سید اسماعیل قاضی 
مدتی است که لایحه رتبه بندی معلمان به بهانه کمبود اعتبار در مجلس شورای اسلامی معطل مانده و بارگذاری نشده، راه حل های مختلفی برای برون رفت از این بن بست پیشنهاد شده که ناظر به زمان اجرای رتبه بندی و یا اجرای آن در دو یا سه مرحله است. اخیرا نیز کمیسیون آموزش مجلس گویا می خواهد با همکاری  مسئولان ذی مدخل در موضوع رتبه بندی مجددا درباره بند ۷ لایحه ( ۸۰ درصد هیئت علمی) تصمیم گیری نماید. نگارنده هم اکنون، خطر اجرای رتبه بندی در چند مرحله و در طی چند سال را گوشزد کرده و تأکید می کنم هیچ تضمینی وجود ندارد، اگر این ایده عملیاتی شود، در سنوات آینده مراحل بعدی به درستی و به‌موقع اجرا و اِعمال شود.  
مگر از عمر همین سند تحول بنیادین آموزش و پرورش که رتبه بندی بخشی از آن سند است ۱۰ سال نمی گذرد، چرا تا کنون اجرا نشده است؟
مگر از تصویب لایحه خدمات کشوری بیش از یک دهه نمی گذرد، چرا هنوز تمام ظرفیت های این قانون مانند فوق العاده ویژه به درستی اجرا نشده است ؟
این نمونه ها را مثال زدم که بدانید چنانچه رتبه بندی به صورت چند مرحله ای تصویب شود؛ به صرف تصویب شدن رتبه بندی هیچ تضمینی وجود ندارد که در آینده به موقع اجرا شود، لذا پیشنهاد می کنم که دوستان و همکاران با مسئولین رایزنی کنند تا حداکثر بودجه مورد نیاز را اختصاص دهند و چنانچه در سال جاری بودجه اختصاص داده شده برای اجرای تمام سال کافی نبود، رتبه بندی را به‌طور کامل اجرا کنند ولو اینکه از مهر یا حتی دیرتر اجرا شود. اجرای کامل اما با چند ماه تأخیر بهتر  از این است که ازفروردین اجرا شود اما در چند مرحله و طی چند سال.  حتی آن عده از همکارانی که قبل از اجرای رتبه بندی به افتخار بازنشستگی نايل می شوند در اجرای همسان سازی از منافع اجرای کامل رتبه بندی بیشر منتفع می شوند. با توجه به اینکه هر سال ( به ویژه دو سه سال آینده ) تعداد بیشتری از همکاران بازنشست می شوند؛ اجرای رتبه بندی به‌صورت چندمرحله ای و موکول شدن آن به سنوات آینده باعث می شود تعداد بیشتری از همکاران متضرر شوند.