اخبار ویژه »
شناسه خبر : 60225
پرینتخانه » اجتماعی, اسلایدر, مطالب روزنامه
تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ - ۲۲:۰۰ |
طبق قانون، خدمات مربوط به‌سلامت روان باید تحت پوشش بیمه‌ای قرار گیرد
جا ماندن بیمه‌ها از پوشش سلامت روان
پس از بروز نخستین نشانه‌ها و یا علائم یک بیماری جسمی به پزشک مراجعه می‌کنیم و در نقطه مقابل، علائم و تلنگرهای روانی را نادیده می‌گیریم، نه این‌که نسبت به عواقب این بیماری خاموش بی‌تفاوت باشیم، اما سوای برچسب‌زنی و تابو بودن این مسئله در جامعه ، به علت بهای گزاف خدمات روان‌درمانی، گزینه یا چاره دیگری پیش روی ما نیست.
گروه اجتماعی
پس از بروز نخستین نشانه‌ها و یا علائم یک بیماری جسمی به پزشک مراجعه می‌کنیم و در نقطه مقابل، علائم و تلنگرهای روانی را نادیده می‌گیریم، نه این‌که نسبت به عواقب این بیماری خاموش بی‌تفاوت باشیم، اما سوای برچسب‌زنی و تابو بودن این مسئله در جامعه ، به علت بهای گزاف خدمات روان‌درمانی، گزینه یا چاره دیگری پیش روی ما نیست. حتی در این روزها که جیب‌هایمان از هر زمان دیگری خالی‌تر است، نسبت به مداوای امراض جسمی هم تعلل کرده و تا بتوانیم از قدم گذاشتن در مسیر درمان اجتناب می‌کنیم. به هر ترتیب، بیماری‌های روحی و روانی نیز همچون کسالت‌های جسمی، باید در سطوح گوناگون درمان شود. عدم پیگیری‌های درمانی در مراحل اولیه، پیامدهای گسترده و حادتر شدن بیماری را به دنبال دارد. بالا بودن هزینه درمان، موضوعی است که همواره مردم را از مراجعه به مطب‌های روانپزشکی و روانشناسی بازداشته است.
در شرایطی که وضعیت اقتصادی، معیشت مردم را با مشکل مواجه کرده است، مطابق دیدگاه بسیاری از افراد منطقی به نظر نمی‌رسد که برای ۴۵ دقیقه صحبت با روانشناس، دستکم ۱۳۰ هزار تومان حق مشاوره پرداخت شود. بیمه‌ها نیز تا به امروز زیر بار تأمین این هزینه نرفته‌اند. درسال‌های اخیر اوضاع به سمتی هدایت‌شده که هرروز خشونت، افسردگی و بدخلقی در جامعه پررنگ‌تر شده تا جایی که تلاش برای گنجاندن پرداخت هزینه خدمات درمان بیماری‌های روحی و روانی، به‌عنوان بخشی از وظایف سازمان‌های بیمه از چند سال پیش آغازشده اما به روایت رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور، مسئله اصلی سازمان‌های بیمه مشکلات مالی است. آن‌ها معتقدند که «تعرفه خدمات روانشناسی و مشاوره بالا ست و ازنظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه نیست، ازاین‌رو دولت باید به آن‌ها سوبسید اختصاص دهد.» دکتر محمد حاتمی خواستار ورود مجلس به این موضوع شده، چراکه به گفته او، بسیاری از خدمات پزشکی یارانه دریافت می‌کنند و با دادن سوبسید به بیمه‌ها، اقشار کم‌درآمد و بی‌بضاعت می‌توانند از خدمات روانشناسی و مشاوره بهره‌مند شوند.
رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره قبول دارد که هزینه‌های مراجعه به روانشناس بالاست و تأکید می‌کند که بیمه‌های پایه و خدمات اجتماعی باید به این مسئله ورود کرده و تعرفه‌ها مشخص باشد. هرچند تعرفه خدمات روانشناسی و مشاوره در سال ۱۴۰۰ برای جلسه‌ای ۴۵دقیقه‌ای، بین ۱۳۰ تا ۱۸۷هزار تومان تعیین و به تصویب هیئت دولت رسیده اما اغلب روانشناسان و روانپزشکان توجهی به این موضوع ندارند و برخی به دلیل شهرت و محبوبیت و اعتبار بالا در نزد جامعه، از تعرفه‌های مصوب پیروی نکرده و مبالغ موردنظر خود را از بیمار دریافت می‌کنند. گاه تعرفه دریافتی با صرف زمانی کمتر از حد استاندارد برای مراجعین به ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان هم می‌رسد!
افزایش میزان اختلالات روانی در دوران کرونا
بهداشت روانی جامعه در معرض خطر است. هنگامی‌که استرس و فشار روحی و روانی در جامعه افزایش یابد، بهداشت روان خانواده‌ها نیز به خطر خواهد افتاد. بهداشت روان در مثلثی تعریف می‌شود كه سه ضلع آن را جامعه، ژنتیك و موقعیت شغلی و خانوادگی فرد تعریف می‌کند و مادامی‌که فشارهای اجتماعی و اقتصادی افزایش یابد، بیماری‌های روحی و روانی بروز می‌کند. آمارها نیز در تأيید این مسئله، از ابتلای ۲۳ درصد جمعیت کشور به اختلالات روانی خبر می‌دهند. اما پس از شیوع کرونا وضعیت به‌مراتب بدتر شده است، این بیماری همه‌گیر، تغییراتی در زندگی ایجاد کرده و احساساتی همچون اضطراب، انزوا و ناامیدی را برانگیخته، دبیر کمیته تخصصی سلامت روان کووید ۱۹ ضمن بیان این‌که کرونا اختلالات روانی را تشدید کرده، با تکیه بر نتایج یک پژوهش روایت کرده است که ۲۹/۷ درصد از جمعیت کشور به اختلالات روانی کرونا دچار شده‌اند.
این پژوهش بر روی ۲۵ هزار نفر از جمعیت ایران انجام شده و احمد نوربالا اعلام کرده است که میزان اختلالات روان در دوران کرونا به‌شدت افزایش یافته و طبق جزئیات منتشرشده، از جمع ۱۴/۹درصد جمعیت مورد مطالعه که دچار کرونا شده بودند، ۳۹/۶ درصد مشکلات روانشناختی داشتند. همچنین، در این پژوهش مشخص شد که ۴ درصد افراد یکی از عزیزان خود را ازدست‌داده بودند که میزان مشکلات روانشناختی در این ۴ درصد، ۴۰/۸ درصد بود.
گزارش‌ها حکایت از آن دارد که مصرف داروهای آرام‌بخش و ضداضطراب در مدت همه‌گیری کرونا بیشتر شده و برخی روانپزشکان ضمن تأيید این موضوع، عنوان کرده‌اند که در مقطعی، برخی از این داروها مثل تریازولام، زولپیدم، دیازپام، تمازپام، لورازپام، زاناکس (آلپروزولام) به دلیل افزایش مصرف جامعه، نایاب و یا کمیاب شده بودند.
عدم مراجعه ۶۶ تا ۷۵ درصد افراد برای درمان
سوای آنکه به مسئله پراهمیت بهداشت و سلامت روان در طول دوران کرونا از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توجه نشده، باید تصریح کرد که جامعه ما به علت مصائب اقتصادی و بیماری کرونا و هزینه‌های بیشتری که بر خانواده تحمیل‌شده و موضوعاتی نظیر بیکاری، نگرانی برای آینده، افسردگی، غم از دست دادن عزیزان و مواردی دیگر مستعد انواع اختلالات روانی است اما ازآنجایی‌که درمان بیماری‌های روانی پرهزینه است و تحت پوشش بیمه قرار ندارد، اغلب افراد قید درمان خود را می‌زنند و بیم آن می‌رود که روان جامعه آشفته‌تر و پریشان‌تر شده و ویروس ناامیدی و کاهش انگیزه قاطبه جمعیت را فراگیرد.
