وحید عظیم‌نیا
اصطلاح «حقوق بشر» بیشتر از آنکه معرف تأمین حقوق آحاد بشر عصر کنونی باشد رمزی برای اعمال فشار به کشور‌های غیرهمسو با چند دولت موسوم به ابرقدرت ازجمله رژیم آمریکاست که ازقضا از طریق سازوکار‌های به‌ظاهر حقوقی و بین‌المللی تحمیل می‌شود والا طبق ماده ۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر مگر نه آن است که «تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و ازلحاظ حیثیت و کرامت و حقوق باهم برابرند. همگی دارای عقل و وجدان هستند و باید با یکدیگر باروحیه‌ای برادرانه رفتار کنند» و طبق ماده ۲ همین اعلامیه «هر کس می‌تواند بی‌هیچ گونه تمایزی، به‌ویژه از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، دین، عقیده سیاسی یا هر عقیده دیگر  و همچنین منشأ ملی یا اجتماعی، ثروت، ولادت یا هر وضعیت دیگر، از تمام حقوق و همه آزادی‌های ذکرشده در این اعلامیه بهره‌مند شود. به‌علاوه نباید هیچ تبعیضی به عمل آید که مبتنی‌بر وضع سیاسی، قضائی یا بین‌المللی کشور یا سرزمینی باشد که شخص به آن تعلق دارد، خواه این کشور یا سرزمین مستقل، تحت قیومیت یا غیر خودمختار باشد، یا حاکمیت آن به شکلی محدود شده باشد» و از همه مهم‌تر طبق ماه ۳ همین سیاهه «هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.»، اما آیا به این حقوق از سوی همان قدرت‌های سیاسی موسوم به ابرقدرت جامه عمل پوشانده می‌شود؟ اگر این است چرا رژیم وحشی صهیونیستی در مقابل دید‌گان به‌ظاهر بینای انواع نهاد‌های مدعی حقوق بشر ازجمله کمیساریای عالی حقوق بشر در سازمان ملل متحد آشکارا به مردم مظلوم فلسطین ظلم کرده و سرزمین‌های آن را غصب و جان آن‌ها را می‌گیرد؟ و یا چرا دبیرکل وقت سازمان به‌اصطلاح ملل متحد! با وقاحت تمام نام رژیم کودک‌کش سعودی را از فهرست سیاه خارج می‌کند و علت آن را تهدید این رژیم به قطع کمک‌های مالی اعلام می‌کند! پس در جهانی که معادلات آن براساس زر و زور است چه انتظاری از تأمین حقوق بشر و تضمین آن است؛ قرینه هم که الی‌ماشاءالله.
خانم «میچِل باچِلِه» با نام کامل و طولانی «بِرونیکا میچِل باچِلِه خِریا» که پیش‌تر ردای ریاست جمهوری شیلی را به تن داشت، ۲۰ مرداد ۱۳۹۷ از سوی مجمع عمومی سازمان ملل به‌عنوان کمیسیونر  عالی حقوق بشر سازمان ملل منصوب شد. از باچله حدود ۷۰ ساله
نقل  است که بنا دارد از این کرسی برای مبارزه با خشونت در پهنه گیتی استفاده کند، ولی گویا یمن ، بحرین ، فلسطین ، افغانستان ، عراق ، لبنان ، نیجریه ، میانمار و … جزئی از پهنه گیتی نیست که رژیم وحشی آمریکا به‌اتفاق نوچه‌های منطقه‌ای خود همچون عربستان سعودی از هیچ جنایتی علیه مردم این کشور‌ها دریغ نمی‌کنند و مع‌الأسف منابع مسلمانان از سوی دشمنان امت اسلام غارت و به جیب شبکه جهانی صهیونیسم سرریز می‌شود تا در قبال آن تازه‌ترین تسلیحات کشتار ملت روانه منطقه ما شود تا علیه زن و مرد و کودک و پیر استفاده شود؛ آن‌هم در غیاب مدعیان حقوق بشر.
