|مسعود پيرهادي – سردبير|
ديدار رهبر معظم انقلاب با جمعي از جهادگران و ارسال پيام تکميلي به آنان، فارغ از نشانه اي بر ميزان اهميت امر، نکات درس آموزي دارد که به آن مي پردازيم. ايشان در آن ديدار بر «پيشرفت بدون حد در انديشه و کار جهادي»، «لزوم تبديل حرکت‌هاي جهادي به گفتمان عمومي» و «لزوم ثبات قدم در صراط مستقيم» تأکيد کردند و در پيام به جوانان گروه‌هاي جهادي و بسيج سازندگي، ۹ نکته را متذکر شدند.
تذکر اين نکته که مهمتر از نفس کار جهادي، اين انديشه، حد و مرزي ندارد و لحظه به لحظه و همواره بايد ادامه داشته باشد و افق هاي جديدي را ترسيم و تثبيت کند بسيار کليدي است.
خداوند متعال در قرآن کريم فرموده است: «وَالَّذينَ جاهَدوا فينا لَنَهدِيَنَّهُم سُبُلَنا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ المُحسِنينَ؛ و آنها که در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد کنند، قطعاً به راه‌هاي خود، هدايتشان خواهيم کرد؛ و خداوند با نيکوکاران است.» وعده خدا به مجاهدان في سبيل الله، هدايت است. وعده خدا به مجاهدان و کساني که اهل احسان هستند معيت است و چه چيز بالاتر از همراهي و معيت خداوند؟ حال چنانچه روحيه و گفتمان جهادي به يک گفتمان عمومي در جامعه تبديل شود، هدايت عمومي شامل حال اجتماع خواهد شد و آن وقت است که برکات از آسمان و زمين خواهد رسيد.
نکته مهم ديگر به ثبات قدم و پيوستگي در مجاهدت است. مجاهد گاه تند و گاه خسته، معلوم نيست به سرمنزل مقصود برسد، اما مجاهد آهسته و پيوسته و با ثبات قدم، واصل خواهد شد. حاشيه صراط مستقيم، مملو از سبل متفرقه است و گرايش به آنها ادامه مسير در صراط مستقيم را به خطر مي اندازد. مثل جهادگرهاي موسمي مثل عابدان است و مثل جهادگران ثابت قدم، مثل عباد الله. عابد گاهي بر سر سجاده است به عبادت مي پردازد و وقتي از سجاده بلند شود، گويي عبادتش تمام شده؛ اما عبد، لحظه به لحظه در حال عبوديت است، چه سر سجاده، چه محل کار، چه اردوي جهادي و چه در کنار خانواده؛ عمده، ثبات قدم است در صراط مستقيم نه حالي که گاه بيايد و گاه برود.
اما پيام تکميلي رهبر معظم انقلاب هم آموزشي و هم پرورشي بود. قبل از هر چيز، مجاهدت جوانان جهادگر را ارج مي نهند و از آن تقدير مي کنند و متواضعانه حتي خويشتن را ادا کننده حق شکرگزاري از عمل آنان نمي دانند و خداي شکور را طرف حساب مجاهدان مي کنند. مثل هميشه سپاسگزار هستند اما افق را به آنچه هست، محدود نمي کنند و توقع بيشتر از وضع موجود دارند چرا که ايشان بهتر از هر کس مي دانند ظرفيت وجودي اين جوانان، وراي آن چيزي است که الان مي بينيم. کار سازماني، تشکيلاتي و چارچوب دار، نبايد جهادگر را از کارهاي به ظاهر کوچک و يدي غافل کند، گاه برکتي که در خوشحال کردن يک پيرزن روستايي هست بيش از کارهاي به ظاهر بزرگتر است. کمااينکه در سيره اهل بيت عليهم السلام هم توجه شخصي آن ذوات مقدسه به امور اينچنيني هويداست.
​​​​​​​معارف اسلام سرشار از درس هايي مبني بر لزوم انفاق، تعاون در بِرّ و تقوا، نفع رساندن به مردم و قيام به قسط و امثال اينها است؛ بايد اين جنبه هاي معارف اسلام را پيش روي جوانان و مردم عزيز قرار داد تا عزم عمومي و گفتمان عمومي خدمت به خلق براي رسيدن به عدالت و پيشرفت شکل بگيرد. مجاهد و خادم مردم قبل از خدمت گيرنده، بهره مند مي شود. همواره جهادگران، واقف و آگاهند که مثلا اين اردوي سازندگي قبل از ساختن پل و خانه و مسجد، دل و روح و جان آنها را مي سازد. جهادگر قبل از هر چيز بايد به تعمير اخلاق و ايمان خود بپردازد که البته برخي از اين اوصاف در حين جهاد، حاصل مي شود و برخي به تربيت و مراقبه بيشتر نيازمند است. خدا رحمت کند مرحوم حاج عبدالله والي را که شعارش اين بود؛ بشاگرد را بشاگردي بايد بسازد؛ جهادگران بايد از جوانان و اهالي آن منطقه در خدمت رساني و سازندگي کمک بگيرند و آنها را شريک کنند تا با اين کار، خدمتي به خود آنان نيز کرده باشند و آنها را با کار و جهاد بيشتر آشنا و درگير کنند. هر چه جماعت و گروه‌هاي جهادي همبستگي و تعاون و هماهنگي بيشتري داشته باشند، منشأ خدمات بزرگتري خواهند شد که البته ملاحظه اين امر هم درگير نشدن در پيج و خم اداري مرسوم است. براي متقاعدسازي مردم در جهت تشکيل گفتمان عمومي و همچنين تبليغ و گسترده سازي فرهنگ جهادي مي بايست با هنرمندي ظرفيت هاي موجود و خدمات ارائه شده را به سمع و نظر مردم رساند تا سايرين هم به اين امر تشويق شوند و از زيبايي آن لذت ببرند.