آمارها گویای این واقعیت ناگوار است که بین ۶۶ تا ۷۵ درصد افراد دارای اختلال روانی برای درمان به روانپزشکان، روانشناسان و متخصصان سلامت روان مراجعه نمی‌کنند. این آمار را احمد حاجبی مدیرکل دفتر سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارائه کرده و درعین‌حال گفته است که مطالعات در دنیا نشان می‌دهد در کشورهای با درآمد متوسط ۷۵ درصد افراد دارای اختلال روانی مانند افسردگی و اضطراب از خدمات درمانی استفاده نمی‌کنند. این میزان یک رقم جهانی است و در ایران بین ۶۶ تا ۷۵ درصد است.
با وقوع هر بحران، باید از همان لحظات ابتدایی در حوزه سلامت روان مداخلات کارشناسانه صورت گیرد و به گفته حاجبی، سازمان بهداشت جهانی نیز در تأیید این ادعا کمک‌های اولیه روانشناختی را از یک دهه گذشته تعریف کرد، از همین رو اهمیت این حوزه نباید نادیده گرفته شود.
بر اساس نتایج مطالعه‌ای کشوری در طول ۱۲ ماه که مدیرکل دفتر سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به آن اشاره‌کرده، دوسوم افراد مبتلا به اختلالات سلامت روان ازجمله اضطراب و افسردگی، از هیچ خدمتی بهره‌مند نشدند. در میان باقی افراد نیز، فقط ۵۲ درصد از خدمتی با حداقل‌های استاندارد لازم، طبق تعاریف سازمان بهداشت جهانی برخوردار شدند.
بی‌توجهی به قانون/ خدمات سلامت روان باید تحت پوشش بیمه باشد
این روزها در هر محله کلینیک‌های فراوان مشاوره یا روانشناسی با اخذ مجوز از سازمان‌های مربوطه مشاهده می شود، اما چه تعداد از افراد جامعه می توانند برای ۴۵دقیقه مشاوره، مبالغ ۱۳۰ تا ۶۰۰هزارتومانی را بپردازند؟ این در حالی است که پروسه درمان برگزاری این جلسات به‌طور هفتگی الزامی است. در این زمینه، بحث حمایت سازمان های بیمه‌گر از خدمات مشاوره و روانشناسی نیز مطرح است. به اذعان کارشناسان و متخصصان امر، خلأ حضور بیمه‌ها در پوشش خدمات روانشناسی و روانپزشکی باعث مراجعه کمتر افراد به مراکز درمانی و مخفی ماندن بیماری شده و طبعا پیامدهای ناخوشایندی را برای جامعه در پی خواهد داشت. از سوی دیگر، براساس قانون، همه خدمات سلامت روان باید تحت پوشش بیمه قرار گیرد که این موضوع تحقق نیافته است. همچنین در بند «ج»ماده ۱۰۲ قانون برنامه ششم توسعه بر پوشش بیمه‌ای خدمات مشاوره‌ای و روانشناسی تصریح‌شده اما سازمان‌های بیمه‌گر زیر بار تأمین هزینه‌ها نمی‌روند.
این قانون به گفته رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور باید «اجرایی شود تا مردم بتوانند به‌راحتی از خدمات موردنیاز استفاده کنند.» بی‌تردید هزینه‌های گزاف خدمات روانشناسی و مشاوره برای اقشار کم‌درآمد، ضرورت اجرای بیمه‌های پایه و تکمیلی باهدف تحت پوشش قرار گرفتن این خدمات را دوچندان کرده است. باید پذیرفت و باور كرد كه بهداشت روان، به همان اندازه كه بهداشت جسم اهمیت دارد، مهم و قابل‌توجه است.
جامعه‌ای كه در آن درصد بالایی از افراد دچار مشكلات و بیماری‌های روحی و روانی باشد، به‌یقین جامعه‌ای بیمار با آسیب‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی فراوان خواهد بود. معمولا افراد به دلیل آگاهی نداشتن از انواع بیماری‌های روحی و روانی، نسبت به شناسایی مشكلات روانی خود ناتوان بوده یا در صورت آگاهی از معضلات روحی خود، از مراجعه به روانپزشکان خودداری می‌کنند، چراکه هزینه‌های درمان و دریافت مشاوره با خرید بسیاری از اقلام خوراکی و کالاهای موردنیاز برابری می‌کند.
