گروه بین‌الملل 
یورش اخیر نظامیان رژیم صهیونیستی به اردوگاه فلسطینی جِنین در بامداد دوشنبه (سوم جولای) این نظریه را ثابت کرد که تل‌آویو برای فرار از ناامنی‌های گسترده، مقابله باقدرت روبه‌رشد مقاومت و نشان دادن توانمندی‌های ادعایی خود، چاره‌ای بهتر از جنگ ندارد. فرار رژیم صهیونیستی از جنگ به‌سوی جنگ، ماه‌هاست که به راهبرد کابینه «بنیامین نتانیاهو» تبدیل‌شده؛ کابینه‌ای که با بحران زاده شد و در ادامه تنها کارکردش بحران‌آفرینی بود. انتقال تل‌آویو از درگیری داخلی به‌سوی تهدیدات خارجی نشان می‌دهد که رژیم اشغالگر روی مدار ناامنی قرارگرفته و توان بازگشت به نقطه‌  ثبات جزئی را هم ندارد.
 نتانیاهو و دومینوی شکست
بحران اعتراضات داخلی در سرزمین‌های اشغالی که از بیست و ششمین هفته خود هم گذشت، ثابت کرد که نتانیاهو، نخست‌وزیر خسته‌  تل‌آویو برای حفظ قدرت، راهی جز «جنگ با همه» در پیش نداشته است. طبق آخرین گزارش‌ها از رسانه‌های صهیونیستی، چالش بالقوه نتانیاهو از ابتدای نخست‌وزیری تاکنون، کنترل کابینه و حفظ آرای متحدان تندرو بوده است؛ او برای غلبه بر این چالش ابتدا چشم بر تظاهرات صدهزارنفری شهرک‌نشینان بست و سپس برای تضعیف نظام قضائی تل‌آویو با آن‌ها همراه شد. کم‌کم و با تیره شدن وضعیت اعتراضات در داخل سرزمین‌های اشغالی، نتانیاهو انتقادات متحدان غربی را هم به جان خرید و به حاشیه رانده شد.
نتانیاهو بعد از تحمل فشارهای داخلی و انزوای بین‌المللی، تلاش‌های منطقه‌ای خود را آغاز کرد. ماه‌ها کار کردن روی کشاندن عربستان سعودی به توافقات عادی‌سازی روابط نتیجه نداد؛ علی‌رغم این، ریاض در چرخشی محسوس به‌سوی همکاری و هماهنگی با تهران روی آورد و یأسی بزرگ را به صهیونیست‌ها تحمیل کرد. نتانیاهو که هرازگاهی برای آرام‌کردن اعتراضات داخلی، به کرانه باختری یورش می‌برد، باعث تضعیف توافقات صلح با اولین سازش‌کاران عربی ازجمله مصر شد؛ جایی که تنها جنازه‌های سربازان صهیونیست از مرزهایش خارج شد. ماه‌ها حملات رسانه‌ای علیه ایران و بعدازآن مانوردادن روی توافق واهی ایران و آمریکا هم به کمک نتانیاهو نیامد و در همین زمان‌بندی، روابط سیاسی مقاومت با تهران و طرف‌های عربی به سطوح بالا رسید؛ سفر هیئت‌های سیاسی جنبش حماس و جهاد اسلامی به قاهره و تهران، مؤید این تحول بود.
«ربیع امین»، پژوهشگر فلسطینی در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس ، درباره تداوم مقاومت‌های ملی در برابر یورش‌ رژیم اشغالگر تأکید کرد: تلاش دشمن صهیونیستی و رژیم‌های آن سال‌ها برای به حاشیه راندن مردم فلسطین و فریفتن آن‌ها با امتیازاتی ازجمله آنچه که روند صلح نامیده می‌شود، شکست‌خورده است. مردم فلسطین بر دفاع از خواسته‌های خود و حقوق ملی ثابت‌قدم ماندند. آن‌ها عزم خود را برای بازپس‌گیری سرزمین خود و حق تعیین سرنوشتشان جزم کرده‌اند. نتایج یورش‌ها و حملات اشغالگران کاملا عکس خواهد بود؛ هر چه محاصره و فشار صهیونیست‌ها بیشتر شود، نوآوری و توانمندی مردم فلسطین در استفاده از ابزارهای مختلف و چندگانه برای پیروزی در مبارزه علیه اشغالگری افزایش خواهد یافت. شکست رژیم اشغالگر و وحشی در سرزمین ما با تأسیس کشور مستقل فلسطین به پایتختی قدس شریف کامل خواهد شد.
