|مسعود پيرهادي – سردبير|
سخنان مقام معظم رهبري در روز گذشته که پيرامون مذاکره با آمريکا و سياست‌هاي خصمانه اين کشور در برابر ايران اسلامي ايراد شد، از چند جهت قابل‌بررسي است و زوايا و نکاتي دارد که خواندنش خالي از لطف نيست:
اول. سخنان معظم له در باب نکوهش مذاکره با آمريکا يک استدلال روشن و منطق ساده و شفاف دارد: آمريکا در حال پياده کردن سياست فشار حداکثري است و از تمام ابزارهايش استفاده مي‌کند تا ايران را به تسليم و پذيرش زور وادارد. اگر ما کوتاه بياييم و سر ميز مذاکره بنشينيم، طرف مقابل چنين برداشت خواهد کرد که فشار حداکثري جواب داده و ازاين‌پس، در تمام چالش‌هاي في‌مابين، از آن بهره خواهد جست و درنتيجه، ايران عزيز ما ديگر رنگ آسايش نخواهد ديد.
تابه‌حال ديده‌ايد که يک منطق مستحکم در عرصه سياست بين‌الملل، اين‌چنين ساده و شفاف شرح داده شود، طوري که حتي قابل‌طرح براي کودکان باشد. از اين منظر، بيان سياست‌هاي کلان و پيچيده بين‌المللي و باز کردن مشت دشمن مکار با عباراتي ساده، حقيقتاً سهل و ممتنع و يادآور فرمايشات بنيان‌گذار کبير انقلاب اسلامي است.
دوم. پيش‌ازاين، مقام معظم رهبري بارها در سخنانشان، مذاکره با آمريکا را بي‌فايده دانستند، اما بنا به استدلالي که ذکر آن رفت، در شرايط فعلي، مذاکره با آمريکا، نه‌تنها بي‌فايده بلکه به‌شدت مضر و داراي آثار زيانباري براي امروز و فرداي ايران خواهد بود.
سوم. تأکيدات چندباره و صريح رهبر معظم انقلاب و بستن تمام منافذ استثنا در امر مذاکره با‌ آمريکا، به‌خوبي روشن است. ايشان، علاوه بر اين‌که پيش‌ازاين هم مرتباً در رد مذاکره با آمريکا، فرمايشاتي داشته‌اند، روز گذشته، ممنوعيت مذاکره با آمريکا را با سه عبارت روشن، تعميم داده‌اند. «هيچ مسئولي»، «در هيچ سطحي» با آمريکا مذاکره نخواهد کرد، «نه در نيويورک و نه در غير آن». اين يعني تمام مسئولان کشور متفق القولند و به خلاف سياست‌ها و اظهارات آشفته مقامات آمريکايي که يک روز از مذاکره بدون پيش‌شرط و روز ديگر از مذاکره با ۱۲ شرط سخن مي‌گويند، هر عقل سليمي در ايران، از مضرات مذاکره با آمريکاي عهدشکن آگاه است و سياست قطعي جمهوري اسلامي، ايستادن در برابر فشار حداکثري دولت آمريکاست.
چهارم. به فرض آن‌که آمريکاي جنايتکار به تمام تعهدات خود بازگشت و نقض عهد را کنار گذاشت، در آن صورت مسئولان ما مي‌توانند براي آغاز «مذاکره» با آمريکا تصميم‌گيري کنند، تأکيد مي‌کنم که «مذاکره» و نه «تسليم و وادادگي» و «قبول کردن تمام خواسته‌هاي سلطه طلبانه طرف مقابل»، چراکه طرف آمريکايي از مذاکره اين را مي‌خواهد. البته پاسخ روشن رهبر معظم انقلاب به اين نوع از مذاکره، آن‌قدر زيباست که بايد بارها نوشت و خواند و تکرار کرد: « خيلي خب، بروند با آن‌کساني که به‌عنوان گاو شيردهِ آن‌ها عمل مي‌کنند، هر جور مي‌خواهند همين‌طور مذاکره کنند؛ امّا جمهوري اسلامي، جمهوري مؤمنين است، جمهوري مسلمينِ لِلّه است، جمهوري عزت است؛ مذاکره‌اي که بنشينند حرف اين‌وآن را قبول کنند، [در آن معنا ندارد.]»