر در سخنانی نسبت به عقب‌ماندگی‌های بسیار فاحش تهران در دوره  کاری شورای شهر پنجم شهر انتقاد کرد و عملکرد آن‌ها را چنان توصیف کرده که به قول وی مردم باید به خاطر این بلایی که سر تهران آمده خون بگریند. 
یکی از مصادیقی که وی از آن به‌عنوان یکی از ناکارآمدی‌های اصلاح‌طلبان در مدیریت شهری یادکرده، پایانه مسافربری شرق تهران است که این پروژه به خاطر اهمال مدیریتی اموالش در حال سرقت است و راه‌اندازی نیز نشده است. 
پایانه مسافربری شرق که می‌توانست بخش عمده‌ای از مسافرت‌های برون‌شهری شرق تهران را پوشش دهد، بیش از ۸۰ درصد پیشرفت فیزیکی و زیرساختی داشت ولی این پروژه از سال ۹۶ به بعد متوقف شد و هرگز نیز شهرداران جدید تهران به سمت راه‌اندازی آن نرفتند. 
بلایای مدیریتی اصلاح‌طلبان در چهار سال گذشته کم نبوده است. کمبود وحشتناک اتوبوس شهری، عدم راه‌اندازی خطوط جدید متروی تهران باوجود پیشرفت فیزیکی قابل‌توجه، رها کردن پروژه‌های نیمه‌کاره، بی‌توجهی به راه‌اندازی مراکز فرهنگی و اجتماعی ازجمله سینما، تئاتر، مسجد، عدم توجه به فضای سبز تهران و توسعه و آبادانی بوستان‌ها و پارک‌ها و … تنها بخش کوچکی از خشکسالی مدیریتی در چهار سال گذشته بوده است. 
شاید برخی نقد داشته باشند که مدیران جدید شهری باید با نگاهی روبه‌جلو حرکت کنند و بازگشت به عقب نداشته باشند. ولی اینجا حتما باید به گذشته پرداخت تا تفاوت مدیریتی میان مدیریت لیبرال منش یکجانشین و مدیریت جهادی و میدانی برای مردم محرز شود. یک روز عقب افتادن پروژه‌ها در تهران به معنای کاهش زیست‌پذیری پایتخت است. ازاین‌رو چهارسال عقب‌ماندگی تهران به خاطر مدیران مدعی اصلاح‌طلب که ناکارآمدی‌شان برای همگان به اثبات رسید، یک بحران و چالش جدی است. مرور و یادآوری ناکارآمدی اصلاح‌طلبان در مدیریت شهری باعث می‌شود تا آن‌ها از فرصت سوءاستفاده نکنند و با سم‌پاشی و غبارآلود کردن فضا، عملکرد تأسف‌بار آن‌ها به حاشیه نرود. 
در دو ماه گذشته، رسانه‌ها و فعالین اصلاح‌طلب سعی کردند تا با استفاده از برخی از حواشی در انتصابات در شهرداری، مجالی برای فرار مدیران ناکاربلد اصلاح‌طلب از پاسخگویی فراهم سازند ولی آن‌قدر مدیریت این مدعیان زیان‌بار بوده که هیچ راه گریزی نیست! 
در شرایط کنونی می‌بایست از کارهای نکرده شهرداران اصلاح‌طلب و شورای شهر پنجم تهران، اطلسی آماده شود تا پس از تکمیل و راه‌اندازی آن‌ها در دور جدید، افکار عمومی به‌صورت عینی واقعیت‌های مدیریتی را درک کنند. همچنین بنابر توصیه رهبر معظم انقلاب اسلامی، روزشمار بر روی پروژه‌ها باید نصب شود تا مردم آغاز و پایان هر پروژه را هرروز رصد کنند. در دوره‌ای روزشمار در کنار پروژه‌های عمرانی تهران خودنمایی می‌کردند که با ورود مدیران اصلاح‌طلب این ایده به کنار رفت، حال مجالی پیش‌آمده تا بار دیگر این اقدام حسنه تکرار شود.
به‌هرحال وظایف اعضای شورای شهر ششم و مدیریت جدید شهر تهران بسیار سنگین است. آن‌ها باید از زیر آوار مدیریتی لیبرال و اصلاح‌طلب چهره تهران را از غبار و گردوخاک بزدایند و نور مدیریت جهادی و میدانی را بر آن بتابانند تا به این وسیله پس از چهار سال برزخ مدیریتی، مردم طعم واقعی توسعه شهری را بچشند.