روز گذشته و همان طور که از پيش اعلام شده بود، جمهوري اسلامي ايران در واکنش به خروج آمريکا از برجام و همچنين نبود هيچ تحرک جدي از سوي طرف هاي اروپايي براي جبران آن، انجام دو مورد از تعهدات خود را کنار گذاشت و اعلام کرد از اين پس، به سقف ۳۰۰ کيلوگرمي براي ذخيره اورانيوم و سقف ۱۳۰ تني براي آب سنگين پايبند نخواهد بود. علاوه بر اين، در بيانيه شورايعالي امنيت ملي به پنج کشور عضو برجام ۶۰ روز فرصت داده شده تا در راستاي تعهدات برجامي خود، اقدام عملي جدي نشان دهند و در غير اين صورت ايران خواهد توانست به تدريج، تعهدات خود را کاهش داده و حتي غني سازي را با درصدي بالاتر از ۶۷/۳ انجام دهد. همچنين هشدار داده شده که بازگشت پرونده ايران به شوراي امنيت و يا تشديد تحريم ها، خروج کامل ايران از برجام را در پي خواهد داشت. در اين باره گفتني هايي هست:
۱٫ از روز گذشته و حتي پيش از آن، برخي از سران اروپايي و آمريکايي، با ادبيات تهديدآميز و از موضع حق به جانب سخن گفته اند. وزير خارجه فرانسه اعلام کرده که بسته تحريم هاي اروپايي روي ميز است و دولت آلمان از تهران خواسته تا هيچ اقدام تهاجمي صورت ندهد. سخنگوي وزارت خارجه آلمان هم با بيان اينکه برلين تمايل دارد تا توافق هسته‌اي ايران زنده نگاه داشته شود، گفت تا زماني که ايران به تعهداتش پايبند باشد آلمان نيز به الزاماتش متعهد است! اين ادبيات گستاخانه، احتمالا بيشتر از آنجا ناشي مي شود که مسئولان اين کشورها، با ساخت دروني قدرت در ايران چندان آشنا نيستند. آن ها روزانه گزارشاتي از بي ثباتي و مشکلات اقتصادي در ايران دريافت
مي کنند و احتمالا تصور مي کنند دولت ايران، در چنين شرايطي نمي تواند از موضع اقتدار، حقوق بين المللي خود را مطالبه کند. آن ها تصور مي کنند که در جنگ ادراکي و رواني، تهديداتشان، آن طور که برخي کشورهاي ديگر را زير و رو مي کند، بر ايران اسلامي هم اثر خواهد کرد و بي خبرند که در ايران، هيچ کس لافشان را جدي نخواهد گرفت.
۲٫ يک نکته بسيار مهم، آن است که در ايران، همان دولتي که مذاکره مستقيم با آمريکا و راهبرد مذاکره و تعامل را در پيش گرفت و با امضاي برجام، بسياري از فعاليت هاي هسته اي را تعليق کرد، امروز و با مشاهده نقض پيمان آمريکا و بي عملي اروپا، به لغو گام به گام تعهدات برجامي دست زده و حتي اعلام کرده ممکن است تحت شرايطي، کلا از برجام خارج شود.
اين مسئله، نشانگر آن است که در ايران، آنجا که پاي منافع ملي و ايستادگي در برابر زياده خواهي خارجي‌ها مطرح است، همه هم نظرند و در واقع در ۴۰ سالگي انقلاب اسلامي، تمام جريان‌هاي کشور در خطوط قرمز و راهبردهاي کلان و بر سر منافع ملي، هم عقيده‌اند.
۳٫ برجام و تمام موضوعات و حوادث پيرامونش، به گنجينه گرانبهايي از تجربه براي ملت ايران تبديل شده است. اگرچه مشابه اين تجربه در دولت هشتم هم وجود داشت، اما اين بار، دفتر تجربيات برجام در سطحي بزرگ تر و ابعاد گسترده تر و در بازه زماني طولاني تري، در برابر ملت ايران گشوده شده است. بايد بدون هرگونه خط کشي سياسي و جناح بندي و صرفا بر اساس منافع ملي، تجربيات برجام را مطالعه و چراغ راه آينده کرد. ۶ سال زمان، براي يک ملت ۸۰ ميليوني، آن هم پس از آن که حتي در حوزه هسته اي، برخي دانشمندانش شهيد شده اند، زمان کمي نيست. عبرت هاي برجام، بايد سال ها در دانشکده هاي علوم سياسي و روابط بين الملل ما تدريس شود و در مورد آن کتاب ها و مقالات متعددي نگاشته شود، باشد که تجربياتي که با صرف هزينه فراوان به دست آورده ايم، هيچ گاه از ياد نبريم.