گروه  بین‌الملل  
آمریکا در طول دو دهه اخیر اساسا اجازه برقراری صلح و ثبات در افغانستان را نداد زیرا «ثبات داخلی» آن هم از طریق « مذاکرات بین الافغانی» را مغایر با استراتژی مداخله گرایانه خود در این کشور می‌دید. در حال حاضر نیز باید بیش از هر زمان دیگری به رصد و تحلیل بازی خطرناک امنیتی آمریکا در افغانستان پرداخت. اگرچه واشنگتن شکست سنگین ، تاریخی و بی‌سابقه‌ای را در افغانستان پذیرفته است اما این به معنای عدول و عقب‌نشینی آمریکا از سیاست‌های بحران‌ساز و استراتژی‌های مداخله گرایانه در این کشور آسیایی و جنگ‌زده نیست. قطعا «تولید یا بازتولید بحران‌های امنیتی» در افغانستان از طریق تروریسم تکفیری ساخته و پرداخته دست واشنگتن و متحدانش، در دستور کار دولت بایدن و دولت‌های بعدی آمریکا قرار خواهد گرفت. مبارزه با این رویکرد، هم‌افزایی استراتژیک بازیگران همسایه افغانستان ، مخصوصا ایران، روسیه ، چین و پاکستان را می‌طلبد. 
از سوی دیگر، نباید فراموش کرد که شکست در افغانستان، قطعا مولد بحران‌های تازه‌ای در حوزه سیاست خارجی آمریکا خواهد بود. هرچند دو حزب سنتی آمریکا( دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان) سعی دارند یکدیگر را در این مجال مقصر اصلی قلمداد کنند، اما بر همگان مسجل است که شکست در افغانستان، شکست حاکمیت آمریکا و مصداق انهدام خطوط کلان استراتژیک و سیاست خارجی این کشور محسوب می‌شود.در این معادله، باید متغیری به نام«داعش» را نیز در نظر گرفت. واشنگتن و متحدانش سال‌هاست از تروریسم تکفیری و مصداق اصلی آن یعنی داعش در صدد تغییر موازنه قدرت در منطقه غرب آسیا، افغانستان و شبه‌قاره هند برآمده‌اند.هدایت اعضای داعش از نقاط مرزی عراق و سوریه به سوی افغانستان و شبه‌قاره هند توسط آمریکا، مهر تأییدی بر این ادعاست.  قطعا این روند ( انتقال  تروریست‌های تکفیری و سایر مؤلفه‌های بحران‌ساز به افغانستان )
از سوی آمریکا و مهره‌های منطقه‌ای آن ادامه خواهد داشت. 
 آمریکا بازنده مطلق در افغانستان است 
«جو بایدن»، رئیس‌جمهور آمریکا در کنفرانس خبری بعد از سخنرانی‌اش درباره افغانستان، وقتی از او درباره نتایج یک نظرسنجی جدید پرسیده شد که نشان داده میزان رضایت از عملکرد وی به دلیل اوضاع پیش‌آمده در افغانستان کاهش‌یافته و برخی از آمریکایی‌ها معتقدند او دیگر در کارش «شایسته، متمرکز یا مؤثر نیست»، در واکنش گفت: «این نظرسنجی را ندیده‌ام» و به شکلی تمسخرآمیز خندید. 
به گزارش خبرگزاری «اسپوتنیک»، در ادامه، خبرنگار شبکه سی‌بی‌اس به او می‌گوید که این شبکه صبح همان روز نتایج این نظرسنجی را منتشر کرده است.بعدازآن یک خبرنگار دیگر سی‌بی‌اس از دولت آمریکا خواست بایدن را در جریان این نظرسنجی قرار دهد. او در توییتی دیگر با پیوست کردن لینک نتایج نظرسنجی، نوشت: کارکنان عزیز کاخ سفید، لطفا نظرسنجی زیر را با رئیس‌جمهور به اشتراک بگذارید. او گفت که هنوز آن را ندیده است.
