|محمدكاظم انبارلويي|
هشت سال جنگ تحميلي و دفاع جوانان و مردمان پاكباخته ايران از سرزمين اسلامي و نواميس اين آب و خاك يك قطعه نوراني در تاريخ ايران و جهان است. ملت ما در اين جنگ از ميان ويراني‌ها، دردها، رنج‌هاي جانكاه و تهديدهاي روزافزون دنياي كفر و استكبار ؛ فرصت‌هايي پديدآورده‌اند كه در هيچ مقطع تاريخي نمي‌توان سراغ آن را گرفت.
امام (ره) پس از پذيرش آتش بس با حزب بعث عراق جنگي را شروع كردند كه ابعاد آن را در منطقه و جهان و فتوحات آن را شاهديم. امام (ره) با پذيرش قطعنامه منافقين را به مهلكه مرصاد كشاند و صدام را گرفتار جنگ خليج‌فارس كرد و او را گرفتار كساني كرد كه تشويقش كردند به ايران حمله كند. او توسط كساني به دار آويخته شد كه به او مقام سرداري حمله به ايران داده بودند.
امام خميني (ره) دستاوردها و بركات دفاع مقدس را در چند جمله، سه ماه قبل از رحلت جانگداز خود در پيامي به شرح زير فهرست كردند. اين فهرست دقيق‌ترين و منصفانه‌ترين و واقع‌گرايانه‌ترين تحليل از نتايج و بركات هشت سال مقاومت جوانان اين مرز و بوم است.
۱- ما در جنگ انقلاب خود را به سراسر جهان صادر كرديم.
۲- ما توانستيم مظلوميت خود و ستم متجاوزان را در جنگ ثابت كنيم.
۳- ما در جنگ پرده تزوير از چهره جهانخواران كنار زديم.
۴- ما در جنگ دوستان و دشمنان انقلاب را شناختيم.
۵- ما در جنگ به اين نتيجه رسيديم بايد روي پاي خود بايستيم.
۶- ما در جنگ ابهت دو ابرقدرت شرق وغرب را شكستيم.
۷- ما در جنگ ريشه‌هاي انقلاب پربار اسلامي را محكم كرديم.
۸- ما در جنگ حس برادري و وطن‌دوستي را در نهاد يكايك مردم بارور كرديم.
۹- ما در جنگ به مردم جهان و منطقه نشان داديم كه عليه همه ابرقدرت‌ها مي‌توان ساليان دراز مبارزه كرد.
۱۰- جنگ ما موجب شد تمامي سردمداران نظام‌هاي فاسد در مقابل اسلام احساس ذلت كنند.
۱۱- صنايع نظامي ما در جنگ رشد كرد.
۱۲- استمرار روح اسلام انقلابي در پرتو جنگ تحقق يافت.
و بعد فرمودند: «همه اينها از بركت خون‌هاي پاك شهداي عزيز هشت سال نبرد بود … جنگ ما جنگ حق و باطل بود و تمام شدني نيست.(۱)
امام (ره) اين مطالب را در پاسخ به شبهات ليبرال‌ها كه دستاورد هشت سال دفاع مقدس و پيروزي‌هاي غرورانگيز جمهوري اسلامي را در اين سال‌ها زير سؤال مي‌بردند، فرمودند. امام (ره) در پيام پذيرش قطعنامه كه در آن مي‌توان اقيانوسي از معارف را مشاهده كرد در تعظيم ياد شهيدان هشت سال دفاع مقدس فرمودند: «مسلم خون شهيدان؛ انقلاب و اسلام را بيمه كرده است. خون شهيدان براي ابد درس مقاومت به جهانيان داده است.
​​​​​​​خدا مي‌داند كه راه و رسم شهادت كور شدني نيست و اين ملت‌ها و آيندگان هستند كه به راه شهيدان اقتدا خواهند كرد. همين تربت پاك شهيدان است كه تا قيامت مزار عاشقان و عارفان و دل‌سوختگان و دارالشفاي آزادگان خواهد شد.
خوشا آنان‌كه با شهادت رفتند! خوشا به حال آنان كه در اين قافله نور، جان و سر باختند! خوشا به حال آنان كه اين گوهرها را در دامن خود پروراندند!» (۲)
۳۰ سال است از بيان اين مواضع نوراني مي‌گذرد. ايران اسلامي به چنان اقتداري رسيده است كه؛ دشمن جرئت نمي‌كند وجبي در زمين و آسمان و مرزهاي آبي كشور حتي در ذهن خود به فكر تجاوز بيفتد. با اينكه اين روزها شاهديم چند سيلي محكم خورده‌اند. اما مثل گرگ زوزه مي‌كشند و حاضر نيستند وجبي جلو بيايند.
اين قدرت از كجاها حاصل شده است؟ ما امروز با تكيه به چه نيرويي در برابر يك مشت آدم‌هاي «ناتو» ايستاده‌ايم. پنتاگون از چه مي‌ترسد كه مدام به كاخ سفيد هشدار مي‌دهد دست را بايد از روي ماشه برداشت!
