جایگاه محیط‌زیست در زندگی انسان‌ها
حفظ محیط‌زیست و زمين پاک به‌شدت توسط عوامل مختلف مورد تهديد جدی است، فاضلاب‌های شهری و صنعتی، آلودگی هوا، گازهای گلخانه‌ای، آلودگی ناشی از زباله‌های شهری، صنعتی و بيمارستانی همگی درنتیجه فعالیت‌های انسانی توليد می‌شوند و اين عوامل درمجموع محیط‌زیست آب‌های زیرزمینی، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و حتی اقیانوس‌ها را آلوده نموده‌اند و سيستم اكولوژيک آن‌ها در حال تخريب است. زباله می‌تواند عاملی برای آلودگی هوا، آب‌وخاک باشد، بنابراين ساليانه توجه به مديريت اصولی آن بسيار حائز اهميت است.۳/۱ ميليارد تن زباله در كل جهان توليد می‌شود، با توسعه شهرها و افزايش جمعيت روزبه‌روز بر ميزان توليد زباله‌های شهری افزوده‌شده و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۵ ميزان زباله توليدی به ۴ تا ۵ برابر ميزان كنونی افزايش يابد. بنابراين چاره‌اندیشی درزمینه حفظ محیط‌زیست وظیفه‌ای همگانی است. از سوی دیگر، آلوده شدن کره زمین به پلاستیک یکی از بزرگ‌ترین مشکلات زیست‌محیطی امروز به شمار می‌رود و تهدیدی است برای حیات در زمین و دریا. اما فارغ از مسائل گفته‌شده، ذکر این نکته ضروری است که تخریب محیط‌زیست و آلودگی محیط‌زیست مستقیم بر روند اقتصادی کشورهای جهان تأثیرگذار است. فرسایش خاک، نازک شدن لایه ازن، آلودگی محیط‌زیست، افزایش تعداد سیلاب‌های خطرناک به علت نابودی جنگل‌ها و تغییر آب‌وهوا همگی آثار مخربی بر زندگی انسان‌ها باقی می‌گذارند. چراگاه‌ها و اقیانوس‌ها تا سر حد امکان مورد بهره‌برداری قرارگرفته‌اند و پیوسته از باروری آن‌ها کاسته شده است. جنگل، از ثروت‌های طبیعی و از عناصر مهم حیات‌وحش هر زمینی به شمار می‌آید. با قطع درختان و نابودی جنگل‌ها، به پیشروی آب باران در زمین‌های صاف کمک و هموار و درنتیجه از ذخیره شدن آب در خاک جلوگیری می‌شود و به دنبال آن، فرسایش منابع طبیعی آغاز می‌گردد.عواملی همچون توجه نکردن به ارزش‌های زیست‌محیطی و
تنوع زیستی، سامان ندادن به مراکز جمعیتی و مشاغل داخل و حاشیه جنگل‌ها، بهره‌برداری بی‌رویه و غیراستاندارد از درختان و منابع جنگلی و جاده‌سازی، در سرعت بخشی به تخریب وسیع این منابع ارزشمند بسیار مؤثرند. جنگل، هدیه خدایی و دوست لازم بشر به شمار می‌رود. هیچ‌یک از پدیده‌های طبیعت، به‌اندازه جنگل در زندگی سالم آدمیان نقش اساسی ندارد. انسان نخستین، تنها در پناه طبیعت توانست به حیات و تولید نسل خود ادامه دهد. آدمی در قبال نگهداری جنگل و نوع بهره‌وری از آن، مسئول است.
بدیهی است که جنگل، فقط متعلق به یک نسل و زمان خاص نیست، بلکه یک سرمایه ملی و جهانی است. در گفتار دینی نیز بارها به اهمیت درخت و درختکاری و حفظ و پرورش گیاهان اشاره شده است.دنیای صنعتی امروز با تخریب جنگل‌ها و نابودی فضاهای سبز و
پژمردگی و مرگ گل و گیاه روبه‌رو است. پیشرفت بی‌رویه صنعت، همان‌گونه که صفا، یکدلی و پیوندهای استوار خانوادگی را از مردم صنعت زده گرفته و روانشان را رنجور و افسرده ساخته است، آخرین روزنه‌های امید را نیز که جنگل‌ها و دشت‌های خرم و مزرعه‌های سرسبز بود، تباه ساخت و انسان را در میان آهن‌های خشن، دیوارهای بتونی و دود و آلودگی‌های گوناگون صنعتی، بی‌کس و تنها رها کرد. اکنون انسان‌های بی‌شماری به سرگردانی، پریشان‌حالی و افسردگی دچار شده‌اند که نتیجه شوم و ناخواسته جهان صنعتی است و آرام‌آرام به فاجعه‌ای انسانی تبدیل می‌شود. گفتنی است که دانشمندان، آفات صنعتی را بیش از بلاهای طبیعی دانسته‌اند. بر این اساس، احیای دوباره محیط‌زیست و برگرداندن سرزندگی و شادابی زمین به آن، عامل مهمی در ایجاد روحیه نشاط و امید در انسان‌هاست.بی‌تردید اهمیت و جایگاه حقوق محیط‌زیست به بهترین شکل آن در اصل
۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران متبلور شده است. این اصل پیام‌آور این مهم است که موضوعات زیست‌محیطی کاملا فرابخشی بوده و همه افراد جامعه علی‌الخصوص سازمان‌ها و دستگاه‌ها هر یک به فراخور توان و کارایی تشکیلات خود باید در حفظ و نگهداری از محیط‌زیست به‌عنوان یک وظیفه عمومی بکوشند و از هر فعالیتی که با آلودگی محیط‌زیست یا تخریب جبران‌ناپذیر محیط‌زیست همراه باشد، اجتناب ورزند.
آلودگی هوا , محیط زیست
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.