معصومه پورصادقی- دبیر گروه سیاسی
دولت‌های مختلف در آمریکا طی چند دهه گذشته هرکدام به‌نوبه خود تحریم‌های متنوعی را علیه ایران اعمال کرده‌اند. مقامات آمریکایی اسما مدعی شده‌اند که دارو و غذا مشمول تحریم‌ها نیست، اما در عمل اتفاق دیگری افتاده است. شاید داروها نوع خاصی از کالا باشند که با سلامتی و جان انسان‌ها سروکار دارند، اما تأمین و تهیه آن‌ها مستلزم انجام کارهای بازرگانی و پرداخت پول از طریق مسیرهای بانکی است.
شرکت‌های دارویی در اروپا بارها به وجود موانع و مشکلات در خصوص ارسال دارو و اقلام پزشکی به ایران اشاره‌کرده‌اند. وضعیت نامطلوب کودکان مبتلابه بیماری‌های پروانه‌ای (EB) که چندی پیش در رسانه‌ها مطرح شد، خود نشان‌دهنده فاصله حرف تا عمل دولت آمریکا بود.
تاکنون کانال‌های مختلفی برای تسهیل واردات دارو به کشور مطرح‌شده  که کانال سوئیس ازجمله آن‌هاست. اما دولت آمریکا نه‌تنها به آن‌ها کمکی نکرده بلکه به‌صورت نظام‌مند و سیستماتیک در مسیر خرید دارو برای ایران مانع‌تراشی کرده است.
گروه «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» (UANI) ازجمله گروه‌هایی است که روابط نزدیکی با دولت واشنگتن دارد. یکی از کارویژه‌های این گروه که سال‌ها برای ایران‌هراسی و مقابله با ایران تلاش کرده، رایزنی و لابی برای توقف ارسال دارو و اقلام انسان‌دوستانه به ایران بوده است.
گزارش‌های متعددی در رسانه‌های غربی در خصوص تهدید شرکت‌های مختلف اروپایی توسط این گروه به دلیل ارسال دارو به ایران منتشرشده‌اند.
اعمال تحریم‌های دارویی و اقلام پزشکی توسط دولت آمریکا علیه ایران تازگی ندارد و در دوره‌های روسای جمهور قبلی در آمریکا نیز مسبوق به سابقه بوده است. دولت باراک اوباما که در دوران او برجام امضا شد، نیز ید طولایی درزمینه این تحریم‌ها داشت، تا جایی که بان‌کی‌مون، دبیرکل سابق سازمان ملل درباره تحریم‌های دارویی گفت: تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران تأثیرات مهمی بر مردم عادی داشته است ازجمله این تأثیرات کمبود اقلام ضروری مانند دارو بوده است.
«دورسون پکسن» یک تحقیق علمی را درباره تأثیر تحریم‌های اقتصادی بر سلامت عمومی انجام داده است.این پژوهش نشان داد که در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ قیمت دارو بین ۵۰ تا ۷۰ درصد افزایش یافت.
بر اساس این تحقیق، برخی از بیماران مبتلابه سرطان، روند درمان را به دلیل افزایش هزینه‌های دارو متوقف کردند.
باوجودآنکه ایران بیش از ۹۰ درصد داروهای خود را تولید می‌کند، تحریم‌ها تأمین مواد اولیه به‌منظور تولید دارو را دشوار کرده است. 
یکی از محققان دیده‌بان حقوق بشر سال گذشته گزارشی را منتشر کرد که در آن آمده بود که «در حال حاضر کمبود سراسری شدیدی در حوزه دارو در ایران وجود ندارد، اما کسانی که از بیماری‌های خاص و نادر رنج می‌برند، تأثیر منفی تحریم‌ها را لمس می‌کنند.» 
با شیوع ویروس کرونا در دنیا، کشورهای مختلفی به آمریکا گفتند که تحریم‌ها در حوزه دارو و اقلام انسان‌دوستانه علیه ایران و کشورهای دیگر را متوقف کند. اما واشنگتن نه‌تنها این کار را نکرده، بلکه تحریم‌های جدیدی را علیه ایران اعمال کرد.
ژورنال زیست‌شناسی و پزشکی هسته‌ای آسیا و اقیانوسیه در گزارشی در خصوص تحریم‌های اقتصادی نوشت: تحریم‌های اقتصادی به‌عنوان یک ابزار فشار در مناقشات سیاسی علیه کشورهایی نظیر ایران، عراق، روسیه، سوریه، کوبا، ونزوئلا، کره شمالی و هائیتی استفاده‌شده‌اند، اما منجر به تغییر رژیم در آن کشورها نشده‌اند.
آمریکا با فشار به کشورهای مختلف ازجمله کره جنوبی باعث شده است که میلیاردها دلار پول ایران در کشورهای دیگر بماند و تهران حتی برای خرید دارو در زمان کرونا نتوانداز آن استفاده کند.
این در حالی است که حسن روحانی رئیس‌جمهوری، دو روز پیش با اشاره به شرایط سخت اقتصادی کشور ناشی از تحریم‌های ظالمانه آمریکا و شیوع ویروس کرونا، گفت: در شرایطی که دشمنان با اعمال تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی خود حتی داروی موردنیاز مردم را تحریم کرده‌اند، تأمین نیاز‌های دارویی کشور از اولویت بالایی برخوردار است.
وی در گفت وگویی با رئیس‌کل بانک مرکزی ضمن دریافت گزارش مربوط به آخرین اقدامات انجام‌شده درزمینه تأمین مواد اولیه دارویی موردنیاز کشور، بر اختصاص ارز موردنیاز در این زمینه تأکید کرد.
در سوی دیگر، مقامات آمریکا ازجمله رئیس‌جمهور این کشور با انتشار توییت‌های فارسی یا برخی از آن‌ها با تبریک نوروز ژست حمایت از مردم ایران را می‌گیرند. وزیر خارجه آمریکا درجایی به‌صراحت می‌گوید که دولت کشورش به دنبال گرسنگی دادن به مردم ایران است، اما در جای دیگر ادعا می‌کند که در کنار مردم ایران است. البته آقای پمپئو از جهتی درست می‌گوید،دولت آمریکا در کنار مردم ایران ایستاده است، اما با تحریم‌ها. 
پلیس آمریکا هم چند ماه پیش در کنار «جورج فلوید» جوان سیاه‌پوست آمریکایی ایستاد، اما با زانو روی گردن این جوان غیرمسلح. هرچقدر که مواضع و همدردی دولت آمریکا در قبال سیاه‌پوستان در این کشور قابل‌باور باشد، ایستادگی آن‌ها در کنار مردم کشورهای دیگر نیز می‌تواند باورپذیر باشد.
ماجرای حمایت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه آمریکا هم حکایت مشابهی‌ است، آن‌ها در توییتر ژست انسان‌دوستی به خود می‌گیرند اما در عمل مردم ایران را تحریم دارو و غذا می‌کنند و مقام رسمی‌اش را در کشور دیگر ترور می‌کنند.
آیا کشوری که جنگ‌هایش در منطقه از سال ۲۰۰۱ جان صدهاهزار غیرنظامی را گرفته واقعا دغدغه اش اعدام یک نفر است یا اینکه آن را دستمایه اهداف سیاسی خودقرار داده است؟