بي‌ترديد قدرت دفاعي جمهوري اسلامي امروز در آسمان بازدارندگي سير و سلوك مي‌كند. صدها هزار موشك در زمين و دريا پايگاه‌هاي دشمن را در منطقه هدف قرار داده است با كمترين توطئه دشمن، به صورت آتش به اختيار تا نابودي كامل عمل خواهد كرد. دهها هزار پهپاد در انواع و اندازه‌هاي مختلف هدف‌هاي خود را قبل از هر تحرك دشمن خواهند زد. اما مي‌خواهم بگويم دشمن شايد از اين هم هراس نداشته باشد كه دارد. دشمن از كساني هراس دارد كه پشت اين سلاح‌ها دست به ماشه آماده عمليات هستند. اينها چه كساني هستند؟ اين‌ها از نسل همان شهدايي هستند كه امام (ره) از آنها در جاي جاي بيانيه‌ها و سخنراني‌ها از عظمت روح و تعالي آنها ياد مي‌كند و مي‌فرمايد: «وصيت‌‌نامه‌هاي اين عزيزان را مطالعه كنيد. ۵۰ سال عبادت كرديد، خدا قبول كند. يك روز هم اين وصيت‌نامه‌ها را بگيريد و مطالعه كنيد و تفكر كنيد …»از ميان دهها هزار وصيت‌نامه نوراني شهدا كه دو كلمه آن را در برخي سنگ نبشته‌‌هاي قبور آنها مي‌توان مشاهده كرد مي‌توان به دنياي شگفت‌انگيز و حيات غرورآميز و خلوت بهجت‌انگيز آنها پي برد. در مزار شهداي قزوين در روي يك سنگ قبر شهيدي نوشته شده است؛ «مشتي خاك به پيشگاه خداوند متعال» در وصيت‌نامه اين شهيد مطالب مهمي نوشته شده اما اين جمله به عنوان وصيت و خواسته او بوده كه بر روي قبرش همين چند جمله نوشته شود و از نوشتن نام او بر مزارش پرهيز گردد.
كدامين عارف و صاحب نفس در عصر ما مي‌تواند اين چند كلمه را تفسير كند. او به هنگامي كه وصيت‌نامه را مي‌نوشت؛ چه دركي از نسبت خود به هستي، به جهان طبيعت، به تاريخ و به انسان‌ها داشته است.
يك جوان بيست و چند ساله در سير و سلوك روحي خود در كدامين كهكشان نوراني عوالم تهذيب نفس سير مي‌كرده كه به اين چند كلمه رسيده است. او حتي از نوشتن كلمه «هديه» پرهيز كرده است. يعني ننوشته است؛ «مشتي خاك هديه به پيشگاه خداوند متعال» او اصلاً در عوالم سير وسلوك چيزي از خود در پيشگاه احديت نديده است كه بر آن تكيه كند.ده‌ها هزار شهيد در سير و سلوك خود در ميان خاك و سنگ و شن سنگرها در سكوت مناجات خود با خدا به همين مرتبت رسيده بودند و صدايش را در نمي‌آوردند.اين فقط مربوط به شهداي دفاع مقدس نيست. شهداي مدافع حرم همه پيشرفته‌تر از اين حال و هوا ظاهر شدند كافي است در وصيت‌نامه و زندگينامه شهيد حججي و شهيد حججي‌‌ها غور و تأملي داشته باشيم.شهدا به پاسخ‌هاي دقيقي از «چيستي جهان:» و «كيستي خود» رسيده بودند. اين را صاحبان كارتل‌ها و تراست‌هاي جهان نمي‌فهمند. ما راهي براي دريافت آن پاسخ‌ها نداريم مگر اينكه مرگ در راه خدا و شهادت در راه او را تجربه كنيم. شايد اگر مجالي براي شهدا پس از رفتن به عوالم ديگر بود به ما مي‌گفتند:
چيستي در امتداد كيستي است
يك قدم آن سوتر از ما نيستي است
اي عدم پرورده! لاحولي بگو
از حديث نيستي قولي بگو
هين بگو ملك جهان از آن كيست
قبض جسم تو به دست جان كيست
اين كه اهل كل شيء هالكي
هين بگو مستاجري يا مالكي
هين‌بنه اين نفي را اثبات شو
در حيات قائم با‌لذات شو
اي نبودن ! دست بودي را بگير
اي عدم قبض وجودي را بگير
سرنوشت‌نهايي جنگ بين حق و باطل در آينده به دست كساني است كه در مكتب نوراني ۸ سال دفاع مقدس و ۵ سال نبرد نابرابر دفاع از حرم تمرين «مشق نظام جمع» كرده‌اند. اينها به فرمان آتش به اختيار منتظر لحظه موعود هستند. براي توقف آنها «هيچ توافق» و «هيچ مذاكره» اي كارگر نيست. خدا كند احمق‌ها در كاخ سفيد و كاخ اليزه و كاخ ملكه انگليس كار دست سرمايه‌داري لجام گسيخته جهاني و صاحبان حرم‌سراها در دربارهاي قارون‌هاي عرب بدهند. آن‌وقت خواهند ديد كساني كه هوس ايستادن در براي «دين» ما را كرده‌اند جوانان پاك‌باخته ايران و سراسر خطوط مقاومت در منطقه در برابر «دنياي» آنها خواهند ايستاد و چيزي از آن باقي نخواهند گذاشت.
پي‌نوشت‌ها:
(۱)- سوم اسفند ۱۳۶۷ – منشور روحانيت – صحيفه امام صفحه ۲۸۳
(۲) – ۲۹ تير ۱۳۶۷ – قبول قطعنامه ۵۹۸ – صحيفه امام صفحه ۹۲ و ۹۳