علی رشیدی، رئیس اداره نظارت بیمه‌های درمان بیمه‌مرکزی کشور در همین زمینه به، «تجارت‌نیوز» گفته است که « برنامه ششم توسعه این موضوع را اجبار کرده و بیمه‌های پایه ازجمله تأمین اجتماعی و بیمه سلامت موظف هستند که این خدمت را ارائه کنند، اما ظاهرا بیمه‌های پایه زیر بار بیمه کردن خدمات روانی نمی‌روند.»
طبق اظهارات علی رشیدی، چنانچه بیمه‌گذار درخواست کرده و بابتش حق بیمه پرداخت کند، شرکت بیمه هزینه‌های روانپریشی را به‌عنوان خدمتی اضافه ارائه می‌کند، اما یک تبصره دارد و بر اساس آن، هزینه نگهداری بیماران روانپریش مشمول بیمه نمی‌شود.
به‌جز این مورد تمام هزینه‌های بستری و درمان تا سقف ۵۰ درصد سقف بیمه پایه از سوی شرکت‌ها ارائه می‌شود.این سخنان در شرایطی مطرح‌شده که بنا بر قول صریح گوینده این مطلب، «بیشتر سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها این نوع پوشش را نمی‌خرند علتش هم این است که جامعه آماری استفاده‌کنندگان از خدمات روانی کم است.» از مفهوم این جمله و ادعای پشت آن، چنین برمی‌آید که بیمه خدمات لازم را ارائه می‌دهد، اما تمایلی به خرید خدمات مذکور وجود ندارد! حال‌آنکه می‌توان موضوع را به این نحو تحلیل کرد که اغلب شهروندان اطلاع و آگاهی لازم را ندارند و در هنگامی‌که برای دریافت دفترچه بیمه مراجعه می‌کنند، به‌طور مشخص نمی‌دانند که بیمه چه خدماتی را پوشش می‌دهد و از سویی، برخی پزشکان که تعدادشان رو به افزایش است، به علت بدهی‌های سرسام‌آور دولت به تأمین اجتماعی، نمی‌پذیرند که بیماران با دفترچه معاینه شوند، چه رسد به موضوع درمان بیماری‌ها و اختلالات روانی.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل…
پس از بروز نخستین نشانه‌ها و یا علائم یک بیماری جسمی به پزشک مراجعه می‌کنیم و در نقطه مقابل، علائم و تلنگرهای روانی را نادیده می‌گیریم، نه این‌که نسبت به عواقب این بیماری خاموش بی‌تفاوت باشیم، اما سوای برچسب‌زنی و تابو بودن این مسئله در جامعه ، به علت بهای گزاف خدمات روان‌درمانی، گزینه یا چاره دیگری پیش روی ما نیست. حتی در این روزها که جیب‌هایمان از هر زمان دیگری خالی‌تر است، نسبت به مداوای امراض جسمی هم تعلل کرده و تا بتوانیم از قدم گذاشتن در مسیر درمان اجتناب می‌کنیم. به هر ترتیب، بیماری‌های روحی و روانی نیز همچون کسالت‌های جسمی، باید در سطوح گوناگون درمان شود. عدم پیگیری‌های درمانی در مراحل اولیه، پیامدهای گسترده و حادتر شدن بیماری را به دنبال دارد. بالا بودن هزینه درمان، موضوعی است که همواره مردم را از مراجعه به مطب‌های روانپزشکی و روانشناسی بازداشته است.
