|محسن پيرهادي – مديرمسئول|
سال‌ها پيش، نتايج يک پژوهش را ديده بودم که در مورد سابقه کاري سياستمداران و مسئولان موفق چند کشور غربي و شرقي انجام شده بود. جالب بود که درصد بالايي از مديراني که در نظرسنجي ها، موفق ارزيابي شده بودند، سابقه خبرنگاري، روزنامه‌نگاري يا فعاليت در حوزه رسانه داشتند. طبيعي هم هست، چه اين‌که خبرنگار، همه روزه با مشکلات مردم، نارسايي‌ها، ناکارآمدي‌ها و فرآيندهاي غلط سر و کار داشته و بيش از ديگران، اشکالات را مي‌شناسد. خبرنگاري، پيشه مقدسي است، زيرا هدفش ايجاد دانايي و اطلاع رساني‌است و دانستن، امري مقدس است.
مرتب شنيده‌ايد که خبرنگاري شغل دشواري است و به همين دليل، در دسته مشاغل سخت و زيان آور قرار مي‌گيرد. احتمالا دلايل اين موضوع را هم شنيده ايد، خبرنگاري شغلي با استرس بسيار بالا و درآمد نامتناسب با ميزان کار است. خبرنگاري، روز و شب نمي‌شناسد، چه اين که در بسياري از مشاغل، در ساعت پايان کار، ذهن فرد شاغل کاملا از کار خود فارغ مي‌شود، اما خبرنگار، وقتي پس از يک روز پرمشغله به خانه مي‌رسد، گويي تازه پرونده‌هاي جديدي در ذهنش گشوده مي‌شود، يعني خبرنگاري شغلي است که هر لحظه، در خانه، در زمان فراغت و حتي در سفر، کاملا همراه فرد است. همه اين‌هادرست، اما اگر از من بپرسيد، مي‌گويم هيچ يک از اين موارد دليل اصلي سختي شغل خبرنگاري نيست. خبرنگاري به دو دليل بسيار دشوار است، اول آن که با دانستن و آگاهي بخشي سر و کار دارد و به نوعي تعليم است، از اين رو خبرنگار، مرارتي پيامبرگونه را تحمل مي‌کند و براي افزايش آگاهي يکايک شهروندان جامعه خود، دائما در تکاپوست و حرص مي‌خورد. وجه دوم، آن است که خبرنگار، به واسطه شغل خود، بيش از ديگران از مشکلات مردم و آسيب هاي اجتماع مطلع است و عمده حرف و سخن و کارش، روايت درد مردم است.
نکته مهمي که در اين جا بايد خاطرنشان شود، نحوه مواجهه صاحبان قدرت با خبرنگار است. حتما اين روزها در خبرها ديده ايد که اغلب مسئولان به خبرنگاران، تبريک مي گويند و جايگاهشان را ارج مي نهند، کمتر مسئول تراز اول و دومي وجود دارد که در اين چند روز، از خبرنگاران حوزه خود تجليل نکرده باشد، اما کمتر خبرنگاري هم هست که از نحوه برخورد اغلب مسئولان با فعالان رسانه، راضي باشد. احترام به خبرنگار، تنها احترام به شخص او نيست، بلکه تعظيم جايگاه صدها و هزاران شهروندي است که مطالب او را مي‌خوانند يا مي‌شنوند. خبرنگار، زينت المجالس نيست که تنها در برخي اوقات دعوت شود و سالي هم يک بار، از زحماتش تقدير شود. بايد در برابر خبرنگاران متواضع، مسئوليت پذير و پاسخگو بود، چرا که هر يک از آن‌ها، نماينده قشر عظيمي از مردم هستند.