 سبک جنگی تل‌آویو: ضربه‌  اول در تئوری  عقب‌نشینی در میدان
باوجوداین شرایط، اما چالش بزرگ‌تر نتانیاهو را باید قدرت روزافزون جناح‌های مقاومت فلسطین به‌ویژه در بُعد نظامی دانست. جنگ دوروزه‌  ارتش رژیم صهیونیستی علیه جِنین در شرایطی آغاز شد که تقریبا تمام محافل رسانه‌ای و اندیشکده‌های امنیتی تل‌آویو، گزارش‌هایی مبنی بر نگرانی خود از رشد توانمندی‌های مقاومت فلسطین را منتشر کرده بودند. اما شاید اولین خطای راهبردی در این گزارش‌ها آن بود که صهیونیست‌ها اردوگاه جِنین را منبع اصلی خطر و ناامنی خود معرفی می‌کردند و حساب آن را از سایر مناطق کرانه باختری جدا می‌کردند. به‌طوری‌که پایگاه خبری صهیونیستی«واللا»یک روز پیش از آغاز یورش ارتش رژیم صهیونیستی به اردوگاه جِنین در گزارش کوتاهی نوشته بود: شهر جنین پایتخت «تروریسم» است و هشدارهای تنش و عملیات در آن افزایش‌یافته است؛ این منطقه برای تشدید درگیری وارد وضعیت هشدار شده است. در دومین روز از یورش به جِنین بود که روزنامه «هاآرتص» ضد این تحلیل را منتشر کرده و ضمن اذعان به عدم تحقق اهداف تل‌آویو در درگیری‌ها نوشت: «این‌گونه عملیات‌ها این توهم خطرناک را ایجاد می‌کنند که ارکان اصلی مقاومت فلسطین در یک اردوگاه یا در یک شهر وجود دارند و می‌توان پایه‌های آن را با یک ضربه از بین برد!»
خطای راهبردی دوم رژیم صهیونیستی که از سوی ارتش تکرار شد، تکیه‌بر تاکتیک ضربه اول بود. اگر تمام جنگ‌های کوتاه چندروزه در فلسطین اشغالی را مرور کنیم، خواهیم دید که همواره ضربه اول، با امید به پیروزی و عدم مقاومت فلسطینی‌ها، از سوی صهیونیست‌ها بوده اما درنتیجه همه ضربات اول منجر به عقب‌نشینی بدون هیچ دستاورد محسوسی شده‌اند. یورش به جِنین برای چندمین بار شکست رژیم اشغالگر در ضربه اول را ثابت کرد؛ ارتش صهیونیستی در حالی تصمیم به آتش‌بس و عقب‌نشینی را اعلام کرد که محل کمین نظامیانش در جِنین لو رفته بود و تک‌تیراندازهایش با تمام تجهیزات، در محاصره نیروهای مقاومت افتاده بودند.
 درسی سخت برای اشغالگران
یورش‌ها و حملاتی که ارتش رژیم صهیونیستی باهدف دستاوردسازی و با هزینه‌های گزاف علیه مقاومت فلسطین آغاز می‌کند، هیچ‌گاه بی‌پاسخ نمانده و تبعات وجودی بزرگ‌تری برای اشغالگران در برداشته است. در دومین روز از یورش به جِنین، تل‌آویو یک عملیات استشهادی شجاعانه دریافت کرد؛ جایی که یک جوان فلسطینی با خودرو و سلاح گرم به سمت صهیونیست‌ها حمله کرده و در همان‌جا موجب زخمی شدن شدید ۱۰صهیونیست شد. «حازم قاسم» سخنگوی جنبش مقاومت اسلامی «حماس» بعدازاین عملیات تأکید کرد که «عملیات دلیرانه در تل‌آویو پاسخ اول به جنایت‌های اشغالگران در اردوگاه جنین علیه مردم ماست. این [عملیات] اجرای عملی چیزی بود که مقاومت بر آن تأکید داشت، اینکه اشغالگران تاوان جنایت‌هایشان در اردوگاه جنین را خواهند داد. ما دستان مردم دلیرمان و رزمندگان در جنین را می‌فشاریم.»
امین، پژوهشگر فلسطینی در جای دیگری درباره این عملیات استشهادی و پاسخ قاطع جِنین به تعرض اشغالگران، تصریح کرد: عملیات قهرمانانه روز گذشته که منجر به کشته و زخمی‌شدن تعدادی از اشغالگران صهیونیست شد، پاسخی عملی، سریع و اولین واکنش به حمله استکباری و ظلم ارتش تل‌آویو بود. این عملیات تأیید کرد که خشونت فقط باعث ایجاد خشونت می‌شود و مردم فلسطین تا زمانی که این اشغالگران کاملا شکست نخورده و از سرزمینشان اخراج نشده باشند، از حق خود برای اعتراض در همه اشکالش استفاده خواهند کرد.