کمیسر عالی به‌اصطلاح حقوق بشر سازمان ملل متحد در تازه‌ترین اقدام قابل‌تأمل و البته مداخله‌گونه، اظهارات خلاف واقع درباره هموطنان ما در استان‌های عزیز مرزی همچون کردستان و خوزستان و سیستان‌وبلوچستان داشته است؛ گویا همان دلار‌های سعودی چشمان او را برای دیدن مراسم تشییع تاریخی قهرمان ملی کشورمان حاج قاسم سلیمانی در استان غیور خوزستان نابینا کرده است. باچله در حالی از اصطلاح «اقلیت» برای هموطنان استفاده کرده که نه‌تنها اقلیت نبوده و نیستند بلکه طبق اصل‏ ۱۹ قانون اساسی کشورمان، «مردم‏ ایران‏ از هر قوم‏ و قبیله‏ که‏ باشند از حقوق‏ مساوی‏ برخوردارند و  رنگ‏، نژاد، زبان‏ و مانند این‌ها سبب‏ امتیاز نخواهد بود» و همین رویه در طول چهار دهه گذشته جاری و ساری بوده است. ازقضا آنجا‌هایی که به این اصل مهم بی‌توجهی صورت گرفته از سوی طیفی بوده که با غرب‌باوری مقلد آموزه‌های غرب بوده و دینشان سیاسی است تا آنکه سیاستشان دینی باشد.
ادعای کمیسر عالی به‌اصطلاح حقوق بشر سازمان ملل متحد درباره هم‌وطنانمان در حالی است که علی باقری دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان، طی پیامی در حساب توییتری خود به ادعای «میچل باچله» واکنش نشان داد و نوشت: اقوام ایرانی اقلیت نیستند، همه ایران هستند. اگر پرده‌های سیاست مانع سفر شما به ایران نمی‌شد و اجازه پیدا می‌کردید از نزدیک واقعیت‌های ایران را ببینید، متوجه می‌شدید که چطور لُر، کُرد، تُرک، تُرکمن، عرب، بلوچ، فارس و… در برابر بیگانه فریاد می‌زنند: ایرانی هستیم.البته بدیهی است مردم استان‌های مرزی همانند مردم سایر استان‌های میهنمان از وضع اقتصادی موجود ناراحت باشند و به طبق منویات رهبر انقلاب در دیدار مردم استان مرزی آذربایجان‌شرقی «ما هرگز پنهان نکردیم، بازهم پنهان نمی‌کنیم که در بخش‌هایی هم عقب‌ماندگی داریم؛ عقب‌ماندگی‌هایی که به‌هیچ‌وجه قابل‌قبول نیست.
 در این عقب‌ماندگی‌ها مقصر خود ما هستیم، خود ما مسئولین مقصریم؛ مردم هم در یک بخش‌هایی ممکن است دخالت داشته باشند. این عقب‌ماندگی‌ها باید جبران بشود؛ این به خاطر انقلابی عمل نکردن ما است. ما هر جا انقلابی عمل کردیم، عقب‌ماندگی نداشتیم، هر جا از انقلاب کوتاه آمدیم، یک حرکت غیرانقلابی و حرکت ناشی از کسالت و بی‌توجهی انجام دادیم، عقب‌ماندگی به وجود آمد؛ که در درجه اوّل، مسئله معیشت طبقات فقیر است، ما در این زمینه عقب‌ماندگی داریم و اختلاف و شکاف طبقاتی هست. البته این را هم بگویم، در همین زمینه‌ای که ما عقب‌ماندگی داریم، در مقایسه‌ با قبل انقلاب به‌مراتب جلو هستیم. این‌که کسی خیال کند که وضع قبل از انقلاب مثل وضع امروز بود، اصلا این‌جور نیست.»به‌هرروی عقب‌ماندگی در حوزه اقتصاد ازجمله حوزه معیشتی مردم که محدود به چند استان نبوده و همه مردم ایران را تحت‌تأثیر قرار داده است به دلیل انقلابی عمل نکردن مسئولان بوده و اگر مسئولان اجرایی انقلابی انتخاب شوند حتما این مشکل جبران خواهد شد ان‌شاءالله؛ بنابراین تلاش «میچِل باچِلِه» برای ایجاد شکاف و اقلیت خواندن برخی مردم  نشان می‌دهد این نهاد ابزاری در دست کشور‌های به اصلاح ابرقدرت قرار گرفته تا از «حقوق بشر» به‌عنوان ابزار جدید برای اعمال فشار به کشورمان استفاده کنند.