در شرایطی که وضعیت اقتصادی، معیشت مردم را با مشکل مواجه کرده است، مطابق دیدگاه بسیاری از افراد منطقی به نظر نمی‌رسد که برای ۴۵ دقیقه صحبت با روانشناس، دستکم ۱۳۰ هزار تومان حق مشاوره پرداخت شود. بیمه‌ها نیز تا به امروز زیر بار تأمین این هزینه نرفته‌اند. درسال‌های اخیر اوضاع به سمتی هدایت‌شده که هرروز خشونت، افسردگی و بدخلقی در جامعه پررنگ‌تر شده تا جایی که تلاش برای گنجاندن پرداخت هزینه خدمات درمان بیماری‌های روحی و روانی، به‌عنوان بخشی از وظایف سازمان‌های بیمه از چند سال پیش آغازشده اما به روایت رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور، مسئله اصلی سازمان‌های بیمه مشکلات مالی است. آن‌ها معتقدند که «تعرفه خدمات روانشناسی و مشاوره بالا ست و ازنظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه نیست، ازاین‌رو دولت باید به آن‌ها سوبسید اختصاص دهد.» دکتر محمد حاتمی خواستار ورود مجلس به این موضوع شده، چراکه به گفته او، بسیاری از خدمات پزشکی یارانه دریافت می‌کنند و با دادن سوبسید به بیمه‌ها، اقشار کم‌درآمد و بی‌بضاعت می‌توانند از خدمات روانشناسی و مشاوره بهره‌مند شوند.
رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره قبول دارد که هزینه‌های مراجعه به روانشناس بالاست و تأکید می‌کند که بیمه‌های پایه و خدمات اجتماعی باید به این مسئله ورود کرده و تعرفه‌ها مشخص باشد. هرچند تعرفه خدمات روانشناسی و مشاوره در سال ۱۴۰۰ برای جلسه‌ای ۴۵دقیقه‌ای، بین ۱۳۰ تا ۱۸۷هزار تومان تعیین و به تصویب هیئت دولت رسیده اما اغلب روانشناسان و روانپزشکان توجهی به این موضوع ندارند و برخی به دلیل شهرت و محبوبیت و اعتبار بالا در نزد جامعه، از تعرفه‌های مصوب پیروی نکرده و مبالغ موردنظر خود را از بیمار دریافت می‌کنند. گاه تعرفه دریافتی با صرف زمانی کمتر از حد استاندارد برای مراجعین به ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان هم می‌رسد!
افزایش میزان اختلالات روانی در دوران کرونا
بهداشت روانی جامعه در معرض خطر است. هنگامی‌که استرس و فشار روحی و روانی در جامعه افزایش یابد، بهداشت روان خانواده‌ها نیز به خطر خواهد افتاد. بهداشت روان در مثلثی تعریف می‌شود كه سه ضلع آن را جامعه، ژنتیك و موقعیت شغلی و خانوادگی فرد تعریف می‌کند و مادامی‌که فشارهای اجتماعی و اقتصادی افزایش یابد، بیماری‌های روحی و روانی بروز می‌کند. آمارها نیز در تأيید این مسئله، از ابتلای ۲۳ درصد جمعیت کشور به اختلالات روانی خبر می‌دهند. اما پس از شیوع کرونا وضعیت به‌مراتب بدتر شده است، این بیماری همه‌گیر، تغییراتی در زندگی ایجاد کرده و احساساتی همچون اضطراب، انزوا و ناامیدی را برانگیخته، دبیر کمیته تخصصی سلامت روان کووید ۱۹ ضمن بیان این‌که کرونا اختلالات روانی را تشدید کرده، با تکیه بر نتایج یک پژوهش روایت کرده است که ۲۹/۷ درصد از جمعیت کشور به اختلالات روانی کرونا دچار شده‌اند.
این پژوهش بر روی ۲۵ هزار نفر از جمعیت ایران انجام شده و احمد نوربالا اعلام کرده است که میزان اختلالات روان در دوران کرونا به‌شدت افزایش یافته و طبق جزئیات منتشرشده، از جمع ۱۴/۹درصد جمعیت مورد مطالعه که دچار کرونا شده بودند، ۳۹/۶ درصد مشکلات روانشناختی داشتند. همچنین، در این پژوهش مشخص شد که ۴ درصد افراد یکی از عزیزان خود را ازدست‌داده بودند که میزان مشکلات روانشناختی در این ۴ درصد، ۴۰/۸ درصد بود.
