بهانه جویی‌های دولت تمامی ندارد
مجلس شورای اسلامی در هفته گذشته طرح بسیار مهمی را در پرونده هسته‌ای ایران تصویب و به دولت ابلاغ کرد.
براساس این طرح قرار دادن بازه زمانی دوماهه برای برداشتن محدودیت‌های مالی و اقتصادی ایران است که در صورت عدم اجرای آن توسط غرب، دولت باید اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی را متوقف کند.
مصوبه مجلس به تصویب شورای نگهبان رسید و قالیباف نیز آن را به‌عنوان قانون به دولت ابلاغ کرد، اما دولت به‌شدت مخالف این قانون است. پیش‌تر علی ربیعی اعلام کرده بود که مجلس نمی‌تواند در این موضوع وارد شود.
اما واکنش‌ها به همین‌جا ختم نشد و حسن روحانی از مجلس خواست که هول نشوند: «برادران عزیز که در کشور مشغول خدمت هستید، همه باید دست‌به‌دست هم دهیم تا در کشور امید و ثبات ایجاد کنیم. هیچ عجله نکنیم و هول نشویم که کاری انجام دهیم. اشکالی ندارد اگر دولت موفقیتی به دست آورد آن موفقیت را تقدیم شما می‌کند. غصه نخورید که دولت مسائل را حل کرده و تمام می‌کند.»
موضعی که با واکنش نمایندگان و رئیس مجلس روبه‌رو شد، محمدباقر قالیباف در اظهاراتی در گفت‌وگوی تلویزیونی، عنوان کرد: «خروج از برجام حرف مصوبه ما نیست. گفتیم حالا که طرف مقابل به تعهداتش در برجام عمل نمی‌کند، ما هم تعهداتمان را کاهش دهیم. آقای روحانی گفته هول نشوید. ما هول نیستیم؛ می‌خواهیم دولت با خاطره خوب به پایان برسد. مردم ۷ سال است منتظرند کاری انجام دهید.»
رئیس مجلس در سخنانی مهم بحث گرانی را بیشتر معطوف به سوءمدیریت دولت کرد و ۶۵ درصد آن را ناشی از این روش مدیریتی دانست.
بهانه‌جویی‌های دولت
همچنین قالیباف توضیحات مبسوطی درباره اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها داد ولی به نظر می‌آید، شفاف‌سازی در این حوزه نیز با بهانه‌جویی‌هایی همراه خواهد شد و دولت سعی خواهد کرد مانع از اجرایی شدن آن شود.
اقدام مجلس شورای اسلامی به‌عنوان نهاد ناظر و قانون‌گذار، را باید به فال نیک گرفت. توافق هسته‌ای برخلاف وعده‌های رئیس‌جمهور برای حل مشکلات و گشایش‌های اساسی در معیشت و اقتصاد کشور، خود معضلی برای همین بخش‌ها تبدیل شد. طرف‌های غربی به بهانه برجام در سایر حوزه‌های راهبردی ایران دخالت کرده و مانع از ورود شرکت‌های خارجی و سرمایه به کشور شدند. توافق هسته‌ای دست دولت را نیز برای اقدامات متقابل بست و بااحتیاط و محافظه‌کاری صنعت هسته‌ای ایران بیش از ۵ سال با کندی و توقف روبه‌رو شد که تنها یک توافق دو سر باخت برای ایران بود. حال اصرار دولت برای نگاه‌داشتن چنین محدودیت‌هایی با هیچ منطقی در روابط بین‌الملل منطبق نیست.
برجام، ایران را در موقعیت ضعف قرار داده و دولت نیز با انفعال در برابر خواسته‌های نامعقول غرب، به ضعف موجود دامن می‌زند. بهتر است مقایسه‌ای در باب قبل و بعد از برجام صورت گیرد. در زمان دولت گذشته که توان هسته‌ای ایران با شتاب خیره‌کننده‌ای پیش رفت و تحریم‌هایی علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل شکل گرفت ولی بااین‌وجود کشور توانست از طرق مختلف به فروش نفت مبادرت بورزد و راه‌های دور زدن تحریم هم تا حد زیادی باز بودند.
ولی بعد از برجام، هرچند برای مدت کوتاهی تحریم هسته‌ای تعلیق شد، ولی توان هسته‌ای محدود که در یک بازه زمانی غرب توانست از وضعیت موجود سوءاستفاده کند و راه‌های دور زدن تحریم را مسدود کند.