نظرسنجی جدید «سی‌بی‌اس نیوز/یوگاو» نشان داده دستکم ۷۴ درصد آمریکایی‌ها فکر می‌کنند خروج آمریکا از افغانستان بسیار بد یا تا حدودی بد پیش رفته است. این نظرسنجی همچنین نشان داد میزان رضایتمندی از عملکرد بایدن در چند ماه گذشته به دلیل بی‌برنامه بودن دولت او در خصوص خروج از افغانستان کاهش یافته است. طبق این نظرسنجی، نیمی از آمریکایی‌ها عملکرد بایدن را تأیید می‌کنند اما ۵۰ درصد باقی آن را رد می‌کنند. همین نظرسنجی در ماه مارس نشان داد که تنها ۳۸ درصد با عملکرد رئیس‌جمهور آمریکا موافق نیستند.
طی هفته گذشته انتقادات فزاینده‌ای به خاطر خروج آشفته و سراسیمه آمریکا از افغانستان متوجه جو بایدن شده است. اخیرا خبرگزاری «رویترز» نیز در گزارشی نوشت پس از فرار نیروهای دولتی افغانستان از حملات طالبان، این گروه توانسته‌اند شمار چشمگیری از تجهیزات آمریکایی را به غنیمت بگیرند.
 نمادهای شکست واشنگتن در افغانستان
 بایدن حدود یک ماه قبل هم به رغم برآورد جامعه اطلاعاتی آمریکا که از تصرف قریب‌الوقوع کابل بعد از خروج نظامیان آمریکایی خبر می‌داد، مدعی بود که ۷۵ هزار طالب در مقابل ارتش ۳۰۰ هزارنفری افغانستان که آمریکا آن‌ها را مانند هر ارتش مجهزی در جهان آموزش داده و تجهیز کرده شانسی برای موفقیت ندارند.
 خط قرمز مقامات دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه
 آمریکا طی دو دهه اشغالگری در افغانستان، «تحقق اراده واقعی مردم افغانستان» بوده است، اراده‌ای که اگر واقعا تحقق پیدا می‌کرد، امروز افغانستان به نماد بحران در نظام بین‌الملل تبدیل نمی‌شد! مروری بر رویکرد ۲۰ ساله اخیر آمریکا و متحدان آتلانتیکی آن در افغانستان، نشان‌دهنده همین حقیقت مطلق است! اشغالگران افغانستان با تزریق بحران‌های مزمن امنیتی بر پیکره این کشور جنگ‌زده از یک‌سو و استحاله سیاسی و فرهنگی مردم افغانستان و ممانعت غیرمستقیم از حضور و مشارکت آن‌ها در انتخابات،زمینه را برای استمرار مداخله مستمر خود در این کشور  مهیا ساختند .
در این میان، دموکراسی مسموم آمریکایی صرفا جنبه‌ای ظاهری و بدون خاصیت واقعی دارد.نکته حائز اهمیت این‌که شرکای اروپایی آمریکا نیز در این پروسه،شریک جرائم واشنگتن بوده‌اند. در این میان باید رابطه علی و معلولی آشکار و نهفته در دل بحران‌های اخیر ( در افغانستان) به درستی ترسیم و تشریح شود. کاخ سفید و شرکای اروپایی آن، امروز باید پاسخگوی کلاف سردرگم موجود در افغانستان باشند. افغانستان بحران‌زده امروز  معلول بحران‌سازی آمریکا  است و لاغیر! در این معادله، ما از  حاکمیت آمریکا به عنوان عامل بحران‌ساز سخن می‌گوییم نه صرفا دولت فعلی آمریکا. به عبارت بهتر، نه‌تنها بایدن رئیس‌جمهور فعلی آمریکا، بلکه ترامپ، باراک اوباما و جرج واکر بوش نیز جملگی  در ایجاد بحران‌های سیاسی- امنیتی مزمن  در افغانستان و انزوای شهروندان افغان در تعیین سرنوشت  خود دست داشته‌اند. امروز زمان آن رسیده است که یک‌بار برای همیشه، نتیجه عملکرد خونین ۲۰  ساله آمریکا در افغانستان برای افکار عمومی دنیا تشریح شود.