گزارش‌ها حکایت از آن دارد که مصرف داروهای آرام‌بخش و ضداضطراب در مدت همه‌گیری کرونا بیشتر شده و برخی روانپزشکان ضمن تأيید این موضوع، عنوان کرده‌اند که در مقطعی، برخی از این داروها مثل تریازولام، زولپیدم، دیازپام، تمازپام، لورازپام، زاناکس (آلپروزولام) به دلیل افزایش مصرف جامعه، نایاب و یا کمیاب شده بودند.
عدم مراجعه ۶۶ تا ۷۵ درصد افراد برای درمان
سوای آنکه به مسئله پراهمیت بهداشت و سلامت روان در طول دوران کرونا از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توجه نشده، باید تصریح کرد که جامعه ما به علت مصائب اقتصادی و بیماری کرونا و هزینه‌های بیشتری که بر خانواده تحمیل‌شده و موضوعاتی نظیر بیکاری، نگرانی برای آینده، افسردگی، غم از دست دادن عزیزان و مواردی دیگر مستعد انواع اختلالات روانی است اما ازآنجایی‌که درمان بیماری‌های روانی پرهزینه است و تحت پوشش بیمه قرار ندارد، اغلب افراد قید درمان خود را می‌زنند و بیم آن می‌رود که روان جامعه آشفته‌تر و پریشان‌تر شده و ویروس ناامیدی و کاهش انگیزه قاطبه جمعیت را فراگیرد.
آمارها گویای این واقعیت ناگوار است که بین ۶۶ تا ۷۵ درصد افراد دارای اختلال روانی برای درمان به روانپزشکان، روانشناسان و متخصصان سلامت روان مراجعه نمی‌کنند. این آمار را احمد حاجبی مدیرکل دفتر سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارائه کرده و درعین‌حال گفته است که مطالعات در دنیا نشان می‌دهد در کشورهای با درآمد متوسط ۷۵ درصد افراد دارای اختلال روانی مانند افسردگی و اضطراب از خدمات درمانی استفاده نمی‌کنند. این میزان یک رقم جهانی است و در ایران بین ۶۶ تا ۷۵ درصد است.
با وقوع هر بحران، باید از همان لحظات ابتدایی در حوزه سلامت روان مداخلات کارشناسانه صورت گیرد و به گفته حاجبی، سازمان بهداشت جهانی نیز در تأیید این ادعا کمک‌های اولیه روانشناختی را از یک دهه گذشته تعریف کرد، از همین رو اهمیت این حوزه نباید نادیده گرفته شود.
بر اساس نتایج مطالعه‌ای کشوری در طول ۱۲ ماه که مدیرکل دفتر سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به آن اشاره‌کرده، دوسوم افراد مبتلا به اختلالات سلامت روان ازجمله اضطراب و افسردگی، از هیچ خدمتی بهره‌مند نشدند. در میان باقی افراد نیز، فقط ۵۲ درصد از خدمتی با حداقل‌های استاندارد لازم، طبق تعاریف سازمان بهداشت جهانی برخوردار شدند.
بی‌توجهی به قانون/ خدمات سلامت روان باید تحت پوشش بیمه باشد
این روزها در هر محله کلینیک‌های فراوان مشاوره یا روانشناسی با اخذ مجوز از سازمان‌های مربوطه مشاهده می شود، اما چه تعداد از افراد جامعه می توانند برای ۴۵دقیقه مشاوره، مبالغ ۱۳۰ تا ۶۰۰هزارتومانی را بپردازند؟ این در حالی است که پروسه درمان برگزاری این جلسات به‌طور هفتگی الزامی است. در این زمینه، بحث حمایت سازمان های بیمه‌گر از خدمات مشاوره و روانشناسی نیز مطرح است. به اذعان کارشناسان و متخصصان امر، خلأ حضور بیمه‌ها در پوشش خدمات روانشناسی و روانپزشکی باعث مراجعه کمتر افراد به مراکز درمانی و مخفی ماندن بیماری شده و طبعا پیامدهای ناخوشایندی را برای جامعه در پی خواهد داشت. از سوی دیگر، براساس قانون، همه خدمات سلامت روان باید تحت پوشش بیمه قرار گیرد که این موضوع تحقق نیافته است. همچنین در بند «ج»ماده ۱۰۲ قانون برنامه ششم توسعه بر پوشش بیمه‌ای خدمات مشاوره‌ای و روانشناسی تصریح‌شده اما سازمان‌های بیمه‌گر زیر بار تأمین هزینه‌ها نمی‌روند.