دولت که خود را آماده استفاده از بستر تعلیق تحریم‌ها برای رشد اقتصادی کرده بود، با چند مانع جدید روبه‌رو شد.
شرکت‌های غربی و حتی بین‌المللی با تحریم‌های ثانویه آمریکا روبه‌رو شدند و عملا امکان معامله با ایران را پیدا نکردند و پس از مدت کوتاهی آمریکا تحریم‌های یک‌جانبه خود را با زور و قدرت بر تمامی کشورها تحمیل کرد. اروپا نیز به همین بهانه حتی از مبادلات مالی درزمینه غذا و دارو اجتناب کرد.
دولت حسن روحانی در شرایط جدید با بن‌بست فروش نفت از طریق دور زدن تحریم‌ها روبه‌رو شد و فروش نفت ایران در دوره پس از برجام و تحریم‌ها حتی از دوره قبل از برجام و تحریم‌های بین‌المللی نیز کمتر شد.
بازی دوسر باخت برجام
بازی دو سر باختی که تا به امروز ادامه داشته و دولت با ساده‌لوحی در انتظار ورود جو بایدن به کاخ سفید و بازگشت آمریکا به برجام و درنتیجه رفع تحریم‌هاست!! این در حالی است که بایدن در اظهاراتی اعلام کرده در مشورت با شرکای غربی خود به دنبال افزایش محدودیت‌های هسته‌ای و موشکی بر کشورمان است.
عقل سلیم در روابط بین‌الملل می‌گوید که دولت – ملتی نباید دست‌های خود را از توان و قدرت به هر شکل و شیوه‌ای که هست خالی کند. زیرا پس‌ازآن فرصت برای پیشروی بیشتر رقیب و افزایش ضعف ایجاد می‌شود.
تمامی مسئولان دولتی به‌خوبی می‌دانند که نظام ظالمانه بین‌الملل و غرب تنها در صورت خلع سلاح کامل ایران، دست از سر کشور برمی‌دارد. این خلع سلاح خود به زنجیره‌ای از بحران‌ها منتهی می‌شود که دیگر نامی از جمهوری اسلامی و ایران به شکل کنونی‌اش باقی نخواهد ماند. در طول تاریخ ایران به‌ویژه معاصر، ثابت شده که با تضعیف قدرت مرکزی در کشور، نیروهای مرکزگریز به‌سرعت قوت گرفته و تجزیه کشور را عملیاتی می‌کنند و همچنین دولت مرکزی نمی‌تواند به امور ساده در پایتخت نیز مبادرت ورزد لذا خلع سلاح میخ آخر دشمن برای نابودی ایران است و ضعف و ناتوان ساختن کشور از ظرفیت‌ها و قدرت موجود، به این سناریو، قدرت عملیاتی می‌بخشد.
ازاین‌رو برجام زمانی می‌توانست برای منافع ملی ثمربخش باشد که فرمول برد- برد در آن وجود داشته باشد ولی همان‌گونه که تجربه نشان داد، این بازی برای ایران تنها یک باخت همه‌جانبه را به دنبال خواهد داشت. به ضرس قاطع می‌توان گفت که خروج از برجام منافع ملی ایران را بیشتر تأمین خواهد کرد. هرچند طرح مجلس به گفته قالیباف، به معنای خروج از برجام نیست ولی می‌بایست کشور را از این حالت انتظار به‌سرعت خارج کرد و مسیرهای جایگزین برای توسعه و پیشرفت اقتصادی را پیش گرفت. همچنین باید تمامی سطوح اقتدار بخش نظامی و دفاعی تا انتها و با قدرت بیشتر پیگیری شوند و در بازه زمانی ابزارهای اعمال قدرت در منطقه و جهان را به رخ غرب کشید.تنها این حالت کمک خواهد کرد که در مذاکرات احتمالی که بازهم تجربه ثابت کرده است که نباید به‌پای میز مذاکره با غرب رفت، موجب می‌شود تا قدرت چانه‌زنی کشور به حد بالایی افزایش یابد و ایران امتیازات واقعی‌تری کسب کند.
پروتکل الحاقی , پرونده هسته‌ای , دولت , مجلس شورای اسلامی
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.