حجت‌الاسلام مصطفی پورصدوقی
وقتی می‌شنویم گروه تروریستی داعش، جنایت ناجوانمردانه در مسجد پیشاور پاکستان را برعهده‌گرفته است، ذهن مثل همیشه درگیر ابهامات و سؤالاتی می‌شود؛ اینکه چرا باید هرسال شاهد شهادت مسلمانان، به‌خصوص شیعیان باشیم؟ به چه جرمی؟ چرا فقط شیعه؟ چه کسانی و با چه حکمی دست به قتل‌عام زن و مرد و کودک می‌زنند؟ کودکانی که با فطرت الهی متولد شدند، نه تکلیفی دارند و نه از دین و مذهب چیزی می‌دانند چرا باید به خاک و خون کشیده شوند؟! اینجاست که بر اساس غیرت دینی، قلب و قلم از شدت حزن و اندوه می‌شکند و با چشمانی اشک‌بار کتاب‌ها را ورق می‌زند و به خطرناک‌ترین قانون وهابیت می‌رسد. قانونی رمزآلود و شوم به نام «تکفیر» که می‌گوید: «هرکس کافر را تکفیر نکند، خود کافر است.»
داعش که فرزند شرعی وهابیت است، دقیقاً در مسیر فکری آیین وهابیت حرکت می‌کند و پیرو محض و خالص و وارث شریعت وهابیت است و مطالب کتاب‌های داعش، استعاره‌ای از مطالب قدیمی وهابیت است.«عمرو فاروق» گفته: داعش، همان روش‌های آموزشی عربستان را اخذ کرده و به‌کار گرفته است. علمای اهل سنت در مقابل این قانون خطرناک وهابیت که اگر کسی کفار را تکفیر نکند، کافر است، قد عَلم کرده‌اند و به‌شدت این فتوا را رد کردند.«شیخ حسن فرحان مالکی» عالم اهل سنت عربستان در مورد این حکم می‌گوید: «قانون مذکور به‌عنوان خطرناک‌ترین قانون، سوژه بسیاری از بحث و جدال‌ها بوده و غُلات با استفاده از همین، علمای مخالف خود را تکفیر می‌کردند. این قانون، شرعی نیست و یا دست‌کم می‌توان گفت که عمومیت ندارد؛ زیرا ممکن است یکی از علماء، شخصی را کافر بداند اما عالمی دیگر آن شخص را کافر نداند. بله! هرکسی کافر اصلی، ازجمله کفار بت‌پرست را کافر نداند کسی در تکفیر او تردید ندارد؛ اما مشکل اینجاست که قانون مذکور علیه کسانی به کار می‌رود که تکفیر شوندگان توسط وهابیت را تکفیر نمی‌کنند.وهابیون این قانون را بیشتر در مورد کسانی به کار می‌برند که تکفیر شوندگان توسط علمای وهابی را کافر قلمداد نمی‌کنند و متأسفانه با استفاده از همین قانون می‌توان تمام افراد یک جامعه را تکفیر کرد.
به‌عنوان‌مثال ازنظر وهابیون اگر شخصی یهودیان و مسیحیان را تکفیر نکند و صرفاً آن‌ها را اهل کتاب بنامد، کافراست؛ اما همین شخص ازنظر سایر مسلمانان، کافر محسوب نمی‌شود. با این تفاصیل، سایر مسلمانان کافر محسوب می‌شوند و هر کس آنان را تکفیر نکند، خود نیز کافر است. ملاحظه می‌شود که اگر این زنجیره‌‌ تکفیر تداوم یابد، مدام از تعداد مسلمانان کاسته می‌شود و شاید بیش از یک یا دو مسلمان، همگی کافر قلمداد شوند. عجیب این است که کمیته صدور فتوا، قانون مذکور را اصل و پایه شریعت می‌نامد.»همچنین عالم بزرگ اهل سنت به نام «سید محمد بن علوی مالکی الحسنی» (۱۳۶۵- ۱۴۲۵هجری قمری) سال‌ها به‌عنوان یکی از مبلغان بزرگ اهل سنت در مسجدالحرام به تبلیغ و تدریس می‌پرداخته و خود را «خادم العلم الشریف بالبلد الحرام» می‌خواند و حلقه درس او در مسجدالحرام از پرجمعیت‌ترین حلقات درس مسجدالحرام بود و تألیفات فراوانی در علوم اسلامی داشت، در اواخر عمر وظیفه خویش دانسته تا خطاها و برداشت‌هاى اشتباه را اصلاح کند، ازاین‌رو در کتاب «مفاهیم یجب أن تصحّح» به تصحیح برداشت‌هاى غلط وهابیت از روایات و سنت نبوى پرداخته و در برابر آنان، که سایر مسلمین را متهم به شرک و کفر می‌کردند، قد علم کرده و با سلاح کلام و قلم و با احتجاج از طریق أحادیث و روایات موردپذیرش آنان، عقاید باطلشان را به چالش کشاند و با استقبال بى‌نظیر علماى تمامى کشورهاى اسلامى روبه رو گردید.محمد بن علوی المالکی دریکی از کتاب‌‌هایش می‌نویسد: «ما به کسانی مبتلا شده‌ایم که در توزیع کفر و شرک و صادر کردن احکام با القاب و اوصاف غیرصحیح تخصص دارند؛ اوصافی که لایق مسلمان شهادت ‌دهنده به توحید و نبوت پیامبر اسلام نیست؛ مثل‌اینکه برخی از آنان به افرادی که مخالف خود در رأی و مذهب هستند، عنوان «تحریف‌کننده»، «دجال»، «شعبده‌باز»، «بدعت‌گذار» و در آخر «مشرک» و «کافر» اطلاق می‌کنند. این‌گونه از برخی سفیهان می‌شنویم که به‌صورت گسترده امثال این دشنام‌ها و فحش‌ها و الفاظ قبیح را به‌کار می‌برند؛ الفاظی که تنها از افراد کوچه و بازار صادر می‌شود؛ کسانی که اسلوب دعوت و طریقه ادب در مباحثه را به‌خوبی نمی‌دانند.»عالم اهل سنت «حسن فرحان مالکی» یکی از اندیشمندان ساکن عربستان، در کتاب «جذور داعش قراءة فی تراث الوهابیة وعلماء السعودیه» پدیده جریان‌های تکفیری، همچون داعش را جوشیده از فتاوای تکفیری علمای وهابی عربستان می‌داند. او می‌گوید: «ریشه‌های تکفیر از مملکت ما عربستان رویید و تمام مسلمانان را گرفتار کرد و مشکل عالمان و مفتیان و طلاب دینی ما آن است که برای مخالفان فکری‌شان حق اسلام، شهروندی و حرمت جان و مال قائل نیستند. این مسئله، مقدمه تکفیر کردن و بدعت‌گذار خواندن دیگران بوده است و مهم‌ترین مشکل، آن است که فکر داخل مملکت سعودی تند و متشدّد است.»