این قانون به گفته رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور باید «اجرایی شود تا مردم بتوانند به‌راحتی از خدمات موردنیاز استفاده کنند.» بی‌تردید هزینه‌های گزاف خدمات روانشناسی و مشاوره برای اقشار کم‌درآمد، ضرورت اجرای بیمه‌های پایه و تکمیلی باهدف تحت پوشش قرار گرفتن این خدمات را دوچندان کرده است. باید پذیرفت و باور كرد كه بهداشت روان، به همان اندازه كه بهداشت جسم اهمیت دارد، مهم و قابل‌توجه است.
جامعه‌ای كه در آن درصد بالایی از افراد دچار مشكلات و بیماری‌های روحی و روانی باشد، به‌یقین جامعه‌ای بیمار با آسیب‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی فراوان خواهد بود. معمولا افراد به دلیل آگاهی نداشتن از انواع بیماری‌های روحی و روانی، نسبت به شناسایی مشكلات روانی خود ناتوان بوده یا در صورت آگاهی از معضلات روحی خود، از مراجعه به روانپزشکان خودداری می‌کنند، چراکه هزینه‌های درمان و دریافت مشاوره با خرید بسیاری از اقلام خوراکی و کالاهای موردنیاز برابری می‌کند.
علی رشیدی، رئیس اداره نظارت بیمه‌های درمان بیمه‌مرکزی کشور در همین زمینه به، «تجارت‌نیوز» گفته است که « برنامه ششم توسعه این موضوع را اجبار کرده و بیمه‌های پایه ازجمله تأمین اجتماعی و بیمه سلامت موظف هستند که این خدمت را ارائه کنند، اما ظاهرا بیمه‌های پایه زیر بار بیمه کردن خدمات روانی نمی‌روند.»
طبق اظهارات علی رشیدی، چنانچه بیمه‌گذار درخواست کرده و بابتش حق بیمه پرداخت کند، شرکت بیمه هزینه‌های روانپریشی را به‌عنوان خدمتی اضافه ارائه می‌کند، اما یک تبصره دارد و بر اساس آن، هزینه نگهداری بیماران روانپریش مشمول بیمه نمی‌شود.
به‌جز این مورد تمام هزینه‌های بستری و درمان تا سقف ۵۰ درصد سقف بیمه پایه از سوی شرکت‌ها ارائه می‌شود.این سخنان در شرایطی مطرح‌شده که بنا بر قول صریح گوینده این مطلب، «بیشتر سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها این نوع پوشش را نمی‌خرند علتش هم این است که جامعه آماری استفاده‌کنندگان از خدمات روانی کم است.» از مفهوم این جمله و ادعای پشت آن، چنین برمی‌آید که بیمه خدمات لازم را ارائه می‌دهد، اما تمایلی به خرید خدمات مذکور وجود ندارد! حال‌آنکه می‌توان موضوع را به این نحو تحلیل کرد که اغلب شهروندان اطلاع و آگاهی لازم را ندارند و در هنگامی‌که برای دریافت دفترچه بیمه مراجعه می‌کنند، به‌طور مشخص نمی‌دانند که بیمه چه خدماتی را پوشش می‌دهد و از سویی، برخی پزشکان که تعدادشان رو به افزایش است، به علت بدهی‌های سرسام‌آور دولت به تأمین اجتماعی، نمی‌پذیرند که بیماران با دفترچه معاینه شوند، چه رسد به موضوع درمان بیماری‌ها و اختلالات روانی.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل…
برچسب ها
بیمه , سلامت روان , سلامت روانی
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=60225
تعداد دیدگاه : ۰
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.